Jobs 33
1 Men hør nu, Job, på min tale og lytt til alle mine ord!
Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!
2 Se, jeg har åpnet mine leber, allerede taler min tunge i min munn.
Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.
3 Ærlige og opriktige er mine ord, og hvad jeg vet, skal mine leber uttale likefrem.
Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.
4 Guds Ånd har skapt mig, og den Allmektiges ånde holder mig live.
Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.
5 Hvis du kan, så svar mig! Rust dig mot mig, tred frem!
Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!
6 Se, jeg er din like for Gud, også jeg er dannet av ler.
Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.
7 Redsel for mig skal ikke overvelde dig, og min myndighet ikke tynge dig.
Du tarv’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.
8 Sannelig, du har sagt i mitt nærvær, så lød dine ord som jeg hørte:
Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:
9 Ren er jeg, uten brøde, plettfri er jeg og fri for misgjerning;
«Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;
10 men Gud søker grunn til fiendskap mot mig, han akter mig for sin uvenn;
men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;
11 han setter mine føtter i stokken og vokter på alle mine veier.
han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»
12 Nei, i dette har du ikke rett, svarer jeg dig; Gud er jo større enn et menneske.
Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.
13 Hvorfor går du i rette med ham? Han svarer jo ikke et eneste ord.
Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?
14 Men én gang taler Gud, ja to ganger hvis mennesket ikke akter på det.
På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.
15 I drøm, i nattlig syn, når dyp søvn faller på menneskene, når de slumrer på sitt leie,
I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,
16 da åpner han deres ører og trykker sitt segl på advarselen til dem,
då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,
17 for å få mennesket til å la sin gjerning fare og for å utrydde overmotet hos mannen,
for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom
18 for å berge hans sjel fra graven og hans liv fra å rammes av det drepende spyd.
og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.
19 Mennesket tuktes også med smerter på sitt leie, og en stadig uro går gjennem marg og ben.
Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,
20 Han vemmes ved brød og hans sjel ved lekker mat.
hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.
21 Hans kjøtt tæres bort, så en ikke ser det mere, og hans ben, som en før ikke så, ligger bare;
Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,
22 hans sjel kommer nær til graven og hans liv til dødens engler.
og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.
23 Er det da hos ham en engel, en tolk, en av tusen, som forkynner mennesket dets rette vei,
Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,
24 da ynkes Gud over ham og sier: Fri ham fra å fare ned i graven! Jeg har fått løsepenger.
Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»
25 Hans kropp blir da frodigere enn i ungdommen, han blir atter som i sin ungdoms dager.
Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.
26 Han beder til Gud, og han er ham nådig; han ser Guds åsyn med jubel, og han gir mennesket dets rettferdighet tilbake.
Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.
27 Han synger for menneskene og sier: Jeg hadde syndet og gjort det rette kroket, men han gjengjeldte mig det ikke;
Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev’kje fenge lika for det;
28 han har fridd min sjel fra å fare ned i graven, og mitt liv ser lyset med lyst.
mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»
29 Se, alt dette gjør Gud to ganger, ja tre, mot en mann
Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,
30 for å frelse hans sjel fra graven, så han omstråles av de levendes lys.
og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.
31 Gi akt, Job, hør på mig! Ti, så jeg får tale.
So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!
32 Har du ord, så svar mig, tal! Jeg vil gjerne gi dig rett.
Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.
33 Hvis ikke, så hør du på mig! Ti, så jeg får lære dig visdom.
I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»
