Jobs 30

1 Men nu ler de av mig, de som er yngre av år enn jeg, hvis fedre jeg aktet så ringe at jeg ikke vilde sette dem blandt mine fehunder.

“Amma yanzu suna yi mini ba’a waɗanda na girme su, waɗanda iyayensu maza ba su isa su zama karnukan kiwon garken tumakina ba.

2 Hvad hjelp kunde jeg også ha av dem, de som har mistet all manndomskraft?

Ina amfani ƙarfin hannuwansu gare ni, tun da ba su da sauran kuzari?

3 De er uttæret av nød og sult; de gnager på den tørre mo, som allerede igår var ørk og øde;

Duk sun rame don rashi da yunwa, suna yawo a gaigayar ƙasa a kufai da dare.

4 de plukker melde innunder buskene, og gyvelbuskens røtter er deres brød.

A cikin jeji suna tsinkar ganyaye marasa daɗi, jijiyoyin itacen kwakwa ne abincinsu.

5 Fra menneskenes samfund jages de ut; folk roper efter dem som efter tyver.

An kore su daga cikin mutanensu, aka yi musu ihu kamar ɓarayi.

6 I fryktelige kløfter må de bo, i huler i jord og berg.

An sa dole su zauna a kwazazzabai da kuma cikin kogunan duwatsu da kuma cikin ramummuka cikin ƙasa.

7 Mellem buskene skriker de, i neslekratt samler de sig,

Suka yi ta kuka kamar dabbobi a jeji, suka taru a ƙarƙashin sarƙaƙƙiya.

8 barn av dårer og æreløse folk, pisket ut av landet.

Mutane marasa hankali marasa suna, an kore su daga ƙasar.

9 Og nu er jeg blitt til en spottesang og et ordsprog for dem.

“Yanzu kuma’ya’yansu maza su suke yi mini ba’a cikin waƙa na zama abin banza a gare su.

10 De avskyr mig, holder sig langt borte fra mig, og mitt ansikt sparer de ikke for spytt;

Suna ƙyamata suna guduna; suna tofa mini miyau a fuska.

11 for de har løst sine tøiler og ydmyket mig, og bislet har de kastet av for mine øine.

Yanzu da Allah ya kunce bakana ya ba ni wahala sun raba ni da mutuncina.

12 Ved min høire side reiser deres yngel sig; mine føtter støter de bort og legger sine ulykkesveier mot mig.

A hannun damana’yan tā-da-na-zaune-tsaye sun tayar; sun sa tarko a ƙafafuna, sun yi shirin hallaka ni.

13 De bryter op min sti, de gjør hvad de kan for å ødelegge mig, de som selv ingen hjelper har.

Sun ɓata mini hanyata; sun yi nasara cikin hallaka ni, ba tare da wani ya taimake su ba.

14 Som gjennem en vid revne kommer de; gjennem nedstyrtende murer velter de sig frem.

Suka nufo ni daga kowane gefe; suka auko mini da dukan ƙarfinsu.

15 Redsler har vendt sig mot mig, som stormen forfølger de min ære, og som en sky er min velferd faret bort.

Tsoro ya rufe ni; an kawar mini mutuncina kamar da iska, dukiyata ta watse kamar girgije.

16 Og nu utøser min sjel sig i mig; trengsels dager holder mig fast.

“Yanzu raina yana ƙarewa; kwanakin wahala sun kama ni.

17 Natten gjennemborer mine ben, så de faller av, og min verk og pine hviler ikke.

Dare ya huda ƙasusuwana; ina ta shan azaba ba hutawa.

18 Ved Guds store kraft er det blitt slik med mig at min klædning ikke er til å kjenne igjen; den henger tett omkring mig som kraven på min underkjortel.

A cikin girman ikonsa Allah ya zama kamar riga a jikina; ya shaƙe ni kamar wuyan rigata.

19 Han har kastet mig ut i skarnet, så jeg er blitt lik støv og aske.

Ya jefa ni cikin laka, na zama ba kome ba sai ƙura da toka.

20 Jeg skriker til dig, men du svarer mig ikke; jeg står der, og du bare ser på mig.

“Na yi kuka gare ka ya Allah, amma ba ka amsa mini ba. Na tashi tsaye, amma sai ka dube ni kawai.

21 Du er blitt grusom mot mig, med din sterke hånd forfølger du mig.

Ka dube ni ba tausayi; Ka kai mini hari da ƙarfin hannunka.

22 Du løfter mig op i stormen, du lar mig fare avsted, og du lar mig forgå i dens brak;

Ka ɗaga ni sama ka ɗora ni a kan iska; ka jujjuya ni cikin hadari.

23 for jeg vet at du fører mig til døden, til den bolig hvor alt levende samles.

Na san za ka sauko da ni ga mutuwa zuwa wurin da kowane mai rai zai je.

24 Dog, rekker ikke mennesket ut sin hånd når alt synker i grus? Skriker han ikke om hjelp når han er kommet i ulykke?

“Ba shakka ba mai ɗora hannu a kan mutumin da yake cikin wahala. Lokacin da ya yi kukan neman taimako a cikin wahalarsa.

25 Gråt jeg ikke selv over den som hadde hårde dager? Sørget ikke min sjel over den fattige?

Ashe ban yi kuka domin waɗanda suke cikin damuwa ba? Ko zuciyata ba tă yi baƙin ciki domin matalauta ba?

26 For jeg ventet godt, men det kom ondt; jeg håpet på lys, men det kom mørke.

Duk da haka sa’ad da nake begen abu mai kyau, mugun abu ne ya zo; Sa’ad da nake neman haske, sai duhu ya zo.

27 Mine innvoller koker og er ikke stille; trengsels dager er kommet over mig.

Zuciyata ba tă daina ƙuna ba; ina fuskantar kwanakin wahala.

28 Sort går jeg omkring, men ikke av solens hete; midt iblandt folk reiser jeg mig og roper om hjelp.

Na yi baƙi ƙirin, amma ba rana ce ta ƙona ni ba. Na tsaya a cikin mutane, na kuma yi kuka don taimako.

29 Jeg er blitt en bror av sjakaler og en stallbror av strutser.

Na zama ɗan’uwan diloli, na zama abokan mujiyoyi.

30 Min hud er sort og faller av mig, og mine ben er brent av hete.

Fatar jikina ta yi baƙi tana ɓarewa; jikina yana ƙuna da zazzaɓi.

31 Og min citar er blitt til sorg, og min fløite til gråt og klage.

Garayata ta zama ta makoki, sarewata kuma ta zama ta kuka.