Jobs 34

1 Og Elihu tok atter til orde og sa:

Elihu parolis plue, kaj diris:

2 Hør mine ord, I vise, og lån mig øre, I forstandige!

Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.

3 Øret prøver jo ord, likesom ganen smaker mat.

Ĉar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la manĝaĵon.

4 La oss velge det som er rett; la oss sammen søke å finne ut hvad der er godt!

Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.

5 Job har jo sagt: Jeg er rettferdig, og Gud har tatt min rett fra mig;

Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;

6 tross min rett skal jeg være en løgner; en drepende pil har rammet mig, enda der ingen brøde er hos mig.

En mia juĝa afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.

7 Hvem er en mann som Job, han som drikker bespottelse som vann

Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?

8 og gir sig i lag med dem som gjør ondt, og søker omgang med ugudelige menn?

Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;

9 For han har sagt: En mann har intet gagn av at han holder vennskap med Gud.

Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, Se li serĉas favoron de Dio.

10 Derfor, I forstandige, hør på mig! Det være langt fra Gud å gjøre noget syndig og fra den Allmektige å være urettferdig!

Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;

11 Han lønner mennesket efter dets gjerninger og gjengjelder mannen efter hans ferd.

Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, Kaj laŭ la vojo de ĉiu Li renkontas lin.

12 Ja sannelig, Gud gjør ikke noget syndig, og den Allmektige forvender ikke retten.

Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.

13 Hvem har overgitt jorden til hans varetekt, og hvem har overlatt hele jorderike til ham?

Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?

14 Dersom han bare vilde tenke på sig selv og dra sin Ånd og sin ånde til sig igjen,

Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,

15 da skulde alt kjød opgi ånden på én gang, og mennesket bli til støv igjen.

Tiam pereus absolute ĉiu karno, Kaj homo refariĝus polvo.

16 Men gi nu akt og hør på dette, lytt nøye til mine ord!

Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; Atentu la voĉon de miaj paroloj.

17 Kan vel en som hater retten, være hersker? Eller tør du fordømme den Rettferdige, den Mektige?

Ĉu povas regi malamanto de justeco? Ĉu vi povas akuzi la Plejjustulon?

18 Sier vel nogen til en konge: Din niding, eller til en fyrste: Du ugudelige?

Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; Aŭ al altranguloj: Malpiulo?

19 Gud tar jo ikke parti for fyrster og akter ikke en rik høiere enn en fattig? De er jo alle hans henders verk.

Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, Kaj ne preferas riĉulon antaŭ malriĉulo; Ĉar ĉiuj estas faritaĵo de Liaj manoj.

20 I et øieblikk dør de, midt om natten; folket raver og forgår, og den mektige rykkes bort, ikke ved menneskehånd.

Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.

21 For hans øine vokter på hver manns veier, og han ser alle hans skritt;

Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn paŝojn Li vidas.

22 det finnes intet mørke og ingen dødsskygge hvor de som gjør ondt kan skjule sig;

Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin kaŝi malbonaguloj.

23 Gud har ikke nødig å gi lenge akt på en mann før han må møte for Guds dom.

Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por juĝo.

24 Han knuser de mektige uten å granske deres sak og setter så andre i deres sted.

Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;

25 Ja, han kjenner deres gjerninger, og han slår dem ned om natten så de går til grunne.

Ĉar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasiĝas.

26 Han tukter dem som ugjerningsmenn, på et sted hvor alle kan se det;

Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas;

27 for derfor vek de bort fra ham og aktet ikke på nogen av hans veier,

Pro tio, ke ili forturniĝis de Li Kaj ne penis kompreni ĉiujn Liajn vojojn,

28 forat de skulde la de fattiges skrik komme for ham, forat han skulde høre de undertryktes rop.

Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, Kaj Li aŭdis la kriadon de mizeruloj.

29 Lar han være å skride inn, hvem tør da fordømme ham? Skjuler han sitt åsyn, hvem får da se ham? Både med et folk og med et enkelt menneske gjør han jo således,

Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li kaŝas Sian vizaĝon, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,

30 forat et gudløst menneske ikke skal herske, forat det ikke skal være snarer for folket.

Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.

31 For har vel et slikt menneske nogensinne sagt til Gud: Jeg har vært overmodig, jeg vil herefter ikke gjøre det som ondt er;

Al Dio oni devas diri: Mi fieriĝis, mi ne plu faros malbonon;

32 det jeg ikke ser, det må du lære mig; har jeg gjort urett, så vil jeg ikke gjøre det mere?

Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljustaĵon, mi ne plu faros.

33 Skulde han vel gjengjelde efter ditt tykke? Du har jo klandret ham. Så må du velge og ikke jeg, og hvad du vet, får du si.

Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne plaĉis. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.

34 Forstandige menn vil si til mig, ja hver vismann som hører på mig:

Saĝaj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min aŭskultas:

35 Job taler uten skjønnsomhet, og hans ord er ikke forstandige.

Ijob parolas malsaĝe, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.

36 Gid Job måtte bli prøvd uavlatelig, fordi han har svart på onde menneskers vis!

Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, Pro tio, ke li aliĝas al homoj pekaj;

37 For til sin synd legger han brøde; her iblandt oss klapper han i hendene og bruker mange ord om Gud.

Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontraŭ Dio.