2 Samuel 22
1 David kvad denne sang for Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd.
Giawit ni David ngadto kang Yahweh ang mga pulong niini nga awit sa adlaw nga giluwas siya ni Yahweh gikan sa kamot sa tanan niyang mga kaaway, ug gikan sa kamot ni Saul.
2 Og han sa: Herren er min klippe og min festning og min redder,
Nag-ampo siya, “Si Yahweh ang akong bato, ang akong salipdanan, nga maoy nagluwas kanako.
3 min klippefaste Gud, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg og min tilflukt, min frelser; fra vold frelser du mig.
Ang Dios mao ang akong bato. Modangop ako kaniya. Siya ang akong taming, ang budyong sa akong kaluwasan, ang akong lig-on nga tagoanan, ug ang akong dalangpanan, siya mao ang nagluwas kanako gikan sa kaalaotan.
4 Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.
Magtawag ako kang Yahweh, nga mao ang angayan nga pagadayegon, ug maluwas ako gikan sa akong mga kaaway.
5 Dødens bølger omspente mig, fordervelsens strømmer forferdet mig.
Kay gipalibotan ako sa mga balod sa kamatayon, milumos kanako ang sulog nga katubigan sa kagub-anan.
Gigapos ako sa pisi sa Seol; nalit-ag ako sa bitik sa kamatayon. (Sheol h7585)
7 I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for hans ører.
Sa akong kagul-anan nagtawag ako kang Yahweh; nagtawag ako sa akong Dios; gidungog niya ang akong tingog gikan sa iyang templo, ug ang akong pagpakitabang nahiabot ngadto sa iyang igdulungog.
8 Da rystet og bevet jorden, himmelens grunnvoller skalv, og de rystet; for hans vrede var optendt.
Unya ang kalibotan nauyog ug mikurog. Ang mga sukaranan sa kalangitan mikurog ug nauyog, tungod kay nasuko man ang Dios.
9 Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.
Migula ang aso gikan sa iyang ilong, ug ang kusog nga kalayo migula gikan sa iyang baba. Ang baga misiga tungod niini.
10 Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.
Giablihan niya ang kalangitan ug mikanaog siya, ug ang baga nga kangitngit anaa ilalom sa iyang mga tiil.
11 Og han fór på kjeruber og fløi, og han lot sig se på vindens vinger.
Misakay siya sa usa ka kerubin ug milupad. Makita siya sa mga pako sa kahanginan.
12 Og han gjorde mørke til skjul rundt omkring sig, vannmasser, tykke skyer.
Gihimo niya nga tolda ang kangitngit sa iyang palibot, gipadag-om ang kapanganoran sa kawanangan.
13 Frem av glansen foran ham brente gloende kull.
Tungod sa kilat nahulog ang nagbagang kalayo sa iyang atubangan.
14 Herren tordnet fra himmelen, den Høieste lot sin røst høre.
Nagpadalugdog si Yahweh gikan sa kalangitan. Misinggit ang Labing Halangdon.
15 Og han utsendte piler og spredte dem omkring - lyn og forvirret dem.
Gipangpana niya ug gipatibulaag ang iyang mga kaaway—sa makusog nga kilat ug gipangpukan sila.
16 Da kom havets strømmer til syne; jordens grunnvoller blev avdekket ved Herrens trusel, for hans neses åndepust.
Unya mitungha ang tuboran sa katubigan; nadayag ang mga sukaranan sa kalibotan sa pagtawag ni Yahweh sa gubat, sa paggula sa gininhawa sa iyang ilong.
17 Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.
Mikunsad siya gikan sa hataas; gikuptan niya ako! Gibira niya ako gikan sa mibul-og nga tubig.
18 Han fridde mig ut fra min sterke fiende, fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.
Giluwas niya ako gikan sa kusgan kong mga kaaway, gikan niadtong nagdumot kanako, kay kusgan kaayo sila alang kanako.
19 De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.
Miabot sila aron makigbatok kanako sa adlaw sa akong kagul-anan, apan si Yahweh ang akong magtatabang.
20 Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.
Gidala usab niya ako sa halapad nga dapit. Giluwas niya ako tungod kay nahimuot man siya kanako.
21 Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.
Gigantihan ako ni Yahweh sumala sa akong pagkamatarong; gibalik ako niya sibo sa kahinlo sa akong mga kamot.
22 For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud;
Kay gitipigan ko ang mga dalan ni Yahweh ug wala nagbuhat ug daotan pinaagi sa pagbiya sa akong Dios.
23 for alle hans lover hadde jeg for øie, og fra hans bud vek jeg ikke,
Kay sa tanan niyang matuod nga kasugoan nga ania kanako; sama sa iyang mga balaod, wala ako mitalikod gikan niini.
24 og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.
Wala usab akoy sala sa iyang atubangan, ug gilikay ko ang akong kaugalingon gikan sa sala.
25 Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter min renhet for hans øine.
Busa gibangon ako ni Yahweh sumala sa akong pagkamatarong, ngadto sa kalidad sa akong pagkahinlo diha sa iyang panan-aw.
26 Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise stridsmann viser du dig rettvis,
Alang niadtong matinumanon, gipakita mo ang imong kaugalingon nga matinumanon; ngadto sa mga walay ikasaway, gipakita mo ang imong kaugalingon nga walay ikasaway.
