Hebreerne 3
1 Derfor, hellige brødre, I som har fått del i et himmelsk kall, gi akt på den apostel og yppersteprest som vi bekjenner, Jesus,
ហេ ស្វគ៌ីយស្យាហ្វានស្យ សហភាគិនះ បវិត្រភ្រាតរះ, អស្មាកំ ធម៌្មប្រតិជ្ញាយា ទូតោៜគ្រសរឝ្ច យោ យីឝុស្តម៑ អាលោចធ្វំ។
2 han som var tro mot den som gjorde ham dertil, likesom og Moses var i hele hans hus.
មូសា យទ្វត៑ តស្យ សវ៌្វបរិវារមធ្យេ វិឝ្វាស្យ អាសីត៑, តទ្វត៑ អយមបិ ស្វនិយោជកស្យ សមីបេ វិឝ្វាស្យោ ភវតិ។
3 For denne er aktet så meget større ære verd enn Moses, som den som har gjort huset, har større ære enn huset selv.
បរិវារាច្ច យទ្វត៑ តត្ស្ថាបយិតុរធិកំ គៅរវំ ភវតិ តទ្វត៑ មូសសោៜយំ ពហុតរគៅរវស្យ យោគ្យោ ភវតិ។
4 Hvert hus blir jo gjort av nogen; men den som har gjort alt, er Gud;
ឯកៃកស្យ និវេឝនស្យ បរិជនានាំ ស្ថាបយិតា កឝ្ចិទ៑ វិទ្យតេ យឝ្ច សវ៌្វស្ថាបយិតា ស ឦឝ្វរ ឯវ។
5 og Moses var vel tro i hele hans hus som tjener til å vidne om det som skulde tales,
មូសាឝ្ច វក្ឞ្យមាណានាំ សាក្ឞី ភ្ឫត្យ ឥវ តស្យ សវ៌្វបរិជនមធ្យេ វិឝ្វាស្យោៜភវត៑ កិន្តុ ខ្រីឞ្ដស្តស្យ បរិជនានាមធ្យក្ឞ ឥវ។
6 men Kristus som Sønn over hans hus, og hans hus er vi, såfremt vi holder vår frimodighet og det håp som vi roser oss av, fast inntil enden.
វយំ តុ យទិ វិឝ្វាសស្យោត្សាហំ ឝ្លាឃនញ្ច ឝេឞំ យាវទ៑ ធារយាមស្តហ៌ិ តស្យ បរិជនា ភវាមះ។
7 Derfor, som den Hellige Ånd sier: Idag, om I hører hans røst,
អតោ ហេតោះ បវិត្រេណាត្មនា យទ្វត៑ កថិតំ, តទ្វត៑, "អទ្យ យូយំ កថាំ តស្យ យទិ សំឝ្រោតុមិច្ឆថ។
8 da forherd ikke eders hjerter som ved forbitrelsen, på fristelsesdagen i ørkenen,
តហ៌ិ បុរា បរីក្ឞាយា ទិនេ ប្រាន្តរមធ្យតះ។ មទាជ្ញានិគ្រហស្ថានេ យុឞ្មាភិស្តុ ក្ឫតំ យថា។ តថា មា កុរុតេទានីំ កឋិនានិ មនាំសិ វះ។
9 hvor eders fedre fristet mig ved å sette mig på prøve, enda de så mine gjerninger i firti år;
យុឞ្មាកំ បិតរស្តត្រ មត្បរីក្ឞាម៑ អកុវ៌្វត។ កុវ៌្វទ្ភិ រ្មេៜនុសន្ធានំ តៃរទ្ឫឝ្យន្ត មត្ក្រិយាះ។ ចត្វារិំឝត្សមា យាវត៑ ក្រុទ្ធ្វាហន្តុ តទន្វយេ។
10 derfor harmedes jeg på denne slekt og sa: De farer alltid vill i hjertet; men de kjente ikke mine veier,
អវាទិឞម៑ ឥមេ លោកា ភ្រាន្តាន្តះករណាះ សទា។ មាមកីនានិ វត៌្មានិ បរិជានន្តិ នោ ឥមេ។
11 så jeg svor i min vrede: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile!
