Jobs 14
1 Et menneske, født av en kvinne, lever en kort tid og mettes med uro.
Анидин туғулғанларниң күнлири аздур, Палакәт униңға ярдур.
2 Som en blomst skyter han op og visner, han farer bort som skyggen og holder ikke stand.
У гүлдәк дунияға келип андин тозуйду, У [қуяш алдидин] сайигә охшаш қечип кетиду.
3 Endog over en sådan holder du dine øine åpne, og mig fører du frem for din domstol!
Бирақ Сән техи шундақ бир аҗиз болғучиға көзүңни тикип, Мени Өз алдиңға сораққа тартиватамсән?
4 Kunde det bare komme en ren av en uren! Ikke én!
Ким напак нәрсиләрдин пак нәрсини чиқиралайду? — һеч ким!
5 Når hans dager er fastsatt, hans måneders tall bestemt hos dig, når du har satt ham en grense som han ikke kan overskride,
[Инсанниң] күнлири бекитилгәндикин, Униң айлириниң сани Сениң илкиңдә болғандикин, Сән униң өтсә болмайдиған чәклирини бекиткәндикин,
6 så vend ditt øie bort fra ham, så han kan ha ro så vidt at han kan glede sig som en dagarbeider ved sin dag!
Униң бир аз дәм елиши үчүн униңдин көзүңни елип қачқин, Шуниң билән мәдикардәк униңға өз күнлиридин сөйүнүш несип болсун!
7 For treet er det håp; om det hugges, så spirer det igjen, og på nye skudd mangler det ikke;
Чүнки дәрәқ кесиветилгәндин кейин, қайта өсүштин үмүт бар; Буниңлиқ билән униң юмран бихлири түгәп кәтмәйду;
8 om dets rot eldes i jorden, og dets stubb dør ut i mulden,
Униң йилтизи йәрдә қуруп кәткән болсиму, Униң көтиги топида өлүп кәткән болсиму,
9 så setter det allikevel knopper ved eimen av vannet og skyter grener som et nyplantet tre.
Бирақ суниң пуриғи биләнла у йәнә көкириду, Юмран от-чөптәк йеңи бихларни чиқириду.
10 Men når en mann dør, så ligger han der, når et menneske opgir ånden, hvor er han da?
Бирақ адәм болса өлиду, илаҗсиз оңда ятиду, бәрһәқ, Инсан нәпәстин қалиду, андин нәдә болиду?
11 Som vannet minker bort i en sjø, og som en elv efterhånden blir grunnere og tørker ut,
Деңиздики сулар парға айлинип түгәп кәткәндәк, Дәриялар қағҗирап қуруп кәткәндәк,
12 så legger et menneske sig ned og reiser sig ikke igjen; så lenge himmelen er til, våkner de ikke - de vekkes ikke op av sin søvn.
Охшашла адәм йетип қалсила қайтидин турмайду; Асманлар йоқимиғичә, улар ойғанмайду, уйқидин турмайду.
13 Å om du vilde gjemme mig i dødsriket og skjule mig der til din vrede var over - om du vilde sette mig et tidsmål og så komme mig i hu! (Sheol h7585)
Аһ, тәһтисараға мени йошуруп қойсаң еди, Ғәзивиң өтүп кәткичә мени мәхпий сақлап қойсаң еди, Мени есиңгә алидиған бир вақит-саатни маңа бекитип бәрсәң еди! (Sheol h7585)
14 Når en mann dør, lever han da op igjen? Alle min krigstjenestes dager skulde jeg da vente, til min avløsning kom;
Адәм өлсә, қайта яшамду? Шундақ болса маңа шундақ өзгириш вақти кәлгичә, Мошу җапаға толған күнлирим өткичә, сәвир-тақәт билән күтәттим!
15 du skulde da rope, og jeg skulde svare dig; efter dine henders verk skulde du lenges.
Шундақ болса Сән мени чақирсаң, җавап берәттим; Сән Өз қолуң билән яратқиниңға үмүт-арзуюң болатти.
16 Men nu teller du mine skritt og akter stadig på min synd.
Бирақ Сән һазир һәр бир дәссигән қәдәмлиримни санап, Гунайимни күзитиватисәнғу!
17 Forseglet i en pung ligger min brøde, og du syr til over min misgjerning.
Итаәтсизлигим халтиға селинип печәтләнди, Гуналиримни дога-дога қилип сақлап қойдуң.
18 Men som et fjell faller og smuldres bort, og en klippe flyttes fra sitt sted,
Дәрвәқә тағму йимирилип йоқалғандәк, Таш өз орнидин тәвринип кәткәндәк,
19 som vannet huler ut stener og flommen skyller bort mulden, således gjør du menneskets håp til intet;
Сулар таш-шеғилларни упритип йоқатқандәк, Топанлар зиминдики топини сүпүрүп кәткәндәк, Сән адәмниң үмүтини йоқ қилисән.
20 du overvelder ham for alltid, og han farer bort; du forvender hans åsyn og lar ham fare.
Сән мәңгүгә униң үстидин ғалип келисән, Шуңа у дуниядин кетиду; униң чирайини тутулдурисән, Уни Өз йениңдин жирақ қилисән.
21 Kommer hans barn til ære, da vet han det ikke, og blir de ringeaktet, da blir han det ikke var.
Униң оғуллири һөрмәткә еришиду, бирақ у буни билмәйду; Улар пәс қилинсиму, Бирақ униң булардинму хәвири болмайду.
22 Bare over ham selv kjenner hans legeme smerte, og bare over ham selv sørger hans sjel.
У [пәқәт] өз тенидики ағриғидинла азаплиниду, У көңлидә өзи үчүнла һәсрәт-надамәт чекиду.
