Jobs 32
1 De tre menn svarte ikke Job mere, fordi han var rettferdig i sine egne øine.
Ale ŋutsu etɔ̃ siawo dzudzɔ nyaŋuɖoɖo na Hiob, elabena enye ame dzɔdzɔe le eya ŋutɔ ŋkume.
2 Da optendtes Elihus vrede - han stammet fra Bus og var sønn av Barak'el, av Rams ætt. Mot Job optendtes hans vrede, fordi han holdt sig selv for å være rettferdig for Gud,
Tete dzi ku Buzitɔ, Elihu, ame si nye Barakel ƒe vi, tso Ram ƒe ƒomea me vevie ɖe Hiob ŋu le esi wòbu eɖokui dzɔdzɔetɔe wu Mawu la ta.
3 og mot hans tre venner optendtes hans vrede, fordi de ikke fant noget svar og allikevel dømte Job skyldig.
Edo dziku ɖe exɔlɔ̃ etɔ̃awo hã ŋu elabena mɔ aɖeke meli si dzi woato abu fɔ Hiob o, gake wobu fɔe.
4 Elihu hadde ventet med å tale til Job, fordi de andre var eldre av år enn han.
Azɔ la, Elihu lala be yeaƒo nu na Hiob elabena wotsi wui.
5 Da nu Elihu så at det ikke var noget svar i de tre menns munn, da optendtes hans vrede.
Gake esi wòkpɔ be nya aɖeke megale ame etɔ̃awo si o la, Elihu gado dziku ɖe edzi.
6 Så tok da Elihu, sønn av Barak'el, busitten, til orde og sa: Jeg er ung av år, og I er gråhårede; derfor holdt jeg mig tilbake og torde ikke uttale for eder hvad jeg vet.
Ale Buzitɔ, Barakel ƒe vi Elihu gblɔ be, “Nyemetsi o, mienye xoxo nam eya ta mevɔ̃ eye nyemete ŋu do dzi gblɔ nu si menya la na mi o.
7 Jeg tenkte: La alderen tale og de mange år forkynne visdom!
Mebu be, ‘Tsitsi neƒo nu eye ƒe geɖe nefia nunya.’
8 Dog, det er menneskets ånd og den Allmektiges åndepust som gjør forstandig.
Gake gbɔgbɔ si le ame me, Ŋusẽkatãtɔ la ƒe gbɔgbɔe naa gɔmesesee.
9 De gamle er ikke alltid vise, ikke alltid forstår oldinger hvad rett er.
Menye tsitsiawo koe nye nunyalawo o eye menye amegãxoxowo koe se nu si le dzɔdzɔe la gɔme o.
10 Derfor sier jeg: Hør nu på mig! Også jeg vil uttale hvad jeg vet.
“Eya ta megblɔ be, Miɖo tom, nye hã magblɔ nu si menya la na mi.
11 Jeg ventet på eders ord, jeg lyttet efter forstandig tale fra eder, mens I grundet på hvad I skulde si.
Menɔ lalam esi mienɔ nu ƒom, meɖo to se miaƒe nyameɖeɖewo kple ale si nya vɔ le mia si eye mienɔ nya si miagblɔ la dim.
12 Jeg gav akt på eder; men det var ingen av eder som gjendrev Job, ingen som svarte på hans ord.
Meɖo to mi nyuie gake mia dometɔ aɖeke mete ŋu ɖee fia be Hiob dze agɔ o eye mia dometɔ aɖeke mete ŋu ɖo eƒe nyahehewo ŋu o.
13 Si ikke: Vi har funnet visdom hos ham; bare Gud kan få bukt med ham, ikke noget menneske!
Migagblɔ be, ‘Míeke ɖe nunya ŋuti o, Mawu neɖe vodada nɛ, menye amegbetɔ o.’
14 Han har jo ikke rettet sin tale mot mig, og med eders ord vil jeg ikke svare ham.
Gake Hiob metsɔ nya ɖe ŋunye o eye nyematsɔ miaƒe nyahehewo aɖo nya ŋu nɛ o.
15 De er forferdet og svarer ikke mere; ordene er blitt borte for dem.
“Woƒe mo wɔ yaa, nya aɖeke megale wo si woagblɔ o eye gbɔgblɔ bu ɖe wo.
16 Skal jeg vente, fordi de ikke taler, fordi de står der og ikke svarer mere?
Ɖe magalala, esi wozi ɖoɖoe eye azɔ wotsi tsitre ɖe afi ma kpaɖii nya aɖeke ŋu maɖomaɖoea?
17 Også jeg vil nu svare for min del; også jeg vil uttale hvad jeg vet.
Nye hã magblɔ tɔnye sinua; nye hã magblɔ nu si menya
18 For jeg er full av ord; ånden i mitt indre driver mig.
elabena nya le asinye fũu, eye nye gbɔgbɔ le dzinye zim.
19 Mitt indre er som innestengt vin; som nyfylte skinnsekker vil det revne.
Elabena le menye la, mele abe wain si le goe me wotu nu ɖe enu ene eye abe wainlãgbalẽgolo si le klalo na gbagbã ene.
20 Jeg vil tale, så jeg kan få luft; jeg vil åpne mine leber og svare.
Ele nam be maƒo nu ne makpɔ gbɔdzɔe, ele nam be make nye nu eye maɖo nya ŋu.
21 Jeg vil ikke ta parti for nogen, og jeg vil ikke smigre for noget menneske;
Nyemade ame aɖeke dzi alo aflu ame aɖeke o
22 for jeg forstår ikke å smigre; ellers kunde min skaper lett rykke mig bort.
elabena ne mebi le amefuflu me la, nye Wɔla akplɔm dzoe kpuie.
