2 Samuel 22
1 David kvad denne sang for Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd.
| وقتی که خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان دیگرش رهانید، او این سرود را برای خداوند سرایید: |
2 Og han sa: Herren er min klippe og min festning og min redder,
| خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. |
3 min klippefaste Gud, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg og min tilflukt, min frelser; fra vold frelser du mig.
| خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند. |
4 Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.
| او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی! |
5 Dødens bølger omspente mig, fordervelsens strømmer forferdet mig.
| مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود. |
| مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585) |
7 I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for hans ører.
| اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید. |
8 Da rystet og bevet jorden, himmelens grunnvoller skalv, og de rystet; for hans vrede var optendt.
| آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود. |
9 Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.
| دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید. |
10 Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.
| او آسمان را شکافت و نزول کرد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت. |
11 Og han fór på kjeruber og fløi, og han lot sig se på vindens vinger.
| بر ارابهٔ آسمانی خویش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود. |
12 Og han gjorde mørke til skjul rundt omkring sig, vannmasser, tykke skyer.
| او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند. |
13 Frem av glansen foran ham brente gloende kull.
| درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد. |
14 Herren tordnet fra himmelen, den Høieste lot sin røst høre.
| آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت. |
15 Og han utsendte piler og spredte dem omkring - lyn og forvirret dem.
| او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت. |
16 Da kom havets strømmer til syne; jordens grunnvoller blev avdekket ved Herrens trusel, for hans neses åndepust.
| آنگاه به فرمان او آب دریا به عقب رفت و با دمیدن نفس خداوند خشکی پدید آمد. |
17 Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.
| خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید. |
18 Han fridde mig ut fra min sterke fiende, fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.
| مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید |
19 De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.
| وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد. |
20 Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.
| او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت. |
21 Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.
| خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است، |
22 For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud;
| زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام. |
23 for alle hans lover hadde jeg for øie, og fra hans bud vek jeg ikke,
| همهٔ احکامش را بجا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام. |
24 og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.
| در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام. |
25 Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter min renhet for hans øine.
| خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و درستکار بوده‌ام. |
26 Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise stridsmann viser du dig rettvis,
| خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی. |
27 mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.
| به اشخاص پاک، خود را پاک نشان می‌دهی، ولی با اشخاص حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی. |
28 Elendige folk frelser du, men dine øine er mot de overmodige; dem fornedrer du.
| تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی. |
29 For du er mitt lys, Herre, og Herren opklarer mitt mørke.
| ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی. |
30 For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, ved min Gud springer jeg over murer.
| با کمک تو به سپاهیان دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید. |
31 Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.
| اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند. |
32 For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe foruten vår Gud?
| کیست خدا غیر از یهوه و کیست صخرهٔ مستحکم غیر از خدای ما؟ |
33 Gud, han er mitt sterke vern og leder den ulastelige på hans vei.
| خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند. |
34 Han gir ham føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider.
| پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم. |
35 Han oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.
| او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم. |
36 Og du gir mig din frelse til skjold, og din mildhet gjør mig stor.
| خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای، و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام. |
37 Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.
| زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم. |
38 Jeg vil forfølge mine fiender og ødelegge dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.
| دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آنها را شکست می‌دهم و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم. |
39 Jeg gjør ende på dem og knuser dem, så de ikke kan reise sig; de faller under mine føtter.
| آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند. |
40 Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.
| تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای. |
41 Og mine fiender lar du vende mig ryggen, mine avindsmenn utrydder jeg.
| تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم. |
42 De ser sig om, men der er ingen frelser - efter Herren, men han svarer dem ikke.
| فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد. |
43 Og jeg knuser dem som jordens støv; jeg sønderknuser dem, tramper dem ned som søle på gatene.
| من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم. |
44 Og du redder mig fra mitt folks kamper, du bevarer mig til å være hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenner, tjener mig.
| تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند. |
45 Fremmede kryper for mig; bare de hører om mig, blir de mig lydige.
| بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند. |
46 Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.
| آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند. |
47 Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses klippefaste Gud,
| خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است! |
48 den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,
| خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند، |
49 og som fører mig ut fra mine fiender; over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.
| و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی. |
50 Derfor vil jeg prise dig, Herre, blandt hedningene og lovsynge ditt navn.
| ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید. |
51 Han gjør frelsen stor for sin konge, og han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.
| خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه رحمت می‌فرماید. |
