Jobs 14
1 Et menneske, født av en kvinne, lever en kort tid og mettes med uro.
Mihem hinkho hi ichan a lhasam a hitam? Hinkho hi ichanna choma ichanna gentheina dimsetna hitam?
2 Som en blomst skyter han op og visner, han farer bort som skyggen og holder ikke stand.
Pahcha bangin ahung pah doh un chule agop lhaji tai, nilim kihei banginamang loi jitai.
3 Endog over en sådan holder du dine øine åpne, og mig fører du frem for din domstol!
Hitobang bep hinkho lhasam tah thilsem hi namitna navet jing ding hija chule keija konna kahin nikho jat sutoh dinga nei ngeh ham?
4 Kunde det bare komme en ren av en uren! Ikke én!
Miboh a konna thenna kon apohdoh jou ding ham? Khat chan jong podoh thei ponte.
5 Når hans dager er fastsatt, hans måneders tall bestemt hos dig, når du har satt ham en grense som han ikke kan overskride,
Kahin khou jong achom asau teptohsa nakoi ahin, lha ijat kahin diu ham tijong nahetsa ahi. Chule mitphet kah khat hin be ding jong neiphal peh pouve.
6 så vend ditt øie bort fra ham, så han kan ha ro så vidt at han kan glede sig som en dagarbeider ved sin dag!
Hijeh chun kachangun nei dalhauvin chule kicholdo tauvinge. Keiho khut thalah tobang kahiuvin hijeh chun lung mongin kana toh u neitoh jou sah un.
7 For treet er det håp; om det hugges, så spirer det igjen, og på nye skudd mangler det ikke;
Thingphung jengin jong keinepna tam jo aneiyin kisatlhu jeng ta jong leh hung don thah kit intin, chule abah tamtah hung dondoh kit inte.
8 om dets rot eldes i jorden, og dets stubb dør ut i mulden,
Leinoiya ajung ho chu kikhan lhit henlang thi tajongle, chule aphung chu mot tajong leh,
9 så setter det allikevel knopper ved eimen av vannet og skyter grener som et nyplantet tre.
Twi thalhin jallin hungdonthah kit intin akeh thah bangin hung itt hah inte.
10 Men når en mann dør, så ligger han der, når et menneske opgir ånden, hvor er han da?
Ahinlah mihem ho athi teng vangleh athahat nau chemang ji ahitan, ahainau akichai teng leh hoiya umjiu hitam?
11 Som vannet minker bort i en sjø, og som en elv efterhånden blir grunnere og tørker ut,
Dilla konna twi ahua alen bangin, vadung jong nichangsat teng abeimang jitai.
12 så legger et menneske sig ned og reiser sig ikke igjen; så lenge himmelen er til, våkner de ikke - de vekkes ikke op av sin søvn.
Mihem hohi thoukit talou dingin choldo din akilup sah ji'e. Vanho abeihel kah sea amaho thoukit lou ding ahiuve.
13 Å om du vilde gjemme mig i dødsriket og skjule mig der til din vrede var over - om du vilde sette mig et tidsmål og så komme mig i hu! (Sheol h7585)
Nangin lhankhuh a neisol mang ding kanome, chule nalung hanna achemang soh kahsen nei sumil hel jengin, ahinlah nei geldoh kit nadingin nikhosim na a namelchih in, (Sheol h7585)
14 Når en mann dør, lever han da op igjen? Alle min krigstjenestes dager skulde jeg da vente, til min avløsning kom;
Mithi chu hing thei kit ding ham? Chuti ahileh hahsat gentheina kadouna kum ho a hi kinepna nei peh ding ahi. Chule ken thina a kilhadoh ding chu kanga jing ding ahi.
15 du skulde da rope, og jeg skulde svare dig; efter dine henders verk skulde du lenges.
Nangin nei kouvin natin chule ken kadonbut ding nahi. Chule nakhut semsa keima neimu nom ding ahi.
16 Men nu teller du mine skritt og akter stadig på min synd.
Kachonsetna ho jouse navet khella nangin kakal son jousea neihonbit ding ahi.
17 Forseglet i en pung ligger min brøde, og du syr til over min misgjerning.
Ka chonsetna jouse sakhao sunga nakhum tup a chule kathemmo na nakhu khum ding ahi.
18 Men som et fjell faller og smuldres bort, og en klippe flyttes fra sitt sted,
Ahinlah molsang ho ahal halla akelhah a akitol lhah khella chule songho kola akitahlhah banga,
19 som vannet huler ut stener og flommen skyller bort mulden, således gjør du menneskets håp til intet;
Twijin songho alhoh lhah a chule twisoh in leiset alhoh mang banga chu nangin mihemte kinepna nasuhmang pehji ahi.
20 du overvelder ham for alltid, og han farer bort; du forvender hans åsyn og lar ham fare.
Nangin amaho chu hunam in nabol in, chule amun adalha jitauve. Nangin amaho chu thina in nasu melsen chule nasol mang jitai.
21 Kommer hans barn til ære, da vet han det ikke, og blir de ringeaktet, da blir han det ikke var.
Achateu atuteu jabol theija khangdoh hinauvem ti amahon ahepha naisai pouvin ahilouleh hetkham louvin a lhum mang jitauve.
22 Bare over ham selv kjenner hans legeme smerte, og bare over ham selv sørger hans sjel.
Amahon natna nasatah athoh un ahinkhou chu gentheina adimset e.
