Jobs 36
1 Og Elihu blev ved og sa:
Vierde rede: mag de mens God ter verantwoording roepen? Elihoe vervolgde, en sprak:
2 Vent litt på mig, så jeg kan få sagt dig min mening! For ennu er der noget å si til forsvar for Gud.
Heb nog een weinig geduld, en ik zal u onderrichten, Want er valt nog genoeg ten gunste van de Godheid te zeggen;
3 Jeg vil hente min kunnskap langt borte fra, og jeg vil vise at min skaper har rett.
Ik wil mijn kennis tot het uiterste voeren, Om mijn Schepper te rechtvaardigen.
4 For sannelig, mine ord er ikke falske; en mann med fullkommen kunnskap har du for dig.
Neen, mijn woorden liegen niet: Ge hebt met iemand te doen, die het eerlijk meent.
5 Se, Gud er sterk, men han akter ikke nogen ringe; han er sterk i forstandens kraft.
Ja, God is groot: Hij veracht den rechtschapene niet;
6 Han lar ikke en ugudelig leve, og de undertrykte hjelper han til deres rett.
Machtig: Hij laat den boze niet leven! Hij verschaft aan de verdrukten hun recht,
7 Han tar ikke sine øine fra de rettferdige, og hos konger på tronen lar han dem sitte all deres tid høit hedret.
Van de rechtvaardigen wendt Hij zijn ogen niet af; Hij zet ze bij koningen op de troon, Hoog plaatst Hij hun zetel voor eeuwig!
8 Og om de blir bundet med lenker og fanget i ulykkens snarer,
Maar worden zij in boeien geklonken, In koorden van ellende gevangen,
9 så vil han dermed foreholde dem deres gjerninger, deres synder, at de viste sig gjenstridige,
Dan brengt Hij hun daardoor hun gedrag onder het oog, En hun zonden uit hoogmoed ontstaan;
10 og åpne deres øre for advarselen og formane dem til å vende om fra det onde.
Zo opent Hij hun oor ter belering, En vermaant ze, zich van hun ongerechtigheid te bekeren.
11 Om de da hører og tjener ham, så får de leve sine dager i lykke og sine år i herlighet og glede.
Wanneer ze dan luisteren, en Hem weer dienen, Dan slijten ze hun dagen in geluk, Hun jaren in weelde;
12 Hører de ikke, da skal de gjennembores av spydet og omkomme i sin uforstand.
Maar wanneer ze niet willen horen, Dan gaan ze heen naar het graf, En komen om door onverstand.
13 Men mennesker med gudløst sinn huser vrede; de roper ikke til Gud når han legger dem i bånd.
En de verstokten, die er toornig om worden, En niet smeken, als Hij ze bindt:
14 De dør i ungdommen, og deres liv ender som tempel-bolernes.
Zij sterven al in hun jeugd, Hun leven vliedt heen in de jonge jaren.
15 Han frelser de ulykkelige ved deres ulykke og åpner deres øre ved trengselen.
Hij redt dus den ellendige door zijn ellende, En opent zijn oor door zijn nood!
16 Også dig lokker han ut av trengselens svelg til en åpen plass hvor det ikke er trangt; og ditt bord skal være fullt av fete retter.
Zo trekt Hij ook u uit de muil van ellende Inplaats daarvan zal het onbekrompen overvloed zijn, En het genot van een dis, met vette spijzen beladen.
17 Men er du full av den ugudeliges brøde, så skal brøde og dom følges at.
Maar oordeelt gij geheel als een boze zijn gericht zal u treffen,
18 La bare ikke vrede lokke dig til spott, og la ikke den store bot lokke dig på avvei!
Pas dus op, dat de wrevel u geen straf komt brengen, Waarvan de grootste losprijs u niet zou ontslaan;
19 Kan vel ditt skrik fri dig ut av trengsel, og kan vel alt ditt strev og slit utrette det?
Uw smeken tot Hem in de nood niets bereiken Al doet ge het ook uit al uw kracht.
20 Stund ikke efter natten, den natt da hele folkeslag blåses bort fra sitt sted!
Laat de dwaasheid u toch niet bedriegen Om u te verheffen met hen, die wijs willen zijn;
21 Vokt dig, vend dig ikke til synd! For det har du mere lyst til enn til å lide.
Wacht u ervoor, u tot de zonde te wenden, Want hierdoor juist werdt gij door ellende bezocht!
22 Se, Gud er ophøiet i sin kraft; hvem er en læremester som han?
Zie, God is groot door zijn kracht: Wie is heerser als Hij?
23 Hvem har foreskrevet ham hans vei, og hvem kan si: Du gjorde urett?
Wie schrijft Hem zijn weg voor, Wie zegt: Gij handelt verkeerd?
24 Kom i hu at du ophøier hans gjerning, den som menneskene har sunget om!
Denk er aan, dat ook gij zijn daden verheft, Die de stervelingen moeten bezingen,
25 All verden ser på den med lyst; menneskene skuer den langt borte fra.
Die iedere mens moet overwegen, Ieder mensenkind van verre beschouwt.
26 Se, Gud er stor, og vi forstår ham ikke; hans års tall er uutgrundelig;
Zie, God is groot: wij begrijpen Hem niet, Het getal van zijn jaren is zelfs niet te schatten!
27 han drar vanndråper op til sig, og av tåken siler regnet ned;
Hij trekt uit de zee de druppels omhoog, Vervluchtigt de regen tot zijn nevel,
28 fra skyene strømmer det og drypper ned over mange mennesker.
Die de wolken naar beneden doet stromen, En op alle mensen doet storten;
29 Kan også nogen forstå hvorledes skyene breder sig ut, hvorledes det braker fra hans telt?
Wie begrijpt de sprei van de wolken En de gedaante van zijn tent?
30 Se, han breder ut sitt lys omkring sig og dekker det med havets røtter.
Zie, Hij spreidt zijn nevel uit over de zee, En houdt haar kolken bedekt.
31 For således straffer han folkeslag, men gir også føde i overflod.
Want daarmee spijst Hij de volken En geeft Hij voedsel in overvloed.
32 Han dekker sine hender med lys og byder det å fare ut mot fienden.
In zijn handen verbergt Hij de bliksem, En zendt hem af op zijn doel;
33 Hans tordenbrak bærer bud om ham; endog feet varsler når han rykker frem.
Zijn strijdkreet kondigt Hem aan, Zijn woede ontketent de storm!
