2 Samuel 22
1 David kvad denne sang for Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd.
ダビデ、ヱホバが己を諸の敵の手とサウルの手より救ひいだしたまへる日に此歌の言をヱホバに陳たり曰く
2 Og han sa: Herren er min klippe og min festning og min redder,
ヱホバはわが巌わが要害我を救ふ者
3 min klippefaste Gud, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg og min tilflukt, min frelser; fra vold frelser du mig.
わが磐の神なりわれ彼に倚賴むヱホバはわが干わが救の角わが高櫓わが逃躱處わが救主なり爾我をすくひて暴き事を免れしめたまふ
4 Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.
我ほめまつるべきヱホバに呼はりてわが敵より救はる
5 Dødens bølger omspente mig, fordervelsens strømmer forferdet mig.
死の波涛われを繞み邪曲なる者の河われをおそれしむ
冥府の繩われをとりまき死の機檻われにのぞめり (Sheol h7585)
7 I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for hans ører.
われ艱難のうちにヱホバをよびまたわが神に龥れりヱホバ其殿よりわが聲をききたまひわが喊呼其耳にいりぬ
8 Da rystet og bevet jorden, himmelens grunnvoller skalv, og de rystet; for hans vrede var optendt.
爰に地震ひ撼き天の基動き震へりそは彼怒りたまへばなり
9 Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.
烟其鼻より出てのぽり火その口より出て燒きつくしおこれる炭かれより燃いづ
10 Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.
彼天を傾けて下りたまふ黑雲その足の下にあり
11 Og han fór på kjeruber og fløi, og han lot sig se på vindens vinger.
ケルブに乗て飛び風の翼の上にあらはれ
12 Og han gjorde mørke til skjul rundt omkring sig, vannmasser, tykke skyer.
其周圍に黑暗をおき集まれる水密雲を幕としたまふ
13 Frem av glansen foran ham brente gloende kull.
そのまへの光より炭火燃いづ
14 Herren tordnet fra himmelen, den Høieste lot sin røst høre.
ヱホバ天より雷をくだし最高者聲をいだし
15 Og han utsendte piler og spredte dem omkring - lyn og forvirret dem.
又箭をはなちて彼等をちらし電をはなちて彼等をうちやぶりたまへり
16 Da kom havets strømmer til syne; jordens grunnvoller blev avdekket ved Herrens trusel, for hans neses åndepust.
ヱホバの叱咤とその鼻の氣吹の風によりて海の底あらはれいで地の基あらはになりぬ
17 Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.
ヱホバ上より手をたれて我をとり洪水の中より我を引あげ
18 Han fridde mig ut fra min sterke fiende, fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.
またわが勁き敵および我をにくむ者より我をすくひたまへり彼等は我よりも強かりければなり
19 De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.
彼等はわが菑災の日にわれに臨めりされどヱホバわが支柱となり
20 Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.
我を廣き處にひきいだしわれを喜ぶがゆゑに我をすくひたまへり
21 Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.
ヱホバわが義にしたがひて我に報い吾手の清潔にしたがひて我に酬したまへり
22 For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud;
其はわれヱホバの道をまもり惡をなしてわが神に離しことなければなり
23 for alle hans lover hadde jeg for øie, og fra hans bud vek jeg ikke,
その律例は皆わがまへにあり其法憲は我これを離れざるなり
24 og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.
われ神にむかひて完全かり又身を守りて惡を避たり
25 Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter min renhet for hans øine.
故にヱホバわが義にしたがひ其目のまへにわが潔白あるに循ひてわれに報いたまへり
26 Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise stridsmann viser du dig rettvis,
矜恤者には爾矜恤ある者のごとくし完全人には爾完全者のごとくし
27 mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.
潔白者には爾潔白もののごとくし邪曲者には爾嚴刻者のごとくしたまふ
28 Elendige folk frelser du, men dine øine er mot de overmodige; dem fornedrer du.
難る民は爾これを救たまふ然ど矜高者は爾の目見て之を卑したまふ
29 For du er mitt lys, Herre, og Herren opklarer mitt mørke.
ヱホバ爾はわが燈火なりヱホバわが暗をてらしたまふ
30 For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, ved min Gud springer jeg over murer.
われ爾によりて軍隊の中を驅とほりわが神に由て石垣を飛こゆ
31 Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.
神は其道まつたしヱホバの言は純粋なし彼は都て己に倚賴む者の干となりたまふ
32 For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe foruten vår Gud?
夫ヱホバのほか誰か神たらん我儕の神のほか敦か磐たらん
33 Gud, han er mitt sterke vern og leder den ulastelige på hans vei.
神はわが強き堅衆にてわが道を全うし
34 Han gir ham føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider.
わが足を麀の如くなし我をわが崇邱に立しめたまふ
35 Han oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.
神わが手に戰を敎へたまへばわが腕は銅の弓をも挽を得
36 Og du gir mig din frelse til skjold, og din mildhet gjør mig stor.
爾我に爾の救の干を與へ爾の慈悲われを大ならしめたまふ
37 Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.
爾わが身の下の歩を恢廓しめたまへば我踝ふるへず
38 Jeg vil forfølge mine fiender og ødelegge dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.
われわが敵を追て之をほろぼし之を絶すまではかへらず
39 Jeg gjør ende på dem og knuser dem, så de ikke kan reise sig; de faller under mine føtter.
われ彼等を絶し彼等を破碎ば彼等たちえずわが足の下にたふる
40 Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.
汝戰のために力をもて我に帶しめ又われに逆ふ者をわが下に拝跪しめたまふ
41 Og mine fiender lar du vende mig ryggen, mine avindsmenn utrydder jeg.
爾わが敵をして我に後を見せしめたまふ我を惡む者はわれ之をほろぼさん
42 De ser sig om, men der er ingen frelser - efter Herren, men han svarer dem ikke.
彼等環視せど救ふ者なしヱホバを仰視ど彼等に應たまはず
43 Og jeg knuser dem som jordens støv; jeg sønderknuser dem, tramper dem ned som søle på gatene.
地の塵の如くわれ彼等をうちくだき又衢間の泥のごとくわれ彼等をふみにぢる
44 Og du redder mig fra mitt folks kamper, du bevarer mig til å være hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenner, tjener mig.
爾われをわが民の爭闘より救ひ又われをまもりて異邦人等の首長となしたまふわが知ざる民我につかふ
45 Fremmede kryper for mig; bare de hører om mig, blir de mig lydige.
異邦人等は我に媚び耳に聞と均しく我にしたがふ
46 Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.
異邦人等は衰へ其衛所より戰慄て出づ
47 Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses klippefaste Gud,
ヱホバは活る者なりわが磐は讃べきかなわが救の磐の神はあがめまつるべし
48 den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,
此神われに仇を報いしめ國々の民をわが下にくだらしめたまひ
49 og som fører mig ut fra mine fiender; over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.
又わが敵の中よりわれを出し我にさからふ者の上に我をあげまた強暴人の許よりわれを救ひいだしたまふ
50 Derfor vil jeg prise dig, Herre, blandt hedningene og lovsynge ditt navn.
是故にヱホバよわれ異邦人等のうちに爾をほめ爾の名を稱へん
51 Han gjør frelsen stor for sin konge, og han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.
ヱホバその王の救をおほいにしその受膏者なるダビデと其裔に永久に恩を施したまふなり
