< Jakobs 1 >
1 Jakob, Guds og den Herre Jesu Kristi tjener, hilser de tolv stammer som er spredt omkring i landene.
Si Santiago, usa ka sulugoon sa Dios ug kang Ginoong Jesu-Cristo, ngadto sa 12 ka mga tribo nga Nagkatibulaag, mga pangamusta.
2 Akt det for bare glede, mine brødre, når I kommer i allehånde fristelser,
Isipa kining tanan nga kalipay, akong mga igsoon, sa dihang kamo makasinati sa daghang mga kasamok,
3 da I vet at prøvelsen av eders tro virker tålmodighet;
nasayod kamo nga ang pagsulay sa inyong pagtuo mosangpot sa paglahutay.
4 men tålmodigheten må føre til fullkommen gjerning, forat I kan være fullkomne og hele og ikke mangle noget.
Tugoti nga ang paglahutay nga hingpit mabuhat, aron nga kamo mamahimong mahingpit ug hingkod, ug walay makulang.
5 Men dersom nogen av eder mangler visdom, da bede han Gud, han som gir alle villig og uten onde ord, og den skal gis ham.
Apan kung adunay usa kaninyo nga nanginahanglan ug kaalam, pangayo niini gikan sa Dios, ang usa nga mohatag nga madagayaon ug walay pagbadlong sa tanan nga mangayo, ug siya mohatag niini.
6 Men han bede i tro, uten å tvile; for den som tviler, ligner havsbølgen, som drives og kastes av vinden.
Apan pangayo uban sa pagtuo, nga walay pagduhaduha, kay ang usa nga nagduhaduha sama sa balod sa dagat, dad-on pinaagi sa hangin ug dalahon bisan asa.
7 For ikke må det menneske tro at han skal få noget av Herren,
Tungod kay ang usa ka tawo kinahanglan dili maghunahuna nga siya makadawat sa iyang gihangyo sa Ginoo;
8 slik en tvesinnet mann, ustø på alle sine veier.
kanang tawhana nagduhaduha, mabalhinbalhinon sa tanan niya nga mga pamaagi.
9 Men den ringe bror rose sig av sin høihet,
Ang kabos nga igsoon kinahanglan nga magmaya sa iyang pagkahalangdon,
10 og den rike av sin ringhet; for han skal forgå som blomst på gress;
samtang ang dato nga igsoon diha sa iyang pagpaubos, tungod kay siya molabay lamang sama sa usa ka bulak sa uma nga malaya.
11 solen gikk op med sin brand og tørket gresset bort, og blomsten på det falt av, og dets fagre skikkelse blev ødelagt; således skal og den rike visne bort på sine veier.
Ang adlaw mosubang uban sa makasunog nga kainit ug makapauga sa mga tanom, ug ang mga bulak mangatagak ug ang iyang kaanyag mamatay. Sa samang paagi ang dato nga tawo mangawala lang sa tunga-tunga sa ilang mga buluhaton.
12 Salig er den mann som holder ut i fristelse; for når han har stått sin prøve, skal han få livsens krone, som Gud har lovt dem som elsker ham.
Bulahan ang tawo nga molahutay sa pagsulay, kay human siya makalahutay sa pagsulay, siya makadawat ug korona sa kinabuhi, nga gisaad niadtong nahigugma sa Dios.
13 Ingen si når han fristes: Jeg fristes av Gud. For Gud fristes ikke av det onde, og selv frister han ingen.
Walay usa nga moingon sa dihang siya tintalon, “Kini nga tintasyon gikan sa Dios,” tungod kay ang Dios dili matintal pinaagi sa daotan, ug ang Dios dili motintal ni bisan kinsa.
14 Men hver fristes idet han drages og lokkes av sin egen lyst;
Ang matag-usa nga tawo matintal pinaagi sa iyang daotang mga tinguha nga nagkabig ug nagguyod kaniya palayo.
15 derefter, når lysten har undfanget, føder den synd; men når synden er blitt fullmoden, føder den død.