27 mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.
Sa mga putli gipakita mo ang imong kaugalingon nga putli, apan matuison ka ngadto sa mga masinupakon.
28 Elendige folk frelser du, men dine øine er mot de overmodige; dem fornedrer du.
Giluwas mo ang gisakit nga katawhan, apan ang imong mga mata batok sa mapagarbohon, ug gipaubos nimo sila.
29 For du er mitt lys, Herre, og Herren opklarer mitt mørke.
Kay ikaw ang akong suga, Yahweh. Si Yahweh maoy nagpahayag sa akong kangitngit.
30 For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, ved min Gud springer jeg over murer.
Kay pinaagi kanimo makalukso ako sa ali; pinaagi sa akong Dios makaambak ako ibabaw sa paril.
31 Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.
Alang sa Dios, ang iyang dalan hingpit. Putli ang pulong ni Yahweh. Siya mao ang taming ngadto sa tanan nga modangop kaniya.
32 For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe foruten vår Gud?
Kay kinsa ba ang Dios gawas kang Yahweh lamang, ug kinsa ba ang bato kondili ang atong Dios?
33 Gud, han er mitt sterke vern og leder den ulastelige på hans vei.
Ang Dios ang akong dalangpanan, ug gigiyahan niya ang tawong walay ikasaway diha sa iyang agianan.
34 Han gir ham føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider.
Gihimo niyang idlas ang akong mga tiil sama sa binaw ug gipahimutang ako sa hataas nga kabungtoran.
35 Han oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.
Gibansay niya ang akong mga kamot sa pagpakiggubat, ug ang akong mga bukton sa pagbawog sa tumbaga nga pana.
36 Og du gir mig din frelse til skjold, og din mildhet gjør mig stor.
Gihatag mo kanako ang taming sa imong kaluwasan, ug ang imong pabor naghimo kanako nga bantogan.
37 Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.
Naghimo ka ug halapad nga dapit aron katumban sa akong mga tiil, aron dili madalin-as ang akong mga tiil.
38 Jeg vil forfølge mine fiender og ødelegge dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.
Gigukod ko ang akong mga kaaway ug gigun-ob sila. Wala ako miatras hangtod nga mangalaglag sila.
39 Jeg gjør ende på dem og knuser dem, så de ikke kan reise sig; de faller under mine føtter.
Gitukob ko ug gidugmok sila; nga dili na sila makabarog pa. Nangapukan sila sa akong tiilan.
40 Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.
Gilig-on mo ako sama sa bakos sa pagpakiggubat; gibutang mo ubos sa akong pagmando kadtong mibatok kanako.
41 Og mine fiender lar du vende mig ryggen, mine avindsmenn utrydder jeg.
Gihatag mo kanako ang tangkugo sa akong mga kaaway; gipukan ko kadtong nagdumot kanako.
42 De ser sig om, men der er ingen frelser - efter Herren, men han svarer dem ikke.
Nanaghilak sila aron tabangan, apan walay bisan usa nga miluwas kanila; nagtuaw sila ngadto kang Yahweh, apan wala niya sila tubaga.
43 Og jeg knuser dem som jordens støv; jeg sønderknuser dem, tramper dem ned som søle på gatene.
Gidugmok ko sila sa pino sama sa abog sa yuta, gipino ko sila sama sa yuta sa kadalanan.
44 Og du redder mig fra mitt folks kamper, du bevarer mig til å være hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenner, tjener mig.
Giluwas usab nimo ako gikan sa panag-away sa kaugalingon kong katawhan. Nagpabilin ako ingon nga pangulo sa mga nasod. Ang katawhan nga wala ko mailhi nag-alagad kanako.
45 Fremmede kryper for mig; bare de hører om mig, blir de mig lydige.
Napugos ang mga langyaw sa pagyukbo nganhi kanako. Sa dihang madungog nila ako, motuman sila kanako.
46 Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.
Ang mga langyaw miabot nga nagapangurog gikan sa ilang lig-on nga mga salipdanan.
47 Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses klippefaste Gud,
Mabuhi si Yahweh! Hinaot nga pagadayegon ang bato. Mapasidunggan unta ang Dios, ang bato sa akong kaluwasan.
48 den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,
Mao kini ang Dios nga mobalos ug silot alang kanako, ang Dios nga maoy maghatod sa katawhan ubos sa akong pagmando.
49 og som fører mig ut fra mine fiender; over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.
Gipalingkawas niya ako gikan sa akong mga kaaway. Tinuod gayod, gituboy mo ako sa kahitas-an niadtong nakigbatok kanako. Giluwas mo ako gikan sa mga tawong daotan.
50 Derfor vil jeg prise dig, Herre, blandt hedningene og lovsynge ditt navn.
Busa maghatag ako ug pagpasalamat nganha kanimo, Yahweh, taliwala sa mga nasod; mag-awit ako ug mga pagdayeg nganha sa imong ngalan.
51 Han gjør frelsen stor for sin konge, og han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.
Mohatag ang Dios ug dakong kadaogan ngadto sa hari, ug gipakita niya ang iyang matinud-anong kasabotan ngadto sa tawo nga iyang dinihogan, ngadto kang David ug ngadto sa iyang mga kaliwat hangtod sa kahangtoran.”
