Jobs 39

1 Kjenner du tiden når stengjetene føder, og gir du akt på hindenes veer?

Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?

2 Teller du månedene til de skal bære, og vet du tiden når de føder?

Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?

3 De bøier sig, føder sine unger og blir fri for sine smerter.

Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.

4 Deres unger blir kraftige og vokser op ute på marken; de løper bort og kommer ikke tilbake til dem.

Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.

5 Hvem har gitt villeslet dets frihet, hvem løste dets bånd,

Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,

6 det som jeg gav ørkenen til hus og saltmoen til bolig?

kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?

7 Det ler av byens ståk og styr; driverens skjenn slipper det å høre.

Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.

8 Hvad det leter op på fjellene, er dets beite, og det søker efter hvert grønt strå.

Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.

9 Har vel villoksen lyst til å tjene dig? Vil den bli natten over ved din krybbe?

Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?

10 Kan du binde villoksen med rep til furen? Vil den harve dalene efter dig?

Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?

11 Kan du stole på den, fordi dens kraft er så stor, og kan du overlate den ditt arbeid?

Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?

12 Kan du lite på at den fører din grøde hjem, og at den samler den til din treskeplass?

Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?

13 Strutsen flakser lystig med vingene; men viser dens vinger og fjær moderkjærlighet?

Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?

14 Nei, den overlater sine egg til jorden og lar dem opvarmes i sanden,

Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;

15 og den glemmer at en fot kan klemme dem itu, og markens ville dyr trå dem i stykker.

nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.

16 Den er hård mot sine unger, som om de ikke var dens egne; den er ikke redd for at dens møie skal være spilt.

Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,

17 For Gud nektet den visdom og gav den ingen forstand.

tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.

18 Men når den flakser i været, ler den av hesten og dens rytter.

Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.

19 Gir du hesten styrke? Klær du dens hals med bevrende man?

Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?

20 Lar du den springe som gresshoppen? Dens stolte fnysen er forferdelig.

Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.

21 Den skraper i jorden og gleder sig ved sin kraft; så farer den frem mot væbnede skarer.

Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.

22 Den ler av frykten og forferdes ikke, og den vender ikke om for sverd.

Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.

23 Over den klirrer koggeret, blinkende spyd og lanse.

Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.

24 Med styr og ståk river den jorden op, og den lar sig ikke stagge når krigsluren lyder.

Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.

25 Hver gang luren lyder, sier den: Hui! Og langt borte værer den striden, høvedsmenns tordenrøst og hærskrik.

Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.

26 Skyldes det din forstand at høken svinger sig op og breder ut sine vinger mot Syden?

Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?

27 Er det på ditt bud at ørnen flyver så høit, og at den bygger sitt rede oppe i høiden?

Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?

28 Den bor på berget og har nattely der, på tind og nut.

Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.

29 Derfra speider den efter føde; langt bort skuer dens øine.

Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.

30 Dens unger drikker blod, og hvor der er lik, der er den.

Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”