Jobs 20

1 Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:

Unya mitubag si Zofar nga Naamatihanon ug miingon,

2 Derfor legger mine tanker mig svaret i munnen, og derfor stormer det i mig;

“Paspas ako makatubag tungod sa kabalaka nga anaa sa akong mga hunahuna.

3 hånende tilrettevisning må jeg høre, og min ånd gir mig svar ut fra min innsikt.

Naulawan ako tungod sa akong nadungog nga pagbadlong gikan kanimo, apan ang espiritu nga labaw pa sa akong panabot nagatubag kanako.

4 Vet du da ikke at slik har det vært fra evighet, fra den tid mennesker blev satt på jorden,

Wala ka ba nasayod niini nga kamatuoran nga gikan sa karaang kapanahonan, sa dihang gibutang sa Dios ang tawo sa kalibotan:

5 at de ugudeliges jubel er kort, og den gudløses glede bare varer et øieblikk?

hamubo lamang ang kadaogan sa tawong daotan, ug hamubo lamang ang kalipay sa tawo nga walay dios?

6 Stiger enn hans stolthet til himmelen, og når enn hans hode til skyen,

Bisan tuod ang iyang katas-on mosangko hangtod sa kalangitan, ug ang iyang ulo mosangko sa kapanganoran,

7 så går han dog likesom sitt skarn til grunne for evig; de som så ham, spør: Hvor er han?

apan ang maong tawo mahanaw gayod sama sa iyang kaugalingong hugaw; kadtong nakakita kaniya moingon, 'Hain naman siya?'

8 Som en drøm flyr han bort, og ingen finner ham mere; han jages bort som et nattesyn.

Mahanaw siya sama sa damgo ug dili na makaplagan; sa pagkatinuod, gukdon siya sama sa panan-awon sa kagabhion.

9 Det øie som så ham, ser ham ikke mere, og hans sted skuer ham ikke lenger.

Dili na makakita kaniya pag-usab ang mata nga nakakita kaniya; ug ang iyang dapit dili na makakita kaniya.

10 Hans barn må søke småfolks yndest, og hans hender må gi hans gods tilbake.

Mangayog pasaylo ang iyang mga anak ngadto sa mga tawong kabos; ibalik niyag hatag ang iyang bahandi pinaagi sa iyang kamot.

11 Hans ben var fulle av ungdomskraft, men nu ligger den med ham i støvet.

Puno ang iyang kabukogan sa kusog sa pagkabatan-on, apan mohigda kini uban kaniya sa abog.

12 Smaker enn det onde søtt i hans munn, skjuler han det under sin tunge,

Bisan tuod tam-is ang kadaotan sa iyang baba, bisan tuod ug gitago niya kini ilalom sa iyang dila,

13 sparer han på det og slipper det ikke, men holder det tilbake under sin gane,

bisan ug gipundo niya kini ug gitipigan sa iyang baba—

14 så blir dog hans mat omskapt i hans innvoller og blir til ormegift i hans liv.

ang pagkaon sa iyang tinai mahimong pait; mahimo kining lala sa bitin sa iyang kinasuloran.

15 Han slukte gods, og han må spy det ut igjen; Gud driver det ut av hans buk.

Tunlon niya ang bahandi, apan isuka gihapon niya kini pag-usab; pagawson kini sa Dios gikan sa iyang tiyan.

16 Ormegift må han innsuge; huggormens tunge dreper ham.

Suyupon niya ang lala sa bitin; ang dila sa bitin maoy makapatay kaniya.

17 Han skal ikke få se bekker, elver av honning og elver av melk.

Dili na siya makapahimulos sa mga sapa, ang paghaganas sa dugos ug sa mantikilya.

18 Han må gi tilbake det han har tjent, og får ikke nyte det; meget gods har han vunnet, men han får liten glede av det.

Ibalik niya ang bunga sa iyang paghago apan dili na siya makakaon niini; dili na siya makapahimulos sa bahandi nga halin sa iyang negosyo.

19 For han knuste småfolk og lot dem ligge der; han rante hus til sig, men får ikke bygge dem om;

Tungod kay gidaogdaog ug gipasagdan niya ang mga tawong kabos; mapugsanon niya nga giilog ang mga balay nga dili siya ang nagtukod.

20 han kjente aldri ro i sitt indre; han skal ikke slippe unda med sine skatter.

Tungod kay wala siya makasinati sa katagbawan, dili niya matipigan ang bisan unsang mga butang nga makapalipay kaniya.

21 Det var intet som undgikk hans grådighet; derfor varer ikke hans lykke.

Walay laing nahibilin nga wala niya gilamoy; nagpasabot nga dili molungtad ang iyang pagkaadunahan.

22 Midt i hans rikdom blir det trangt for ham; hver nødlidende vender sin hånd mot ham.

Mahulog siya sa kagubot tungod sa kadagaya sa iyang bahandi; moduol kaniya ang mga kamot sa tanan nga anaa sa kawalad-on.

23 For å fylle hans buk sender Gud sin brennende vrede mot ham og lar sin mat regne på ham.

Sa dihang busgon na niya ang iyang tiyan, ilabay sa Dios ang kabangis sa iyang kasuko ngadto kaniya; paulanan siya niini sa Dios samtang gakaon siya.

24 Flykter han for våben av jern, så gjennemborer en bue av kobber ham.

Bisan tuod ug kanang tawhana mopalayo gikan nianang puthaw nga hinagiban, ang bronsi nga pana moigo kaniya.

25 Når han så drar pilen ut av sin rygg, og den lynende odd kommer frem av hans galle, da faller dødsredsler over ham.

Motaop ang pana sa iyang likod ug molapos sa pikas; sa pagkatinuod, moigo gayod sa iyang atay ang sinaw nga hait niini; ang pagkalisang moabot kaniya.

26 Alt mørke er opspart for hans vel gjemte skatter; en ild som intet menneske puster til, fortærer ham; den eter det som er igjen i hans telt.

Nakatagana ang hingpit nga kangitngit alang sa iyang mga bahandi; molamoy kaniya ang kalayo nga dili matayhop; lamoyon niini ang bisan unsa nga nahibilin sa iyang tolda.

27 Himmelen åpenbarer hans misgjerning, og jorden reiser sig mot ham.

Ibutyag sa kalangitan ang iyang kasal-anan, ug makigbatok kaniya ang yuta ingon nga saksi.

28 Det han har samlet i sitt hus, føres bort, det skylles bort på Guds vredes dag.

Mawagtang ang bahandi sa iyang balay; maanod ang iyang kabtangan sa adlaw sa kasuko sa Dios.

29 Dette er den lodd som et ugudelig menneske får av Gud, den arv som er tilkjent ham av den Allmektige.

Mao kini ang bahin sa tawong daotan gikan sa Dios, ang kabilin nga gitagana kaniya sa Dios.”