Jobs 39
1 Kjenner du tiden når stengjetene føder, og gir du akt på hindenes veer?
Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
2 Teller du månedene til de skal bære, og vet du tiden når de føder?
Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
3 De bøier sig, føder sine unger og blir fri for sine smerter.
Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
4 Deres unger blir kraftige og vokser op ute på marken; de løper bort og kommer ikke tilbake til dem.
Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
5 Hvem har gitt villeslet dets frihet, hvem løste dets bånd,
Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
6 det som jeg gav ørkenen til hus og saltmoen til bolig?
[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
7 Det ler av byens ståk og styr; driverens skjenn slipper det å høre.
On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
8 Hvad det leter op på fjellene, er dets beite, og det søker efter hvert grønt strå.
Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
9 Har vel villoksen lyst til å tjene dig? Vil den bli natten over ved din krybbe?
Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
10 Kan du binde villoksen med rep til furen? Vil den harve dalene efter dig?
Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
11 Kan du stole på den, fordi dens kraft er så stor, og kan du overlate den ditt arbeid?
Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
12 Kan du lite på at den fører din grøde hjem, og at den samler den til din treskeplass?
Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
13 Strutsen flakser lystig med vingene; men viser dens vinger og fjær moderkjærlighet?
Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
14 Nei, den overlater sine egg til jorden og lar dem opvarmes i sanden,
Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
15 og den glemmer at en fot kan klemme dem itu, og markens ville dyr trå dem i stykker.
I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
16 Den er hård mot sine unger, som om de ikke var dens egne; den er ikke redd for at dens møie skal være spilt.
Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
17 For Gud nektet den visdom og gav den ingen forstand.
Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
18 Men når den flakser i været, ler den av hesten og dens rytter.
Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
19 Gir du hesten styrke? Klær du dens hals med bevrende man?
Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
20 Lar du den springe som gresshoppen? Dens stolte fnysen er forferdelig.
Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
21 Den skraper i jorden og gleder sig ved sin kraft; så farer den frem mot væbnede skarer.
Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
22 Den ler av frykten og forferdes ikke, og den vender ikke om for sverd.
Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Over den klirrer koggeret, blinkende spyd og lanse.
Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
24 Med styr og ståk river den jorden op, og den lar sig ikke stagge når krigsluren lyder.
Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
25 Hver gang luren lyder, sier den: Hui! Og langt borte værer den striden, høvedsmenns tordenrøst og hærskrik.
Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
26 Skyldes det din forstand at høken svinger sig op og breder ut sine vinger mot Syden?
Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
27 Er det på ditt bud at ørnen flyver så høit, og at den bygger sitt rede oppe i høiden?
Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
28 Den bor på berget og har nattely der, på tind og nut.
Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
29 Derfra speider den efter føde; langt bort skuer dens øine.
Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
30 Dens unger drikker blod, og hvor der er lik, der er den.
Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
