Jobs 20

1 Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:

چۆفەری نەعماتیش وەڵامی دایەوە:

2 Derfor legger mine tanker mig svaret i munnen, og derfor stormer det i mig;

«لەبەر جۆشانی ناخم، بیرکردنەوەکانم هانم دەدەن وەڵام بدەمەوە.

3 hånende tilrettevisning må jeg høre, og min ånd gir mig svar ut fra min innsikt.

گوێم لە سەرزەنشتەکانی تۆ دەبێت کە سووکایەتیم پێ دەکەیت، ڕۆحی تێگەیشتنم وام لێ دەکات وەڵام بدەمەوە.

4 Vet du da ikke at slik har det vært fra evighet, fra den tid mennesker blev satt på jorden,

«ئایا لە کۆنەوە ئەمەت نەزانیوە، لەو کاتەوەی مرۆڤ لەسەر زەوی دانراوە؟

5 at de ugudeliges jubel er kort, og den gudløses glede bare varer et øieblikk?

هاواری خۆشی خراپەکاران کورتە و خۆشی خوانەناس بۆ ساتێکە.

6 Stiger enn hans stolthet til himmelen, og når enn hans hode til skyen,

هەرچەندە لووتبەرزی خوانەناس بگاتە ئاسمان و سەریشی لە هەور بدات،

7 så går han dog likesom sitt skarn til grunne for evig; de som så ham, spør: Hvor er han?

بەڵام وەک تەپاڵە خۆی بۆ هەتاهەتایە لەناودەچێت و ئەوانەی بینیویانە دەڵێن:”کوا؟“

8 Som en drøm flyr han bort, og ingen finner ham mere; han jages bort som et nattesyn.

وەک خەون دەفڕێت و ئیتر نامێنێت، وەک مۆتەکەیەک دەردەکرێت.

9 Det øie som så ham, ser ham ikke mere, og hans sted skuer ham ikke lenger.

چاوێک کە بینیویەتی دیسان نایبینێتەوە، جارێکی دیکە شوێنەکەشی نابینرێت.

10 Hans barn må søke småfolks yndest, og hans hender må gi hans gods tilbake.

کوڕەکانی هەوڵ دەدەن هەژاران ڕازی بکەن؛ دەستەکانی سامانەکەی دەدەنەوە.

11 Hans ben var fulle av ungdomskraft, men nu ligger den med ham i støvet.

ئێسکەکانی پڕ لە گەنجیێتین، بەڵام ئەو گەنجیێتییە لەگەڵیدا لەناو خاک ڕادەکشێت.

12 Smaker enn det onde søtt i hans munn, skjuler han det under sin tunge,

«کە خراپە لەناو دەمی شیرین بێت و لەژێر زمانی بیشارێتەوە،

13 sparer han på det og slipper det ikke, men holder det tilbake under sin gane,

دڵی پێی سووتاو و بەجێی نەهێشت، بەڵکو لەناو گەرویدا بەندی کرد،

14 så blir dog hans mat omskapt i hans innvoller og blir til ormegift i hans liv.

بەڵام نانەکەی لەناو ڕیخۆڵەکانی دەگۆڕێت، دەبێتە تاڵی ژەهری مار لەناو سکی.

15 Han slukte gods, og han må spy det ut igjen; Gud driver det ut av hans buk.

سامانێکی قووت دا و دەیڕشێنێتەوە؛ خودا لەناو سکی وەدەری دەنێت.

16 Ormegift må han innsuge; huggormens tunge dreper ham.

ژەهری مار دەمژێت؛ زمانی مار دەیکوژێت.

17 Han skal ikke få se bekker, elver av honning og elver av melk.

جۆگەکان نابینێت، ڕووبارە ڕۆیشتووەکانی هەنگوین و قەیماغ.

18 Han må gi tilbake det han har tjent, og får ikke nyte det; meget gods har han vunnet, men han får liten glede av det.

بەری ماندووبوونەکەی دێنێتەوە و قووتی نادات، لە قازانجی بازرگانییەکەی خۆشی نابینێت.

19 For han knuste småfolk og lot dem ligge der; han rante hus til sig, men får ikke bygge dem om;

لەبەر ئەوەی هەژارانی وردوخاش کرد و بەجێی هێشتن؛ دەستی بەسەر ماڵێکدا گرت کە بنیادی نەنابوو.

20 han kjente aldri ro i sitt indre; han skal ikke slippe unda med sine skatter.

«بێگومان لە ناخیدا نەیزانی بەس چییە؛ ئەوەی ئارەزووی دەکات دەربازی ناکات.

21 Det var intet som undgikk hans grådighet; derfor varer ikke hans lykke.

خواردنەکەی پاشماوەی نییە؛ ئیتر خێروخۆشییەکەی بەردەوام نابێت.

22 Midt i hans rikdom blir det trangt for ham; hver nødlidende vender sin hånd mot ham.

لەوپەڕی سەڵتەنەتیدا تووشی تەنگانە دەبێت، دەستی هەموو ڕەنجدەرێکی دێتە سەر.

23 For å fylle hans buk sender Gud sin brennende vrede mot ham og lar sin mat regne på ham.

لە کاتێکدا سکی خۆی پڕ دەکات، خودا گڕی تووڕەیی خۆی بۆ دەنێرێت و وەکو باران بەسەریدا دەیبارێنێت.

24 Flykter han for våben av jern, så gjennemborer en bue av kobber ham.

لە چەکی ئاسنەوە ڕادەکات و تیری بڕۆنز دەیبڕێت.

25 Når han så drar pilen ut av sin rygg, og den lynende odd kommer frem av hans galle, da faller dødsredsler over ham.

تیرەکەی ڕاکێشا و لە پشتییەوە هاتە دەرەوە، نووکی بریسکەدار زراوی بڕی. ترسی بەسەرەوەیە؛

26 Alt mørke er opspart for hans vel gjemte skatter; en ild som intet menneske puster til, fortærer ham; den eter det som er igjen i hans telt.

هەموو تاریکییەک بۆ گەنجینەکانی شاردراوەتەوە. ئاگرێک دەیخوات فووی لێ نەکراوە، ئەوەی لە چادرەکەی مابێتەوە لووشی دەدات.

27 Himmelen åpenbarer hans misgjerning, og jorden reiser sig mot ham.

ئاسمان تاوانەکەی ئاشکرا دەکات، زەوی لێی ڕادەپەڕێت.

28 Det han har samlet i sitt hus, føres bort, det skylles bort på Guds vredes dag.

لەو ڕۆژەی کە خودا تووڕەییەکەی دەبارێنێت، لافاوێک ماڵەکەی دەبات.

29 Dette er den lodd som et ugudelig menneske får av Gud, den arv som er tilkjent ham av den Allmektige.

ئەمە بەشی کەسی خراپە لە خوداوە، میراتی دیاریکراوە لە خوداوە.»