Jobs 16
1 Da tok Job til orde og sa:
Ipapo Jobho akapindura akati:
2 Jeg har hørt meget som dette; I er plagsomme trøstere alle sammen.
“Ndakanzwa zvinhu zvakawanda sezvizvi; mose muri vanyaradzi pasina!
3 Blir det aldri ende på de vindige ord? Eller hvad egger dig til å svare?
Ko, kutaura kwenyu kwamadzokorora kwenguva refu hakuperiwo here? Chii chinokurwadzai kuti murambe muchiita nharo?
4 Også jeg kunde tale som I; om I var i mitt sted, kunde jeg sette ord sammen mot eder, og jeg kunde ryste på hodet over eder;
Neniwo ndaigona kutaura semi, dai imi manga muri pachinzvimbo changu; ndaigona kutaura mashoko okukupikisai uye ndigokudzungudzirai musoro wangu.
5 jeg kunde styrke eder med min munn, og mine lebers medynk kunde stille eders smerte.
Asi muromo wangu waizokukurudzirai: kunyaradza kunobva pamuromo wangu kwaizokuvigirai zororo.
6 Om jeg taler, stilles ikke min smerte, og lar jeg det være, hvad lindring får jeg da?
“Asi kana ndikataura, kurwadziwa kwangu hakuperi; uye kana ndikanyarara, iko hakubvi.
7 Ja, nu har han trettet mig ut; du har ødelagt hele mitt hus.
Zvirokwazvo, imi Mwari, mandipedza simba; maparadza imba yangu yose.
8 Og du grep mig fatt - det blev et vidne mot mig; min magerhet stod op imot mig, like i mitt åsyn vidnet den mot mig.
Makandisunga ini, uye chava chapupu; kuondoroka kunondiwira uye kunopupurira zvinondirwisa.
9 Hans vrede sønderrev mig og forfulgte mig; han skar tenner imot mig; som min motstander hvesset han sine øine mot mig.
Mwari anondirova uye anondibvambura mukutsamwa kwake, uye anondirumanyira meno ake; mudzivisi wangu anondidzvokorera meso ake anobaya.
10 De spilet op sin munn mot mig, med hån slo de mine kinnben; alle slo de sig sammen mot mig.
Vanhu vanoshamisa miromo yavo kuti vandiseke; vanondirova padama pakundimhura kwavo, uye vanobatana pamwe chete kuzondirwisa.
11 Gud gir mig i urettferdige folks vold og styrter mig i ugudelige menneskers hender.
Mwari akandidzorera mumaoko avanhu vakaipa, uye akandikanda mumaoko avakashata.
12 Jeg levde i ro; da sønderbrøt han mig, han grep mig i nakken og sønderknuste mig, han satte mig op til skive for sig.
Zvose zvakanga zvakanaka hazvo kwandiri, asi iye akandivhuna; akandibata napahuro akandipwanya-pwanya. Akandivavarira;
13 Hans skyttere kringsatte mig, han kløvde mine nyrer uten barmhjertighet; han øste ut min galle på jorden.
vapfuri vake vemiseve vakandikomba. Anobaya itsvo dzangu asina tsitsi, uye anodururira nduru yangu pasi.
14 Han rev i mig rift på rift; han stormet mot mig som en kjempe.
Nguva nenguva anondirwisa; anondidzingirira somurwi.
15 Jeg har sydd sekk om min hud og stukket mitt horn i støvet;
“Ndakasona nguo dzamasaga kuti ndifukidze ganda rangu, uye ndaviga huma yangu muguruva.
16 mitt ansikt er rødt av gråt, og over mine øielokk ligger det dødsskygge.
Chiso changu chatsvuka nokuchema, rima guru rakomberedza meso angu;
17 Og dog er det ingen urett i mine hender, og min bønn er ren.
asi zvazvo maoko angu haana kuita chisimba, uye munyengetero wangu wakachena.
18 Å jord, dekk ikke mitt blod, og måtte det ikke være noget sted hvor mitt skrik stanser!
“Iwe nyika, rega kufukidza ropa rangu; kuchema kwangu ngakurege kuwana zororo!
19 Selv nu har jeg mitt vidne i himmelen og i det høie en som kan stadfeste mine ord.
Kunyange iko zvino chapupu changu chiri kudenga; murevereri wangu ari kumusoro.
20 Stadig spotter mine venner mig; mot Gud skuer gråtende mitt øie,
Murevereri wangu ndiye shamwari yangu, meso angu paanodurura misodzi kuna Mwari;
21 at han må la mannen få rett i hans strid med Gud og menneskebarnet rett mot hans næste;
anomira pachinzvimbo chomunhu achikumbira kuna Mwari, somunhu anokumbirira shamwari yake.
22 for få år vil det gå før jeg vandrer den vei som jeg ikke vender tilbake.
“Makore mashoma bedzi asara, ndisati ndaenda parwendo rusingadzokwi.
