Jobs 23
1 Da tok Job til orde og sa:
Job antwoordde, en sprak:
2 Ennu idag gjelder min klage for å være gjenstridighet; min hånd hviler dog tungt på mitt sukk.
Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!
3 Bare jeg visste å finne ham og kunde komme frem til hans trone!
Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!
4 Jeg skulde legge min sak frem for hans åsyn og fylle min munn med beviser.
Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;
5 Jeg skulde få vite de ord han vilde svare mig, og merke mig hvad han vilde si til mig.
Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.
6 Skulde han da med full kraft stride mot mig? Mon ikke just han skulde akte på mine ord?
Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!
7 Da skulde en rettskaffen mann gå i rette med ham, og jeg skulde slippe fra min dommer for all tid.
Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!
8 Men går jeg mot øst, så er han ikke der; går jeg mot vest, så blir jeg ikke var ham;
Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;
9 er han virksom i nord, så ser jeg ham ikke; går han mot syd, så øiner jeg ham ikke.
Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.
10 For han kjenner den vei jeg holder mig til; prøvde han mig, så skulde jeg gå frem av prøven som gullet.
Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:
11 Min fot holdt sig i hans spor; jeg fulgte hans vei og bøide ikke av.
Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!
12 Fra hans lebers bud vek jeg ikke; fremfor min egen lov aktet jeg på hans munns ord.
Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:
13 Men han er den eneste, og hvem hindrer ham? Hvad hans sjel lyster, det gjør han.
Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!
14 For han fullbyrder det han har fastsatt for mig, og av sådant er det meget hos ham.
Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:
15 Derfor reddes jeg for ham; tenker jeg på det, så bever jeg for ham.
En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.
16 Og Gud har knekket mitt mot, og den Allmektige har forferdet mig,
Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;
17 fordi jeg ikke blev rykket bort før mørket kom, og fordi han ikke skjulte ulykkens natt for mig.
Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!
