Jobs 4
1 Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:
| ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە: |
2 Om en prøvde å tale et ord til dig, vilde du da ta det ille op? Men hvem kan vel holde sine ord tilbake?
| «ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟ |
3 Du har selv vist mange til rette, og maktløse hender styrket du;
| لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە. |
4 dine ord reiste den snublende op, og synkende knær gjorde du sterke.
| قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند. |
5 Men nu, når det gjelder dig selv, blir du utålmodig, når det rammer dig, blir du forferdet.
| بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت. |
6 Er ikke din gudsfrykt din tillit, din ulastelige ferd ditt håp?
| ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟ |
7 Tenk efter: Hvem omkom uskyldig, og hvor gikk rettskafne til grunne?
| «بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟ |
8 Efter det jeg har sett, har de som pløide urett og sådde nød, også høstet det.
| وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن. |
9 De omkom for Guds ånde, og for hans vredes pust blev de til intet.
| بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن. |
10 Løvens brøl og dens fryktelige røst hørtes ikke lenger, og ungløvenes tenner blev knust.
| مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران. |
11 Løven omkom av mangel på rov, og løvinnens unger blev adspredt.
| شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن. |
12 Og til mig stjal sig et ord; det lød for mitt øre som en hvisken,
| «وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست. |
13 under skiftende tanker ved nattlige syner, når dyp søvn faller på menneskene.
| لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە، |
14 Frykt og beven kom over mig, så alle mine ben tok til å skjelve.
| ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین. |
15 Og en ånd fór forbi mitt åsyn; hårene på mitt legeme reiste sig.
| ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات. |
16 Den blev stående, men jeg skjelnet ikke klart hvorledes den så ut - det var en skikkelse som stod der for mine øine; jeg hørte en stille susen og en røst:
| ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست: |
17 Er et menneske rettferdig for Gud, eller en mann ren for sin skaper?
| ”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟ |
18 Se, på sine tjenere stoler han ikke, og hos sine engler finner han feil,
| ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی، |
19 hvor meget mere da hos dem som bor i hus av ler, og som har sin grunnvoll i støvet - de som knuses lettere enn møll.
| ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە. |
20 Fra morgen til aften - så er de sønderslått; uten at nogen akter på det, går de til grunne for alltid.
| لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن. |
21 Blir ikke teltsnoren dradd ut hos dem? De dør, men ikke i visdom.
| ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“ |
