Jobs 22
1 Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:
Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
2 Kan vel en mann være til gagn for Gud? Nei, bare sig selv gagner den forstandige.
Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
3 Er det til nogen nytte for den Allmektige at du er rettferdig, eller til nogen vinning at du vandrer ulastelig?
Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
4 Er det for din gudsfrykts skyld han refser dig eller går i rette med dig?
Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
5 Er ikke din ondskap stor og dine misgjerninger uten ende?
Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
6 Du tok jo pant av dine brødre uten grunn og drog klærne av de nakne.
Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
7 Du gav ikke den trette vann å drikke, og den sultne nektet du brød.
Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
8 Men den som gikk frem med vold, han fikk landet i eie, og den som var høit aktet, bodde i det.
Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
9 Enker har du latt fare tomhendt, og farløses armer blev knust.
Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
10 Derfor er det snarer rundt omkring dig, og en hastig redsel forferder dig.
Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
11 Eller ser du ikke mørket og den vannflom som dekker dig?
Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
12 Er ikke Gud høi som himmelen? Og se de øverste stjerner, hvor høit de står!
Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
13 Og du sier: Hvad vet Gud? Kan han vel dømme gjennem mørket?
Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
14 Skyene er et dekke for ham, så han ikke ser noget, og på himmelens hvelving vandrer han.
Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
15 Vil du følge den sti som syndens menn vandret på i de gamle dager,
Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
16 de som blev bortrykket før tiden, og under hvis føtter grunnen fløt bort som en strøm,
Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
17 de menn som sa til Gud: Vik fra oss, og som spurte hvad den Allmektige vel skulde kunne gjøre for dem,
Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
18 enda han hadde fylt deres hus med det som var godt? - Men de ugudeliges tanker er lang fra mine tanker. -
Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
19 De rettferdige så det og gledet sig, og de uskyldige spottet dem:
Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
20 Sannelig, våre fiender er tilintetgjort, og ild har fortært deres overflod.
«Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
21 Forlik dig nu med ham, så vil du få fred! Og så skal lykke times dig.
[Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
22 Ta imot lærdom av hans munn og legg dig hans ord på hjerte!
Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
23 Vender du om til den Allmektige, da skal din lykke bli bygget op igjen; men du må få urett bort fra dine telt.
Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
24 Kast ditt gull i støvet og ditt Ofir-gull blandt bekkenes stener!
Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
25 Så skal den Allmektige være ditt gull, være som dynger av sølv for dig,
Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
26 for da skal du glede dig i den Allmektige og løfte ditt åsyn til Gud.
У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
27 Du skal bede til ham, og han skal høre dig, og du skal opfylle dine løfter,
Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
28 og setter du dig noget fore, da skal det lykkes for dig, og over dine veier skal det skinne lys;
Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
29 når de fører nedover, skal du si: Opover! Han skal frelse den som slår sitt øie ned;
Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
30 han skal redde endog den som ikke er uskyldig; ved dine henders renhet skal han bli reddet.
У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
