Jobs 14
1 Et menneske, født av en kvinne, lever en kort tid og mettes med uro.
女から生れる人は日が短く、悩みに満ちている。
2 Som en blomst skyter han op og visner, han farer bort som skyggen og holder ikke stand.
彼は花のように咲き出て枯れ、影のように飛び去って、とどまらない。
3 Endog over en sådan holder du dine øine åpne, og mig fører du frem for din domstol!
あなたはこのような者にさえ目を開き、あなたの前に引き出して、さばかれるであろうか。
4 Kunde det bare komme en ren av en uren! Ikke én!
だれが汚れたもののうちから清いものを出すことができようか、ひとりもない。
5 Når hans dager er fastsatt, hans måneders tall bestemt hos dig, når du har satt ham en grense som han ikke kan overskride,
その日は定められ、その月の数もあなたと共にあり、あなたがその限りを定めて、越えることのできないようにされたのだから、
6 så vend ditt øie bort fra ham, så han kan ha ro så vidt at han kan glede sig som en dagarbeider ved sin dag!
彼から目をはなし、手をひいてください。そうすれば彼は雇人のように、その日を楽しむことができるでしょう。
7 For treet er det håp; om det hugges, så spirer det igjen, og på nye skudd mangler det ikke;
木には望みがある。たとい切られてもまた芽をだし、その若枝は絶えることがない。
8 om dets rot eldes i jorden, og dets stubb dør ut i mulden,
たといその根が地の中に老い、その幹が土の中に枯れても、
9 så setter det allikevel knopper ved eimen av vannet og skyter grener som et nyplantet tre.
なお水の潤いにあえば芽をふき、若木のように枝を出す。
10 Men når en mann dør, så ligger han der, når et menneske opgir ånden, hvor er han da?
しかし人は死ねば消えうせる。息が絶えれば、どこにおるか。
11 Som vannet minker bort i en sjø, og som en elv efterhånden blir grunnere og tørker ut,
水が湖から消え、川がかれて、かわくように、
12 så legger et menneske sig ned og reiser sig ikke igjen; så lenge himmelen er til, våkner de ikke - de vekkes ikke op av sin søvn.
人は伏して寝、また起きず、天のつきるまで、目ざめず、その眠りからさまされない。
13 Å om du vilde gjemme mig i dødsriket og skjule mig der til din vrede var over - om du vilde sette mig et tidsmål og så komme mig i hu! (Sheol h7585)
どうぞ、わたしを陰府にかくし、あなたの怒りのやむまで、潜ませ、わたしのために時を定めて、わたしを覚えてください。 (Sheol h7585)
14 Når en mann dør, lever han da op igjen? Alle min krigstjenestes dager skulde jeg da vente, til min avløsning kom;
人がもし死ねば、また生きるでしょうか。わたしはわが服役の諸日の間、わが解放の来るまで待つでしょう。
15 du skulde da rope, og jeg skulde svare dig; efter dine henders verk skulde du lenges.
あなたがお呼びになるとき、わたしは答えるでしょう。あなたはみ手のわざを顧みられるでしょう。
16 Men nu teller du mine skritt og akter stadig på min synd.
その時あなたはわたしの歩みを数え、わたしの罪を見のがされるでしょう。
17 Forseglet i en pung ligger min brøde, og du syr til over min misgjerning.
わたしのとがは袋の中に封じられ、あなたはわたしの罪を塗りかくされるでしょう。
18 Men som et fjell faller og smuldres bort, og en klippe flyttes fra sitt sted,
しかし山は倒れてくずれ、岩もその所から移される。
19 som vannet huler ut stener og flommen skyller bort mulden, således gjør du menneskets håp til intet;
水は石をうがち、大水は地のちりを洗い去る。このようにあなたは人の望みを断たれる。
20 du overvelder ham for alltid, og han farer bort; du forvender hans åsyn og lar ham fare.
あなたはながく彼に勝って、彼を去り行かせ、彼の顔かたちを変らせて追いやられる。
21 Kommer hans barn til ære, da vet han det ikke, og blir de ringeaktet, da blir han det ikke var.
彼の子らは尊くなっても、彼はそれを知らない、卑しくなっても、それを悟らない。
22 Bare over ham selv kjenner hans legeme smerte, og bare over ham selv sørger hans sjel.
ただおのが身に痛みを覚え、おのれのために嘆くのみである」。
