Jobs 19
1 Da tok Job til orde og sa:
Əyyub belə cavab verdi:
2 Hvor lenge vil I bedrøve min sjel og knuse mig med ord?
«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,
3 Det er nu tiende gang I håner mig og ikke skammer eder ved å krenke mig.
On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
4 Har jeg virkelig faret vill, da blir min villfarelse min egen sak.
Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.
5 Vil I virkelig ophøie eder over mig og vise mig at min vanære har rammet mig med rette?
Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.
6 Så vit da at Gud har gjort mig urett og satt sitt garn omkring mig!
Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.
7 Se, jeg roper: Vold! - men jeg får intet svar; jeg skriker om hjelp, men det er ingen rett å få.
Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
8 Min vei har han stengt, så jeg ikke kommer frem, og over mine stier legger han mørke.
Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.
9 Min ære har han avklædd mig og tatt bort kronen fra mitt hode.
Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.
10 Han bryter mig ned på alle kanter, så jeg går til grunne, og han rykker op mitt håp som et tre.
O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
11 Han lar sin vrede brenne mot mig og akter mig som sin fiende.
Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.
12 Hans hærflokker kommer alle sammen og rydder sig vei mot mig, og de leirer sig rundt om mitt telt.
Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
13 Mine brødre har han drevet langt bort fra mig, og mine kjenninger er blitt aldeles fremmede for mig.
Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.
14 Mine nærmeste holder sig borte, og mine kjente har glemt mig.
Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.
15 Mine husfolk og mine tjenestepiker akter mig for en fremmed; jeg er en utlending i deres øine.
Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.
16 Kaller jeg på min tjener, så svarer han ikke; med egen munn må jeg bønnfalle ham.
Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
17 Min ånde er motbydelig for min hustru, og min vonde lukt for min mors sønner.
Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.
18 Endog barn forakter mig; vil jeg reise mig, så taler de mot mig.
Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.
19 Alle mine nærmeste venner avskyr mig, og de jeg elsket, har vendt sig mot mig.
Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
20 Mine ben trenger ut gjennem min hud og mitt kjøtt, og bare tannhinnen er ennu urørt på mig.
Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.
21 Forbarm eder, forbarm eder over mig, I mine venner! For Guds hånd har rørt ved mig.
Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!
22 Hvorfor forfølger I mig likesom Gud og blir ikke mette av mitt kjøtt?
Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
23 Men gid mine ord måtte bli opskrevet! Gid de måtte bli optegnet i en bok,
Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,
24 ja, med jerngriffel og bly for evig bli hugget inn i sten!
Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
25 Men jeg - jeg vet min gjenløser lever, og som den siste skal han stå frem på støvet.
Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
26 Og efterat denne min hud er blitt ødelagt, skal jeg ut fra mitt kjød skue Gud,
Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
27 han som jeg skal skue, mig til gode, han som mine øine skal se og ikke nogen fremmed - mine nyrer tæres bort i mitt liv.
Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
28 Når I sier: Hvor vi skal forfølge ham! - I har jo funnet skylden hos mig -
Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
29 så frykt for sverdet! For vrede er en synd som er hjemfalt til sverd. Dette sier jeg forat I skal tenke på at det kommer en dom.
Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».