ឥតិ ហេតោរហំ កោបាត៑ ឝបថំ ក្ឫតវាន៑ ឥមំ។ ប្រេវេក្ឞ្យតេ ជនៃរេតៃ រ្ន វិឝ្រាមស្ថលំ មម៕ "
12 Se til, brødre, at det ikke i nogen av eder er et ondt, vantro hjerte, så han faller fra den levende Gud;
ហេ ភ្រាតរះ សាវធានា ភវត, អមរេឝ្វរាត៑ និវត៌្តកោ យោៜវិឝ្វាសស្តទ្យុក្តំ ទុឞ្ដាន្តះករណំ យុឞ្មាកំ កស្យាបិ ន ភវតុ។
13 men forman hverandre hver dag, så lenge det heter idag, forat ikke nogen av eder skal forherdes ved syndens svik;
កិន្តុ យាវទ៑ អទ្យនាមា សមយោ វិទ្យតេ តាវទ៑ យុឞ្មន្មធ្យេ កោៜបិ បាបស្យ វញ្ចនយា យត៑ កឋោរីក្ឫតោ ន ភវេត៑ តទត៌្ហំ ប្រតិទិនំ បរស្បរម៑ ឧបទិឝត។
14 for vi har fått del med Kristus, såfremt vi holder vår første fulle visshet fast inntil enden.
យតោ វយំ ខ្រីឞ្ដស្យាំឝិនោ ជាតាះ កិន្តុ ប្រថមវិឝ្វាសស្យ ទ្ឫឍត្វម៑ អស្មាភិះ ឝេឞំ យាវទ៑ អមោឃំ ធារយិតវ្យំ។
15 Når det sies: Idag, om I hører hans røst, da forherd ikke eders hjerter som ved forbitrelsen,
អទ្យ យូយំ កថាំ តស្យ យទិ សំឝ្រោតុមិច្ឆថ, តហ៌្យាជ្ញាលង្ឃនស្ថានេ យុឞ្មាភិស្តុ ក្ឫតំ យថា, តថា មា កុរុតេទានីំ កឋិនានិ មនាំសិ វ ឥតិ តេន យទុក្តំ,
16 hvem var det da vel som hørte den og dog forbitret ham? var det ikke alle de som gikk ut av Egypten ved Moses?
តទនុសារាទ៑ យេ ឝ្រុត្វា តស្យ កថាំ ន គ្ឫហីតវន្តស្តេ កេ? កិំ មូសសា មិសរទេឝាទ៑ អាគតាះ សវ៌្វេ លោកា នហិ?
17 Og hvem var det han harmedes på i firti år? var det ikke på dem som hadde syndet, så deres kropper falt i ørkenen?
កេភ្យោ វា ស ចត្វារិំឝទ្វឞ៌ាណិ យាវទ៑ អក្រុធ្យត៑? បាបំ កុវ៌្វតាំ យេឞាំ កុណបាះ ប្រាន្តរេ ៜបតន៑ កិំ តេភ្យោ នហិ?
18 Og om hvem var det han svor at de ikke skulde komme inn til hans hvile, uten om dem som ikke hadde villet tro?
ប្រវេក្ឞ្យតេ ជនៃរេតៃ រ្ន វិឝ្រាមស្ថលំ មមេតិ ឝបថះ កេឞាំ វិរុទ្ធំ តេនាការិ? កិម៑ អវិឝ្វាសិនាំ វិរុទ្ធំ នហិ?
19 Så ser vi da at det var for vantros skyld de ikke kunde komme inn.
អតស្តេ តត៑ ស្ថានំ ប្រវេឞ្ដុម៑ អវិឝ្វាសាត៑ នាឝក្នុវន៑ ឥតិ វយំ វីក្ឞាមហេ។
