Jobs 4
1 Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:
Teman mi Eliphaz chun Job chu adonbut in;
2 Om en prøvde å tale et ord til dig, vilde du da ta det ille op? Men hvem kan vel holde sine ord tilbake?
Keiman thukhat seijinge, nangaida ding ham? Koiham thusei louva eikoi ding chu?
3 Du har selv vist mange til rette, og maktløse hender styrket du;
Phat chesa ho ah nangin mitam tah natil khoujin, alhasam ho nana hatdohsah jin ahi.
4 dine ord reiste den snublende op, og synkende knær gjorde du sterke.
Alhu ding ho jong nangma thusei chun atilkhou jin ahi, akhup kithinghojong na tilkhou ji'e.
5 Men nu, når det gjelder dig selv, blir du utålmodig, når det rammer dig, blir du forferdet.
Ahinlah tua genthei nan nahin phah phat in lungthim nalhaso tai. Hiche hahsatnan nahin phah phat in kichat tijatnan nanei tai.
6 Er ikke din gudsfrykt din tillit, din ulastelige ferd ditt håp?
Na Pathen ginna chun tahsan detna napeh hilou ham? Nachon phatna chun kinepna napeh hilou ham?
7 Tenk efter: Hvem omkom uskyldig, og hvor gikk rettskafne til grunne?
Khongaijin lang chule ngaito temin, themona bei mi hithi ngaiji ham? Itih a milungtheng sel ho kisumang jiem?
8 Efter det jeg har sett, har de som pløide urett og sådde nød, også høstet det.
Keithil hetna in vang hahsatna muchi tua kitu ho leh thilse bol hon thakhatna aga akilo cheh diu ahi.
9 De omkom for Guds ånde, og for hans vredes pust blev de til intet.
Pathen hu haikhumchun asemgo jiuvin, alung hanna husa ginna chu mang del jiu ahi.
10 Løvens brøl og dens fryktelige røst hørtes ikke lenger, og ungløvenes tenner blev knust.
Keipi akitumin chule sangah in mi angih in ahin keipi thahattah hajouse kisubong ding ahi.
11 Løven omkom av mangel på rov, og løvinnens unger blev adspredt.
Sahing neh ding lhahsam jeh in keipi bahkai hang leiloijin kel athohjin chule keipi bahkai noute jong kithecheh diu ahi.
12 Og til mig stjal sig et ord; det lød for mitt øre som en hvisken,
Hiche thutah hi guhthim chan kana benga mao hiuheu vin ei kisei peh e.
13 under skiftende tanker ved nattlige syner, når dyp søvn faller på menneskene.
Mihem aimut lhuh pet tah jan laijin imut sunoh phah in hiche gaova mang thilmuna hi kahenga ahunge.
14 Frykt og beven kom over mig, så alle mine ben tok til å skjelve.
Kichatnan eiphan chule kagu kachang ho akithinge.
15 Og en ånd fór forbi mitt åsyn; hårene på mitt legeme reiste sig.
Thilha hun kamai ahin jap in chule akichaijin katimul ahungkithou sotsotne.
16 Den blev stående, men jeg skjelnet ikke klart hvorledes den så ut - det var en skikkelse som stod der for mine øine; jeg hørte en stille susen og en røst:
Thilha chu adingin ahinla kenla agongso kamuthei pon, agongso kamit teni masang kamaija agongso aum denne. Phat thip laitah chun hitia kisei o khat kajai.
17 Er et menneske rettferdig for Gud, eller en mann ren for sin skaper?
Thithei mihem hi mona beija Pathen anga umtheija, asempa masanga athenga umtheiding hinam?
18 Se, på sine tjenere stoler han ikke, og hos sine engler finner han feil,
Pathen in avantil ho jeng jong atahsan louva, athupole ho angol naova apho jia ahile,
19 hvor meget mere da hos dem som bor i hus av ler, og som har sin grunnvoll i støvet - de som knuses lettere enn møll.
Nikhatna kisem mihem hi ichan gei tahsan na anei lhom ding ham? Amaho chu leivuija kisem bailam tah a suhchip thei mitthah tobangbep ahi.
20 Fra morgen til aften - så er de sønderslått; uten at nogen akter på det, går de til grunne for alltid.
Amaho chu jingkah langleh ahing jiuvin ahinlah nilhah langleh athijiuvin, amelchihna beijin athiji tauve.
21 Blir ikke teltsnoren dradd ut hos dem? De dør, men ikke i visdom.
Aponbuh henna akibo lhuh teng leh apon buh u alhujin chule hetna lhasam in athiden ji tauve.
