Jobs 14
1 Et menneske, født av en kvinne, lever en kort tid og mettes med uro.
“Nama dubartoota irraa dhalate, barri isaa gabaabaa fi kan rakkinaan guutamee dha.
2 Som en blomst skyter han op og visner, han farer bort som skyggen og holder ikke stand.
Inni akkuma daraaraa ni biqila; ni coollagas; akkuma gaaddidduu ariifatee darba malee hin turu.
3 Endog over en sådan holder du dine øine åpne, og mig fører du frem for din domstol!
Iji kee nama akkasii xiyyeeffatee ilaalaa? Ati murtiif fuula kee duratti isa fiddaa?
4 Kunde det bare komme en ren av en uren! Ikke én!
Eenyutu waan xuraaʼaa keessaa waan qulqullaaʼaa baasuu dandaʼa? Namni tokko iyyuu hin dandaʼu!
5 Når hans dager er fastsatt, hans måneders tall bestemt hos dig, når du har satt ham en grense som han ikke kan overskride,
Barri jireenya namaa murtaaʼaa dha; baayʼinni jiʼoota isaas si bira jira; daangaa inni darbuu hin dandeenye daangessiteefii jirta.
6 så vend ditt øie bort fra ham, så han kan ha ro så vidt at han kan glede sig som en dagarbeider ved sin dag!
Hamma inni akka hojjetaa tokkootti bara isaa raawwatutti, fuula kee isa irraa deebifadhu; isas dhiisi.
7 For treet er det håp; om det hugges, så spirer det igjen, og på nye skudd mangler det ikke;
“Mukni illee abdii qaba: Yoo murame deebiʼee ni lata; dameen isaa haaraanis hin gogu.
8 om dets rot eldes i jorden, og dets stubb dør ut i mulden,
Yoo gufuun isaa lafa keessatti dulloomee gufuun isaa biyyoo keessatti tortore iyyuu,
9 så setter det allikevel knopper ved eimen av vannet og skyter grener som et nyplantet tre.
foolii bishaaniitiin lata; akka biqiltuuttis damee ni baafata.
10 Men når en mann dør, så ligger han der, når et menneske opgir ånden, hvor er han da?
Namni garuu duʼee awwaalama; lubbuun isaa keessaa baati; innis hin jiraatu.
11 Som vannet minker bort i en sjø, og som en elv efterhånden blir grunnere og tørker ut,
Akkuma bishaan galaanaa gogu yookaan lagnis dhumee gogu sana,
12 så legger et menneske sig ned og reiser sig ikke igjen; så lenge himmelen er til, våkner de ikke - de vekkes ikke op av sin søvn.
namnis akkasuma ni ciisa; hin kaʼus; hamma samiiwwan darbanittis hin dammaqu yookaan hirribaa hin kaʼu.
13 Å om du vilde gjemme mig i dødsriket og skjule mig der til din vrede var over - om du vilde sette mig et tidsmål og så komme mig i hu! (Sheol h7585)
“Maaloo utuu awwaala keessa na dhoksitee hamma dheekkamsi kee darbutti na haguugdee! Maaloo utuu beellama naa kennitee ergasii immoo na yaadattee! (Sheol h7585)
14 Når en mann dør, lever han da op igjen? Alle min krigstjenestes dager skulde jeg da vente, til min avløsning kom;
Namni tokko yoo duʼe deebiʼee ni jiraataa? Ani hamma haaromfamni koo dhufutti, bara rakkoo koo hunda obsaan nan eeggadha.
15 du skulde da rope, og jeg skulde svare dig; efter dine henders verk skulde du lenges.
Ati na waamta; anis si jalaa nan owwaadha; hojii harka keetiis ni hawwita.
16 Men nu teller du mine skritt og akter stadig på min synd.
Yeroo sana ati tarkaanfii koo ni lakkoofta; cubbuu koo garuu hin toʼattu.
17 Forseglet i en pung ligger min brøde, og du syr til over min misgjerning.
Yakki koo korojootti naqamee chaappeffama; ati cubbuu koo ni haguugda.
18 Men som et fjell faller og smuldres bort, og en klippe flyttes fra sitt sted,
“Garuu akkuma tulluun lolaadhaan dhiqamee jigu, kattaanis iddoo isaatii buqqaʼu sana,
19 som vannet huler ut stener og flommen skyller bort mulden, således gjør du menneskets håp til intet;
akkuma bishaan dhagaa nyaatee haphisu, akkuma lolaan biyyoo dhiqu sana, atis akkasuma abdii namaa ni balleessita.
20 du overvelder ham for alltid, og han farer bort; du forvender hans åsyn og lar ham fare.
Ati bara baraan isa ni moota; innis ni bada; bifa isaa ni geeddarta; of irraas isa fageessita.
21 Kommer hans barn til ære, da vet han det ikke, og blir de ringeaktet, da blir han det ikke var.
Yoo ilmaan isaa ulfina argatan inni hin beeku; yoo isaan salphatanis hin argu.
22 Bare over ham selv kjenner hans legeme smerte, og bare over ham selv sørger hans sjel.
Dhukkuba dhagna isaa qofatu isatti dhagaʼama; inni mataa isaa qofaaf booʼa.”
