Jobs 19
1 Da tok Job til orde og sa:
Sai Ayuba ya amsa,
2 Hvor lenge vil I bedrøve min sjel og knuse mig med ord?
“Har yaushe za ku yi ta ba ni azaba ku kuma murƙushe ni da maganganunku?
3 Det er nu tiende gang I håner mig og ikke skammer eder ved å krenke mig.
Yanzu sau goma ke nan kuna wulaƙanta ni, kuna kai mini hari na rashin kunya.
4 Har jeg virkelig faret vill, da blir min villfarelse min egen sak.
In gaskiya ne na yi laifi, kuskurena ya rage nawa.
5 Vil I virkelig ophøie eder over mig og vise mig at min vanære har rammet mig med rette?
In kuwa za ku ɗaukaka kanku a kaina kuna ɗauka wahalar da nake sha domin na yi laifi ne,
6 Så vit da at Gud har gjort mig urett og satt sitt garn omkring mig!
sai ku san cewa Allah ya yi mini ba daidai ba ya kewaye ni da ragarsa.
7 Se, jeg roper: Vold! - men jeg får intet svar; jeg skriker om hjelp, men det er ingen rett å få.
“Ko da yake na yi kuka cewa, ‘An yi mini ba daidai ba!’ Ba a amsa mini ba; ko da yake na nemi taimako, ba a yi adalci ba.
8 Min vei har han stengt, så jeg ikke kommer frem, og over mine stier legger han mørke.
Ya tare mini hanya yadda ba zan iya wucewa ba; ya rufe hanyata da duhu.
9 Min ære har han avklædd mig og tatt bort kronen fra mitt hode.
Ya cire darajar da nake da ita, ya kuma cire rawani daga kaina.
10 Han bryter mig ned på alle kanter, så jeg går til grunne, og han rykker op mitt håp som et tre.
Ya yi kaca-kaca da ni har sai da na ƙare; ya tuge begen da nake da shi kamar itace.
11 Han lar sin vrede brenne mot mig og akter mig som sin fiende.
Yana jin haushina ya lissafta ni cikin maƙiyansa.
12 Hans hærflokker kommer alle sammen og rydder sig vei mot mig, og de leirer sig rundt om mitt telt.
Rundunarsa ta zo da ƙarfi; suka kafa sansani kewaye da ni, suka zagaye tentina.
13 Mine brødre har han drevet langt bort fra mig, og mine kjenninger er blitt aldeles fremmede for mig.
“Ya raba ni da’yan’uwana maza; abokaina sun zama baƙi gare ni.
14 Mine nærmeste holder sig borte, og mine kjente har glemt mig.
Dangina sun tafi; abokaina na kurkusa sun manta da ni.
15 Mine husfolk og mine tjenestepiker akter mig for en fremmed; jeg er en utlending i deres øine.
Waɗanda sukan ziyarce ni, da masu yi mini aiki mata sun ɗauke ni baƙo.
16 Kaller jeg på min tjener, så svarer han ikke; med egen munn må jeg bønnfalle ham.
Na kira bawana, amma bai amsa ba, ko da yake na roƙe shi da bakina.
17 Min ånde er motbydelig for min hustru, og min vonde lukt for min mors sønner.
Numfashina yana ɓata wa matata rai;’yan’uwana sun ƙi ni.
18 Endog barn forakter mig; vil jeg reise mig, så taler de mot mig.
Har’yan yara suna rena ni; in sun gan ni sai su fara yi mini riyar reni.
19 Alle mine nærmeste venner avskyr mig, og de jeg elsket, har vendt sig mot mig.
Duk abokaina sun yashe ni; waɗanda nake ƙauna sun zama ba sa ƙaunata.
20 Mine ben trenger ut gjennem min hud og mitt kjøtt, og bare tannhinnen er ennu urørt på mig.
Ni ba kome ba ne sai dai fata da ƙashi, da ƙyar na tsira.
21 Forbarm eder, forbarm eder over mig, I mine venner! For Guds hånd har rørt ved mig.
“Ku tausaya mini, abokaina, ku ji tausayina, gama hannun Allah ya sauko a kaina.
22 Hvorfor forfølger I mig likesom Gud og blir ikke mette av mitt kjøtt?
Don me kuke fafarata kamar yadda Allah yake yi? Ba ku gaji da yagar fatata ba?
23 Men gid mine ord måtte bli opskrevet! Gid de måtte bli optegnet i en bok,
“Kash, da ma a ce ana rubuta maganganuna, da an rubuta su a littafi,
24 ja, med jerngriffel og bly for evig bli hugget inn i sten!
a rubuta su da ƙarfe a kan dutse don su dawwama har abada!
25 Men jeg - jeg vet min gjenløser lever, og som den siste skal han stå frem på støvet.
Na san wanda zai fanshe ni yana nan da rai, kuma a ƙarshe zai tsaya a kan duniya.
26 Og efterat denne min hud er blitt ødelagt, skal jeg ut fra mitt kjød skue Gud,
Kuma bayan an hallaka fatata, duk da haka a cikin jiki zan ga Allah.
27 han som jeg skal skue, mig til gode, han som mine øine skal se og ikke nogen fremmed - mine nyrer tæres bort i mitt liv.
Zan gan shi da kaina da idanuna, Ni, ba wani ba ne. Zuciyata ta cika da wannan tunani!
28 Når I sier: Hvor vi skal forfølge ham! - I har jo funnet skylden hos mig -
“In kuka ce, ‘Za ku ci gaba da matsa mini, tun da shi ne tushen damuwa,’
29 så frykt for sverdet! For vrede er en synd som er hjemfalt til sverd. Dette sier jeg forat I skal tenke på at det kommer en dom.
sai ku ma ku ji tsoron takobin; gama fushi yakan kawo hukunci ta wurin takobi, sa’an nan za ku san cewa akwai shari’a.”
