Jobs 3
1 Derefter oplot Job sin munn og forbannet den dag han blev født.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 Job tok til orde og sa:
Dilə gəlib belə dedi:
3 Til grunne gå den dag da jeg blev født, og den natt som sa: Et guttebarn er undfanget!
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 Måtte den dag bli til mørke! Måtte Gud i det høie ikke spørre efter den, og intet lys stråle over den!
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Gid mørke og dødsskygge må kreve den tilbake, gid skyer må leire sig over den, gid alt som gjør en dag mørk, må skremme den!
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 Den natt - måtte mulm ta den! Den glede sig ikke blandt årets dager, den komme ikke med i måneders tall!
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Ja, ufruktbar bli den natt! Aldri lyde det jubel i den!
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 Måtte de som forbanner dager, ønske ondt over den, de som er kyndige i å mane frem Leviatan!
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Gid dens demrings stjerner må bli mørke! La den vente på lys, uten at det kommer! Måtte den aldri skue morgenrødens øielokk -
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 fordi den ikke stengte døren til min mors liv og skjulte møie for mine øine.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Hvorfor døde jeg ikke i mors liv? Hvorfor utåndet jeg ikke straks i fødselsstunden?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Hvorfor tok knær imot mig, og hvorfor bryster som jeg kunde die?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 For da kunde jeg nu ligge og hvile; jeg kunde sove og hadde da ro -
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 sammen med konger og jordens styrere, som bygget sig ruiner,
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 eller med fyrster som eide gull, som fylte sine hus med sølv;
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 eller jeg var nu ikke til, likesom et nedgravd, ufullbåret foster, lik barn som aldri så lyset.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 Der har de ugudelige holdt op å rase, og der hviler de trette.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 Der har alle fanger ro, de hører ikke driverens røst.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 Liten og stor er der like, og trælen er fri for sin herre.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Hvorfor gir han den lidende lys, og liv til dem som bærer sorg i sitt hjerte,
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 dem som venter på døden uten at den kommer, og som leter efter den ivrigere enn efter skjulte skatter,
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 dem som gleder sig like til jubel, som fryder sig når de finner en grav -
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 til den mann hvis vei er skjult for ham, og som Gud har stengt for på alle kanter?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 For mine sukk er blitt mitt daglige brød, og mine klager strømmer som vannet.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 For alt det fryktelige jeg reddes for, det rammer mig, og det jeg gruer for, det kommer over mig.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 Jeg har ikke fred, ikke ro, ikke hvile - det kommer alltid ny uro.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