Unya human nga ang makasasala nga tinguha manamkon, ang sala matawo, ug pagkahuman nga ang sala dako na, kini mosangpot sa kamatayon.
16 Far ikke vill, mine elskede brødre!
Ayaw kamo pagpalimbong, akong hinigugmang mga igsoon.
17 All god gave og all fullkommen gave kommer ovenfra, fra lysenes Fader, hos hvem det ikke er forandring eller skiftende skygge.
Ang matag maayo nga gasa ug matag hingpit nga gasa kini gikan sa kahitas-an, nga moabot kanato gikan sa Amahan sa mga kahayag. Siya dili mausab sama sa gabalhinbalhin nga mga anino.
18 Efter sin vilje har han født oss ved sannhets ord, forat vi skal være en førstegrøde av hans skapninger.
Gipili sa Dios ang paghatag sa kinabuhi nganhi kanato pinaagi sa pulong sa kamatuoran, aron nga mahisama kita sa unang abot taliwala sa iyang mga binuhat.
19 I vet det jo, mine elskede brødre! Men hvert menneske være snar til å høre, sen til å tale, sen til vrede;
Kamo nasayod niini, akong hinigugma nga mga igsoon. Ang matag tawo kinahanglan nga maabtikon sa pagpamati, magmahinay sa pagsulti, ug magmahinay sa pagkasuko,
20 for manns vrede virker ikke det som er rett for Gud.
kay ang pagkasuko sa usa ka tawo dili mosangpot sa pagkamatarong sa Dios.
21 Avlegg derfor all urenhet og all levning av ondskap, og ta med saktmodighet imot det ord som er innplantet i eder, og som er mektig til å frelse eders sjeler!
Busa biyai ang tanang mahugaw nga sala ug ang daotan nga anaa sa bisan asa, ug diha sa pagkamaubsanon madawat ang natanom nga pulong, nga makahimo sa pagluwas sa inyong mga kalag.
22 Men vær ordets gjørere, og ikke bare dets hørere, idet I dårer eder selv.
Tumana ang pulong, ayaw lamang kini paminawa, aron dili malimbongan ang inyong kaugalingon.
23 For dersom en er ordets hører og ikke dets gjører, da ligner han en mann som ser på sitt naturlige åsyn i et speil:
Kay kung ang usa makadungog sa pulong ug dili magbuhat niini, siya sama sa usa ka tawo nga misusi sa iyang naandan nga dagway sa samin.
24 han så på sig selv og gikk bort, og glemte straks hvordan han så ut.
Siya misusi sa iyang dagway, ug siya milakaw ug sa wala madugay nalimtan na niya kung unsa ang iyang dagway.
25 Men den som skuer inn i frihetens fullkomne lov og holder ved med det, så han ikke blir en glemsom hører, men gjerningens gjører, han skal være salig i sin gjerning.
Apan ang tawo nga mitan-aw ug mabinantayon ngadto sa hingpit nga balaod, ang balaod sa kagawasan, ug padayon sa pagtuman niini, dili lamang usa ka tigpaminaw nga makalimot, kini nga tawo mahimong mapanalanginan samtang ginabuhat niya kini.
26 Dersom en mener at han er en gudsdyrker, og ikke holder sin tunge i tømme, men dårer sitt eget hjerte, hans gudsdyrkelse er forgjeves.
Kung ang adunay usa kaninyo nga naghunahuna sa iyang kaugalingon nga relihiyoso, apan dili niya mapugngan ang iyang dila, iyang gilimbongan ang iyang kasingkasing ug ang iyang relihiyon walay pulos.
27 En ren og usmittet gudsdyrkelse for Gud og Faderen er dette: å se til farløse og enker i deres trengsel, å holde sig selv uplettet av verden.
Putli ug walay buling nga relihiyon atubangan sa atong Dios ug Amahan mao kini: ang pagtabang sa wala nay mga amahan ug sa mga balo sa ilang mga pag-antos, ug sa pagpanalipod sa ilang kaugalingon gikan sa dunot nga kalibotan.