Jobs 37
1 Ja, over dette forferdes mitt hjerte og hopper i mitt bryst.
“Hana yangu inorova nokuda kwezvizvi, uye mwoyo wangu unotomuka uchibva panzvimbo yawo.
2 Hør, hør braket av hans røst og det drønn som går ut av hans munn!
Teererai! Teererai kutinhira kwenzwi rake, nokuunga kunobva pamuromo wake.
3 Under hele himmelen lar han det fare, og han sender sitt lys til jordens ytterste ender.
Anoregedzera mheni yake pasi pedenga rose, agoituma kumigumo yenyika.
4 Efterpå brøler røsten, han tordner med sin veldige røst; han holder ikke lynene tilbake når hans røst lar sig høre.
Shure kwaizvozvo inzwi rokutinhira kwake rinosvika; anotinhira nenzwi roumambo hwake.
5 Gud tordner underfullt med sin røst; han gjør storverk, og vi forstår dem ikke.
Inzwi raMwari rinotinhira nenzira dzinoshamisa; iye anoita zvinhu zvikuru zvinopfuura kunzwisisa kwedu.
6 Han sier til sneen: Fall til jorden! - og likeså til skyllregnet, sitt sterke skyllregn.
Anoti kuchando, ‘Donhera panyika,’ nokumvura inonaya, ‘Naya nesimba.’
7 Hvert menneskes hånd forsegler han, forat alle mennesker som han har skapt, må komme til å kjenne ham.
Kuitira kuti vanhu vose vaakasika vazive basa rake, anoita kuti munhu mumwe nomumwe ambomira kushanda.
8 Da går de ville dyr inn i sine huler, og de holder sig i sine hi.
Mhuka dzinovanda; dzinoramba dziri mumapako adzo.
9 Fra Sydens innerste kammer kommer storm, og med nordenvinden kommer kulde.
Dutu rinobuda pakamuri yaro, chando chinobva pakuvhuvhuta kwemhepo.
10 Av Guds ånde kommer is, og brede vann bindes.
Kufema kwaMwari kunobudisa mazaya echando, uye mvura zhinji inooma kuita chando.
11 Med væte fyller han skyen, og han spreder sine lynskyer,
Anozadza makore nounyoro; anoparadzira mheni yake nomumakore.
12 og de svinger hit og dit, efter som han leder dem, forat de skal utføre alt det han byder dem, over den vide jord;
Anoafambisa sezvaanoda pamusoro penyika yose, kuti aite zvose zvaanoarayira.
13 enten til tukt, når det er til gagn for hans jord, eller til velsignelse lar han dem komme.
Anouyisa makore kuzoranga vanhu, kana kuzodiridza nyika yake kuti aratidze rudo rwake.
14 Vend ditt øre til dette, Job! Stå stille og gi akt på Guds under!
“Teerera izvi, Jobho; imbomira ugorangarira zvishamiso zvaMwari.
15 Forstår du hvorledes Gud styrer dem og lar sine skyers lyn blinke frem?
Unoziva here kudzorwa kwamakore naMwari nokupenyesa kwaanoita mheni yake?
16 Forstår du hvorledes skyene svever om i luften, forstår du den Allvitendes under,
Unoziva maturikirwo akaitwa makore here, izvo zvishamiso zvaiye akakwana muruzivo?
17 du hvis klær blir varme når jorden ligger og dormer i sønnenvind?
Iyewe unopiswa nenguo dzako nyika painonyaradzwa nemhepo yezasi,
18 Kan du med ham spenne ut himmelen, så fast som et speil av støpt metall?
ko, ungagona kubatana naye pakutatamura matenga here, iwo akaoma kunge chionioni chendarira yakaumbwa.
19 Lær oss hvad vi skal si til ham! Vi kan ikke fremføre noget for bare mørke.
“Tiudze zvatingareva kwaari; hatigoni kureva mhaka yedu nokuda kwerima redu.
20 Skal det fortelles ham at jeg vil tale med ham? Har nogen sagt at han ønsker sin egen undergang?
Ko, anofanira kuudzwa kuti ndinoda kutaura here? Ko, pano munhu angakumbira kumedzwa here?
21 Og nu, menneskene ser ikke lyset, enda det skinner klart på himmelen, og en vind er faret frem og har renset den.
Zvino hakuna munhu angatarira kuzuva, nokuvhenekera kwaro riri mumatenga, mushure mokunge mhepo yaachenesa.
22 Fra Norden kommer gull; om Gud er der en forferdende herlighet.
Anouya nokubwinya kunoyevedza achibva nokumusoro; Mwari anouya nokubwinya kunotyisa.
23 Den Allmektige finner vi ikke, han som er så stor i makt; men retten og den strenge rettferdighet krenker han ikke.
Wamasimba Ose haasvikiki kwaari uye anokudzwa nesimba; mukururamisira uye nokururama kwake kukuru haadzvinyiriri.
24 Derfor frykter menneskene ham; men han enser ikke nogen selvklok mann.
Naizvozvo, vanhu vanomutya, ko, haana hanya navose vakachenjera pamwoyo here?”
