Jobs 34

1 Og Elihu tok atter til orde og sa:

ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید.

2 Hør mine ord, I vise, og lån mig øre, I forstandige!

3 Øret prøver jo ord, likesom ganen smaker mat.

همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛

4 La oss velge det som er rett; la oss sammen søke å finne ut hvad der er godt!

پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم.

5 Job har jo sagt: Jeg er rettferdig, og Gud har tatt min rett fra mig;

ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند.

6 tross min rett skal jeg være en løgner; en drepende pil har rammet mig, enda der ingen brøde er hos mig.

هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.»

7 Hvem er en mann som Job, han som drikker bespottelse som vann

ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است!

8 og gir sig i lag med dem som gjør ondt, og søker omgang med ugudelige menn?

9 For han har sagt: En mann har intet gagn av at han holder vennskap med Gud.

زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟»

10 Derfor, I forstandige, hør på mig! Det være langt fra Gud å gjøre noget syndig og fra den Allmektige å være urettferdig!

ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟

11 Han lønner mennesket efter dets gjerninger og gjengjelder mannen efter hans ferd.

او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد.

12 Ja sannelig, Gud gjør ikke noget syndig, og den Allmektige forvender ikke retten.

براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند.

13 Hvem har overgitt jorden til hans varetekt, og hvem har overlatt hele jorderike til ham?

اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست.

14 Dersom han bare vilde tenke på sig selv og dra sin Ånd og sin ånde til sig igjen,

اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد،

15 da skulde alt kjød opgi ånden på én gang, og mennesket bli til støv igjen.

اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد.

16 Men gi nu akt og hør på dette, lytt nøye til mine ord!

حال، اگر فهم داری، گوش کن.

17 Kan vel en som hater retten, være hersker? Eller tør du fordømme den Rettferdige, den Mektige?

اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟

18 Sier vel nogen til en konge: Din niding, eller til en fyrste: Du ugudelige?

او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند،

19 Gud tar jo ikke parti for fyrster og akter ikke en rik høiere enn en fattig? De er jo alle hans henders verk.

هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند.

20 I et øieblikk dør de, midt om natten; folket raver og forgår, og den mektige rykkes bort, ikke ved menneskehånd.

خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد.

21 For hans øine vokter på hver manns veier, og han ser alle hans skritt;

خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند.

22 det finnes intet mørke og ingen dødsskygge hvor de som gjør ondt kan skjule sig;

هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد.

23 Gud har ikke nødig å gi lenge akt på en mann før han må møte for Guds dom.

پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند.

24 Han knuser de mektige uten å granske deres sak og setter så andre i deres sted.

بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند،

25 Ja, han kjenner deres gjerninger, og han slår dem ned om natten så de går til grunne.

زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد.

26 Han tukter dem som ugjerningsmenn, på et sted hvor alle kan se det;

او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند،

27 for derfor vek de bort fra ham og aktet ikke på nogen av hans veier,

چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند،

28 forat de skulde la de fattiges skrik komme for ham, forat han skulde høre de undertryktes rop.

و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود.

29 Lar han være å skride inn, hvem tør da fordømme ham? Skjuler han sitt åsyn, hvem får da se ham? Både med et folk og med et enkelt menneske gjør han jo således,

وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند.

30 forat et gudløst menneske ikke skal herske, forat det ikke skal være snarer for folket.

او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند.

31 For har vel et slikt menneske nogensinne sagt til Gud: Jeg har vært overmodig, jeg vil herefter ikke gjøre det som ondt er;

ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟

32 det jeg ikke ser, det må du lære mig; har jeg gjort urett, så vil jeg ikke gjøre det mere?

آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟

33 Skulde han vel gjengjelde efter ditt tykke? Du har jo klandret ham. Så må du velge og ikke jeg, og hvad du vet, får du si.

آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی.

34 Forstandige menn vil si til mig, ja hver vismann som hører på mig:

هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی.

35 Job taler uten skjønnsomhet, og hans ord er ikke forstandige.

36 Gid Job måtte bli prøvd uavlatelig, fordi han har svart på onde menneskers vis!

ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی

37 For til sin synd legger han brøde; her iblandt oss klapper han i hendene og bruker mange ord om Gud.

و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی.