Hebreerne 3
1 Derfor, hellige brødre, I som har fått del i et himmelsk kall, gi akt på den apostel og yppersteprest som vi bekjenner, Jesus,
ਹੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਸ੍ਯਾਹ੍ਵਾਨਸ੍ਯ ਸਹਭਾਗਿਨਃ ਪਵਿਤ੍ਰਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਧਰ੍ੰਮਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਯਾ ਦੂਤੋ(ਅ)ਗ੍ਰਸਰਸ਼੍ਚ ਯੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮ੍ ਆਲੋਚਧ੍ਵੰ|
2 han som var tro mot den som gjorde ham dertil, likesom og Moses var i hele hans hus.
ਮੂਸਾ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਪਰਿਵਾਰਮਧ੍ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯ ਆਸੀਤ੍, ਤਦ੍ਵਤ੍ ਅਯਮਪਿ ਸ੍ਵਨਿਯੋਜਕਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਭਵਤਿ|
3 For denne er aktet så meget større ære verd enn Moses, som den som har gjort huset, har større ære enn huset selv.
ਪਰਿਵਾਰਾੱਚ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਰਧਿਕੰ ਗੌਰਵੰ ਭਵਤਿ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਮੂਸਸੋ(ਅ)ਯੰ ਬਹੁਤਰਗੌਰਵਸ੍ਯ ਯੋਗ੍ਯੋ ਭਵਤਿ|
4 Hvert hus blir jo gjort av nogen; men den som har gjort alt, er Gud;
ਏਕੈਕਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸ੍ਯ ਪਰਿਜਨਾਨਾਂ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਯਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਥਾਪਯਿਤਾ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰ ਏਵ|
5 og Moses var vel tro i hele hans hus som tjener til å vidne om det som skulde tales,
ਮੂਸਾਸ਼੍ਚ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਣਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ੀ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਇਵ ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਪਰਿਜਨਮਧ੍ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਰਿਜਨਾਨਾਮਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ ਇਵ|
6 men Kristus som Sønn over hans hus, og hans hus er vi, såfremt vi holder vår frimodighet og det håp som vi roser oss av, fast inntil enden.
ਵਯੰ ਤੁ ਯਦਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯੋਤ੍ਸਾਹੰ ਸ਼੍ਲਾਘਨਞ੍ਚ ਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਯਾਵਦ੍ ਧਾਰਯਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਪਰਿਜਨਾ ਭਵਾਮਃ|
7 Derfor, som den Hellige Ånd sier: Idag, om I hører hans røst,
ਅਤੋ ਹੇਤੋਃ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਕਥਿਤੰ, ਤਦ੍ਵਤ੍, "ਅਦ੍ਯ ਯੂਯੰ ਕਥਾਂ ਤਸ੍ਯ ਯਦਿ ਸੰਸ਼੍ਰੋਤੁਮਿੱਛਥ|
8 da forherd ikke eders hjerter som ved forbitrelsen, på fristelsesdagen i ørkenen,
ਤਰ੍ਹਿ ਪੁਰਾ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾ ਦਿਨੇ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਮਧ੍ਯਤਃ| ਮਦਾਜ੍ਞਾਨਿਗ੍ਰਹਸ੍ਥਾਨੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਯਥਾ| ਤਥਾ ਮਾ ਕੁਰੁਤੇਦਾਨੀਂ ਕਠਿਨਾਨਿ ਮਨਾਂਸਿ ਵਃ|
9 hvor eders fedre fristet mig ved å sette mig på prøve, enda de så mine gjerninger i firti år;
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤਰਸ੍ਤਤ੍ਰ ਮਤ੍ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਤ| ਕੁਰ੍ੱਵਦ੍ਭਿ ਰ੍ਮੇ(ਅ)ਨੁਸਨ੍ਧਾਨੰ ਤੈਰਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਨ੍ਤ ਮਤ੍ਕ੍ਰਿਯਾਃ| ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਤ੍ਸਮਾ ਯਾਵਤ੍ ਕ੍ਰੁੱਧ੍ਵਾਹਨ੍ਤੁ ਤਦਨ੍ਵਯੇ|
10 derfor harmedes jeg på denne slekt og sa: De farer alltid vill i hjertet; men de kjente ikke mine veier,
ਅਵਾਦਿਸ਼਼ਮ੍ ਇਮੇ ਲੋਕਾ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਃ ਸਦਾ| ਮਾਮਕੀਨਾਨਿ ਵਰ੍ਤ੍ਮਾਨਿ ਪਰਿਜਾਨਨ੍ਤਿ ਨੋ ਇਮੇ|
11 så jeg svor i min vrede: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile!
ਇਤਿ ਹੇਤੋਰਹੰ ਕੋਪਾਤ੍ ਸ਼ਪਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਇਮੰ| ਪ੍ਰੇਵੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਜਨੈਰੇਤੈ ਰ੍ਨ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਸ੍ਥਲੰ ਮਮ|| "
12 Se til, brødre, at det ikke i nogen av eder er et ondt, vantro hjerte, så han faller fra den levende Gud;
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ, ਅਮਰੇਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਨਿਵਰ੍ੱਤਕੋ ਯੋ(ਅ)ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤਦ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਦੁਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਃਕਰਣੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਨ ਭਵਤੁ|
13 men forman hverandre hver dag, så lenge det heter idag, forat ikke nogen av eder skal forherdes ved syndens svik;
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਾਵਦ੍ ਅਦ੍ਯਨਾਮਾ ਸਮਯੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤਾਵਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਪਾਪਸ੍ਯ ਵਞ੍ਚਨਯਾ ਯਤ੍ ਕਠੋਰੀਕ੍ਰੁʼਤੋ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨੰ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਉਪਦਿਸ਼ਤ|
14 for vi har fått del med Kristus, såfremt vi holder vår første fulle visshet fast inntil enden.
ਯਤੋ ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯਾਂਸ਼ਿਨੋ ਜਾਤਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਥਮਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਢਤ੍ਵਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਯਾਵਦ੍ ਅਮੋਘੰ ਧਾਰਯਿਤਵ੍ਯੰ|
15 Når det sies: Idag, om I hører hans røst, da forherd ikke eders hjerter som ved forbitrelsen,
ਅਦ੍ਯ ਯੂਯੰ ਕਥਾਂ ਤਸ੍ਯ ਯਦਿ ਸੰਸ਼੍ਰੋਤੁਮਿੱਛਥ, ਤਰ੍ਹ੍ਯਾਜ੍ਞਾਲਙ੍ਘਨਸ੍ਥਾਨੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਯਥਾ, ਤਥਾ ਮਾ ਕੁਰੁਤੇਦਾਨੀਂ ਕਠਿਨਾਨਿ ਮਨਾਂਸਿ ਵ ਇਤਿ ਤੇਨ ਯਦੁਕ੍ਤੰ,
16 hvem var det da vel som hørte den og dog forbitret ham? var det ikke alle de som gikk ut av Egypten ved Moses?
ਤਦਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਯੇ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਕੇ? ਕਿੰ ਮੂਸਸਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਆਗਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਨਹਿ?
17 Og hvem var det han harmedes på i firti år? var det ikke på dem som hadde syndet, så deres kropper falt i ørkenen?
ਕੇਭ੍ਯੋ ਵਾ ਸ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਦ੍ਵਰ੍ਸ਼਼ਾਣਿ ਯਾਵਦ੍ ਅਕ੍ਰੁਧ੍ਯਤ੍? ਪਾਪੰ ਕੁਰ੍ੱਵਤਾਂ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਕੁਣਪਾਃ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ (ਅ)ਪਤਨ੍ ਕਿੰ ਤੇਭ੍ਯੋ ਨਹਿ?
18 Og om hvem var det han svor at de ikke skulde komme inn til hans hvile, uten om dem som ikke hadde villet tro?
ਪ੍ਰਵੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਜਨੈਰੇਤੈ ਰ੍ਨ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਸ੍ਥਲੰ ਮਮੇਤਿ ਸ਼ਪਥਃ ਕੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਰੁੱਧੰ ਤੇਨਾਕਾਰਿ? ਕਿਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਾਂ ਵਿਰੁੱਧੰ ਨਹਿ?
19 Så ser vi da at det var for vantros skyld de ikke kunde komme inn.
ਅਤਸ੍ਤੇ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਤ੍ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ ਇਤਿ ਵਯੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਾਮਹੇ|
