Apostlenes-gjerninge 6

1 I disse dager da disiplenes tall øket, gav de gresktalende jøder sig til å knurre mot hebreerne over at deres enker blev satt til side ved den daglige utdeling.

ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਬਾਹੁਲ੍ਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਤ੍ਯਹਿਕਦਾਨਸ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਰਾਣਨੈ ਰ੍ਭਿੰਨਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਵਿਧਵਾਸ੍ਤ੍ਰੀਗਣ ਉਪੇਕ੍ਸ਼਼ਿਤੇ ਸਤਿ ਇਬ੍ਰੀਯਲੋਕੈਃ ਸਹਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਵਿਵਾਦ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍|

2 Da kalte de tolv hele disippelskaren sammen og sa: Det er ikke tilbørlig at vi forlater Guds ord og gjør tjeneste ved bordene;

ਤਦਾ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਾਕਥਯਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾਪ੍ਰਚਾਰੰ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਭੋਜਨਗਵੇਸ਼਼ਣਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਉਚਿਤੰ ਨਹਿ|

3 utse derfor iblandt eder, brødre, syv menn som har godt vidnesbyrd, fulle av Ånd og visdom! dem vil vi innsette til å røkte dette hverv;

ਅਤੋ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਵਯਮ੍ ਏਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਭਾਰੰ ਯੇਭ੍ਯੋ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨ੍ ਸੁਖ੍ਯਾਤ੍ਯਾਪੰਨਾਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਜ੍ਞਾਨੇਨ ਚ ਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਸੱਪ੍ਰਜਨਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਮਨੋਨੀਤਾਨ੍ ਕੁਰੁਤ,

4 vi derimot vil holde ved i bønnen og ordets tjeneste.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਂ ਕਥਾਪ੍ਰਚਾਰਕਰ੍ੰਮਣਿ ਚ ਨਿਤ੍ਯਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਾਃ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮਃ|

5 Dette ord syntes hele skaren godt om, og de valgte Stefanus, en mann full av tro og den Hellige Ånd, og Filip og Prokorus og Nikanor og Timon og Parmenas og Nikolaus, en tilhenger av jødenes tro, fra Antiokia;

ਏਤਸ੍ਯਾਂ ਕਥਾਯਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਃ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਸ੍ਤਿਫਾਨਃ ਫਿਲਿਪਃ ਪ੍ਰਖਰੋ ਨਿਕਾਨੋਰ੍ ਤੀਮਨ੍ ਪਰ੍ੰਮਿਣਾ ਯਿਹੂਦਿਮਤਗ੍ਰਾਹੀ-ਆਨ੍ਤਿਯਖਿਯਾਨਗਰੀਯੋ ਨਿਕਲਾ ਏਤਾਨ੍ ਪਰਮਭਕ੍ਤਾਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਸਪ੍ਤ ਜਨਾਨ੍

6 dem stilte de frem for apostlene, og disse bad og la sine hender på dem.

ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ ਆਨਯਨ੍, ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਿਰਃਸੁ ਹਸ੍ਤਾਨ੍ ਆਰ੍ਪਯਨ੍|

7 Og Guds ord hadde fremgang, og tallet på disiplene i Jerusalem øket sterkt, og en stor mengde av prestene blev lydige mot troen.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾ ਦੇਸ਼ੰ ਵ੍ਯਾਪ੍ਨੋਤ੍ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਨਗਰੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਸੰਖ੍ਯਾ ਪ੍ਰਭੂਤਰੂਪੇਣਾਵਰ੍ੱਧਤ ਯਾਜਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇਪਿ ਬਹਵਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਮਤਗ੍ਰਾਹਿਣੋ(ਅ)ਭਵਨ੍|

8 Men Stefanus var full av nåde og kraft, og gjorde undergjerninger og store tegn blandt folket.

ਸ੍ਤਿਫਾਨੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣ ਚ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਃ ਸਨ੍ ਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਬਹੁਵਿਧਮ੍ ਅਦ੍ਭੁਤਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮਾਕਰੋਤ੍|

9 Da stod nogen frem av den synagoge som kalles de frigittes og kyreneernes og aleksandrinernes, og av dem fra Kilikia og Asia, og de innlot sig i ordskifte med Stefanus,

ਤੇਨ ਲਿਬਰ੍ੱਤਿਨੀਯਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤਸਙ੍ਘਸ੍ਯ ਕਤਿਪਯਜਨਾਃ ਕੁਰੀਣੀਯਸਿਕਨ੍ਦਰੀਯ-ਕਿਲਿਕੀਯਾਸ਼ੀਯਾਦੇਸ਼ੀਯਾਃ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਜਨਾਸ਼੍ਚੋੱਥਾਯ ਸ੍ਤਿਫਾਨੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵ੍ਯਵਦਨ੍ਤ|

10 og de var ikke i stand til å stå sig mot den visdom og den Ånd han talte av.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਤਿਫਾਨੋ ਜ੍ਞਾਨੇਨ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਚ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਸ੍ਯਾਸ੍ਤੇ ਆਪੱਤਿੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍|

11 Da traff de lønnlig avtale med nogen menn som sa: Vi har hørt ham tale bespottelige ord mot Moses og Gud.

ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੈ ਰ੍ਲੋਭਿਤਾਃ ਕਤਿਪਯਜਨਾਃ ਕਥਾਮੇਨਾਮ੍ ਅਕਥਯਨ੍, ਵਯੰ ਤਸ੍ਯ ਮੁਖਤੋ ਮੂਸਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਚ ਨਿਨ੍ਦਾਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੌਸ਼਼੍ਮ|

12 Og de opegget folket og de eldste og de skriftlærde, og de falt over ham og drog ham avsted og førte ham for rådet,

ਤੇ ਲੋਕਾਨਾਂ ਲੋਕਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨਾਮ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਨਾਞ੍ਚ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਿੰ ਜਨਯਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਤਿਫਾਨਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਹਾਸਭਾਮਧ੍ਯਮ੍ ਆਨਯਨ੍|

13 og stilte frem falske vidner som sa: Dette menneske holder ikke op med å tale mot det hellige sted og mot loven;

ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਕਤਿਪਯਜਨੇਸ਼਼ੁ ਮਿਥ੍ਯਾਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼ੁ ਸਮਾਨੀਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇ(ਅ)ਕਥਯਨ੍ ਏਸ਼਼ ਜਨ ਏਤਤ੍ਪੁਣ੍ਯਸ੍ਥਾਨਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯੋ ਰ੍ਨਿਨ੍ਦਾਤਃ ਕਦਾਪਿ ਨ ਨਿਵਰ੍ੱਤਤੇ|

14 for vi har hørt ham si at denne Jesus fra Nasaret skal bryte ned dette sted og forandre de skikker som Moses gav oss.

ਫਲਤੋ ਨਾਸਰਤੀਯਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਥਾਨਮੇਤਦ੍ ਉੱਛਿੰਨੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮੂਸਾਸਮਰ੍ਪਿਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਵ੍ਯਵਹਰਣਮ੍ ਅਨ੍ਯਰੂਪੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯੈਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਕਥਾਂ ਵਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੁʼਣੁਮ|

15 Og da alle de som satt i rådet, stirret på ham, så de hans ansikt som en engels ansikt.

ਤਦਾ ਮਹਾਸਭਾਸ੍ਥਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸ੍ਥਿਰਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗਦੂਤਮੁਖਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਤਸ੍ਯ ਮੁਖਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਯਨ੍|