Jobs 39
1 Kjenner du tiden når stengjetene føder, og gir du akt på hindenes veer?
Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
2 Teller du månedene til de skal bære, og vet du tiden når de føder?
Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
3 De bøier sig, føder sine unger og blir fri for sine smerter.
Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
4 Deres unger blir kraftige og vokser op ute på marken; de løper bort og kommer ikke tilbake til dem.
Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
5 Hvem har gitt villeslet dets frihet, hvem løste dets bånd,
Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
6 det som jeg gav ørkenen til hus og saltmoen til bolig?
Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
7 Det ler av byens ståk og styr; driverens skjenn slipper det å høre.
У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
8 Hvad det leter op på fjellene, er dets beite, og det søker efter hvert grønt strå.
У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
9 Har vel villoksen lyst til å tjene dig? Vil den bli natten over ved din krybbe?
Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
10 Kan du binde villoksen med rep til furen? Vil den harve dalene efter dig?
Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
11 Kan du stole på den, fordi dens kraft er så stor, og kan du overlate den ditt arbeid?
Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
12 Kan du lite på at den fører din grøde hjem, og at den samler den til din treskeplass?
Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
13 Strutsen flakser lystig med vingene; men viser dens vinger og fjær moderkjærlighet?
Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
14 Nei, den overlater sine egg til jorden og lar dem opvarmes i sanden,
У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
15 og den glemmer at en fot kan klemme dem itu, og markens ville dyr trå dem i stykker.
Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
16 Den er hård mot sine unger, som om de ikke var dens egne; den er ikke redd for at dens møie skal være spilt.
Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
17 For Gud nektet den visdom og gav den ingen forstand.
Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
18 Men når den flakser i været, ler den av hesten og dens rytter.
Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
19 Gir du hesten styrke? Klær du dens hals med bevrende man?
Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
20 Lar du den springe som gresshoppen? Dens stolte fnysen er forferdelig.
Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
21 Den skraper i jorden og gleder sig ved sin kraft; så farer den frem mot væbnede skarer.
У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
22 Den ler av frykten og forferdes ikke, og den vender ikke om for sverd.
У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
23 Over den klirrer koggeret, blinkende spyd og lanse.
Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
24 Med styr og ståk river den jorden op, og den lar sig ikke stagge når krigsluren lyder.
У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
25 Hver gang luren lyder, sier den: Hui! Og langt borte værer den striden, høvedsmenns tordenrøst og hærskrik.
Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
26 Skyldes det din forstand at høken svinger sig op og breder ut sine vinger mot Syden?
Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
27 Er det på ditt bud at ørnen flyver så høit, og at den bygger sitt rede oppe i høiden?
Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
28 Den bor på berget og har nattely der, på tind og nut.
У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
29 Derfra speider den efter føde; langt bort skuer dens øine.
Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
30 Dens unger drikker blod, og hvor der er lik, der er den.
Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
