Jobs 3
1 Derefter oplot Job sin munn og forbannet den dag han blev født.
Modo Izay le nanoka-palie t’Iobe namatse i andro’ey,
2 Job tok til orde og sa:
hoe ty nilañone’ Iobe:
3 Til grunne gå den dag da jeg blev født, og den natt som sa: Et guttebarn er undfanget!
Ehe te ho mongoreñe ty andro nahatoly ahiko, naho ty haleñe nanoeñe ty hoe: Inao, niareñe lahilahy.
4 Måtte den dag bli til mørke! Måtte Gud i det høie ikke spørre efter den, og intet lys stråle over den!
Ehe te ho ieñe i andro zay; lonike te tsy ho vazohon’ Añahare boak’ ambone ao, vaho tsy hipisaña’ ty hazavàñe.
5 Gid mørke og dødsskygge må kreve den tilbake, gid skyer må leire sig over den, gid alt som gjør en dag mørk, må skremme den!
Ehe t’ie ho tsepahe’ ty hamoromoroñañe naho ty talinjon-kavilasy; lonike te hitozòhan-drahoñe; ee te hampirevendreveñe aze ze fonga mahamainten-gero’ i àndroy
6 Den natt - måtte mulm ta den! Den glede sig ikke blandt årets dager, den komme ikke med i måneders tall!
Le i haleñe zay: hiambotrahan-kamoromoroñañe, tsy hitrao-pirebeke amo andro’ i taoñeio; tsy hizilik’ ami’ty ia’ o volañeo.
7 Ja, ufruktbar bli den natt! Aldri lyde det jubel i den!
Hete! ehe ho beitsiterake i haleñe zay, tsy himoaham-peon-kafaleañe.
8 Måtte de som forbanner dager, ønske ondt over den, de som er kyndige i å mane frem Leviatan!
Ee te hamatse aze o mpamoiñ’ androo, o veka’e hampibarakaoke i fañaneñeio,
9 Gid dens demrings stjerner må bli mørke! La den vente på lys, uten at det kommer! Måtte den aldri skue morgenrødens øielokk -
Ho maieñe abey o vasiañe am-palipalitsieñeo: angao re hipay hazavàñe fa tsy hahatrea; ee t’ie tsy ho sambae’ ty holimaso’ i maraiñey;
10 fordi den ikke stengte døren til min mors liv og skjulte møie for mine øine.
amy te tsy narindri’e i lalan-koviñey, naho tsy nakafi’e amo masokoo ty hasotriañe.
11 Hvorfor døde jeg ikke i mors liv? Hvorfor utåndet jeg ikke straks i fødselsstunden?
Ino ty tsy nahasimb’ ahy an-koviñe ao? Akore te tsy namoeako fiay te niboloañe?
12 Hvorfor tok knær imot mig, og hvorfor bryster som jeg kunde die?
Ino ty nandrambesa’ o ongotseo ahiko? naho o fatroa ninonoakoo?
13 For da kunde jeg nu ligge og hvile; jeg kunde sove og hadde da ro -
Ie ho nihity ampitsiñañe ao; ho niroro naho nitofa avao,
14 sammen med konger og jordens styrere, som bygget sig ruiner,
mindre amo mpanjakao naho o mpisafiri’ ty tane toio, o mamboatse hakoahañe ho am-bata’eo;
15 eller med fyrster som eide gull, som fylte sine hus med sølv;
naho o ana-donak’ amam-bolamenao, o mameno akiba am-bolafotio:
16 eller jeg var nu ikke til, likesom et nedgravd, ufullbåret foster, lik barn som aldri så lyset.
hera ho nanahake ty tsi-ambolañe naetake, anak’ ajaja niboloañe mboe lia’e tsy nahatrea hazavàñe.
17 Der har de ugudelige holdt op å rase, og der hviler de trette.
Ao ty fitroara’ o lo-tserekeo amo firohandroha’eo; ao ka ty fitofà’ o màmakeo.
18 Der har alle fanger ro, de hører ikke driverens røst.
Mitraok’ am-pierañerañañe o mpirohio, tsy mahajanjiñe ty fiarañanaña’ i mpamorekekey.
19 Liten og stor er der like, og trælen er fri for sin herre.
Ao ty bey naho ty kede: vaho votsotse amy talè’ey ty ondevo.
20 Hvorfor gir han den lidende lys, og liv til dem som bærer sorg i sitt hjerte,
Ino ty añomezan-kazavàñe ty misotry, naho ty haveloñe amo mafaitse añ’ova’eo?
21 dem som venter på døden uten at den kommer, og som leter efter den ivrigere enn efter skjulte skatter,
ze mitama hihomake, fe tsy avy, ie tsikaraheñe mandikoatse o vara mietakeo;
22 dem som gleder sig like til jubel, som fryder sig når de finner en grav -
o mandia taroba naho mirebeke t’ie nahatendreke kiborio?
23 til den mann hvis vei er skjult for ham, og som Gud har stengt for på alle kanter?
[Ino ty anoloran-kazavàñe] amy t’indaty nietahan-dalañe, ie nigoloboñen’Añahare?
24 For mine sukk er blitt mitt daglige brød, og mine klager strømmer som vannet.
Misolo ty fihinanako ty fiselekaiñako, vaho midoañe hoe rano ty fitoreoko.
25 For alt det fryktelige jeg reddes for, det rammer mig, og det jeg gruer for, det kommer over mig.
Amy te mifetsak’ amako o mampangebahebak’ ahikoo, naho mivovo amako i ihembañakoy,
26 Jeg har ikke fred, ikke ro, ikke hvile - det kommer alltid ny uro.
tsy mierañeran-draho, tsy mipendreñe, tsy mitsiñe fa pok’eo ty hekoheko.
