1 Krønikebok 16
1 Så førte de Guds ark inn og satte den midt i det telt som David hadde reist for den, og de bar frem brennoffer og takkoffer for Guds åsyn.
Då dei hadde ført Guds kista inn, sette dei henne i tjeldet som David hadde sett upp åt henne; deretter bar dei fram brennoffer og takkoffer for Guds åsyn.
2 Og da David var ferdig med å ofre brennofferet og takkofferne, velsignet han folket i Herrens navn.
Og då David hadde ofra brennofferet og takkofferet, velsigna han folket i Herrens namn.
3 Og han utdelte til hver enkelt i Israel, både mann og kvinne, et brød og et stykke kjøtt og en rosinkake.
Og til kvar og ein av alle israelitarne, både kar og kvinna, skifte han ut ein brødleiv, eit stykke kjøt og ei rosinkaka.
4 Og han satte nogen av levittene til å gjøre tjeneste foran Herrens ark og til å prise og takke og love Herren, Israels Gud:
Og han sette sume levitar til å gjera tenesta framfor Herrens kista, at dei skulde prisa, takka og lova Herren, Israels Gud.
5 Asaf var den øverste, næst efter ham kom Sakarja og så Je'iel og Semiramot og Jehiel og Mattitja og Eliab og Benaja og Obed-Edom og Je'iel med harper og citarer; Asaf skulde slå på cymblene
Asaf var den fremste, og Zakarja næst etter honom, og so Je’iel, Semiramot, Jehiel og Mattitja, Eliab, Benaja, Obed-Edom og Je’iel med harpor og cithrar, og Asaf skulde slå på cymblar.
6 og prestene Benaja og Jahasiel stadig blåse i trompetene foran Guds pakts-ark.
Men prestarne Benaja og Jahaziel skulde standa stendigt med trompetarne sine framfor Guds sambandskista.
7 Den dag satte David første gang Asaf og hans brødre til å synge Herrens pris:
Den dagen var det at David fyrst fastsette den skipnaden at dei ved Asaf og brørne hans skulde prisa Herren på denne visi:
8 Pris Herren, påkall hans navn, kunngjør blandt folkene hans store gjerninger!
«Prisa Herren, kalla på hans namn! Forkynn millom folkeslagi hans storverk!
9 Syng for ham, lovsyng ham, grund på alle hans undergjerninger!
Syng for honom, syng honom lov! Tala um alle hans under!
10 Ros eder av hans hellige navn! Deres hjerte glede sig som søker Herren!
Rosa dykk av hans heilage namn, hjarta glede seg hjå deim som søkjer Herren!
11 Spør efter Herren og hans makt, søk hans åsyn all tid!
Spør etter Herren og hans magt, søk hans åsyn alltid!
12 Kom i hu hans undergjerninger som han har gjort, hans under og hans munns dommer,
Kom i hug hans under som han hev gjort, hans undergjerningar og domsordi frå hans munn,
13 I, hans tjener Israels avkom, Jakobs barn, hans utvalgte!
de etterkomarar av Israel, hans tenar, søner åt Jakob, hans utvalde.
14 Han er Herren vår Gud; hans dommer er over all jorden.
Han er Herren, vår Gud; yver all jordi gjeng hans domar.
15 Kom evindelig hans pakt i hu, det ord han fastsatte for tusen slekter,
Kom æveleg i hug hans pakt, det ord han sette fast for tusund ætter,
16 den pakt han gjorde med Abraham, og hans ed til Isak!
den pakt han gjorde med Abraham, og hans eid til Isak!
17 Han stadfestet den som en rett for Jakob, som en evig pakt for Israel,
Han gjorde det til ein rett for Jakob, for Israel til ein æveleg pakt,
18 idet han sa: Dig vil jeg gi Kana'ans land til arvelodd,
med di han sagde: «Deg vil eg gjeva Kana’ans land til arvlut, »
19 da I var en liten flokk, få og fremmede der.
då de var ein liten flokk, få og framande der.
20 Og de vandret fra folk til folk og fra et rike til et annet folk.
Og dei vandra frå folk til folk, frå eitt rike til eit anna folk.
21 Han tillot ikke nogen å gjøre vold imot dem, og han straffet konger for deres skyld:
Han let ikkje nokon få gjera valdsverk mot deim, og han refste kongar for deira skuld:
22 Rør ikke ved mine salvede, og gjør ikke mine profeter noget ondt!
«Rør ikkje deim eg hev salva, og gjer ikkje vondt med mine profetar!»
23 Syng for Herren, all jorden! Forkynn fra dag til dag hans frelse!
Syng for Herren, all jordi! Forkynn frå dag til dag hans frelsa!
24 Fortell blandt hedningene hans ære, blandt alle folkene hans undergjerninger!
Fortel millom heidningar hans æra, millom alle folkeslag hans under!
25 For stor er Herren og høilovet, og forferdelig er han over alle guder.
For Herren er stor og mykje lovsungen, og skræmeleg er han framfor alle gudar.
26 For alle folkenes guder er intet; men Herren har gjort himmelen.
For alle gudar hjå folki er avgudar; men Herren hev gjort himmelen.
27 Høihet og herlighet er for hans åsyn, styrke og glede er på hans sted.
Høgd og herlegdom er for hans åsyn, styrke og gleda er på hans stad.
28 Gi Herren, I folkeslekter, gi Herren ære og makt!
Gjev Herren, de folkeætter, gjev Herren æra og magt!
29 Gi Herren hans navns ære, bær frem gaver og kom for hans åsyn, tilbed Herren i hellig prydelse!
Gjev Herren hans namns æra, tak gåvor med og kom for hans åsyn, tilbed Herren i heilagt skrud!
30 Bev for hans åsyn, all jorden! Jorderike står fast, det rokkes ikke.
Skjelv for hans åsyn, all jordi! Jordriket stend fast; det let seg ikkje rikka.
31 Himmelen glede sig, og jorden fryde Sig, og de skal si iblandt hedningene: Herren er blitt konge.
Himmelen glede seg, og jordi fagne seg, og dei skal segja millom heidningarne: «Herren er konge.»
32 Havet bruse og alt som fyller det! Marken fryde sig og alt som er på den!
Havet dure og alt som i det er! Marki frygde seg og alt det som på marki er!
33 Da jubler trærne i skogen for Herrens åsyn; for han kommer for å dømme jorden.
Då fegnast trei i skogen for Herrens åsyn; for han kjem og skal døma jordi.
34 Lov Herren! For han er god, hans miskunnhet varer evindelig.
Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
35 Og si: Frels oss, du vår frelses Gud, og samle oss og utfri oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!
Og seg: «Frels oss, du vår Frelse-Gud, og samla oss og fria oss ut frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!»
36 Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sa amen og lovet Herren.
Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva!» Og alt folket sagde amen og lova Herren.
37 Så lot han Asaf og hans brødre bli der foran Herrens pakts-ark for stadig å gjøre tjeneste foran arken, hver dag det som skulde gjøres på den dag,
Og der, framfor Herrens sambandskista, gav han Asaf og brørne hans det yrket, at dei stendigt skulde gjera tenesta framfor kista, soleis som det var fastsett for kvar dag.
38 og Obed-Edom og deres brødre, åtte og seksti, Obed-Edom, sønn av Jeditun, og Hosa som dørvoktere.
Men Obed-Edom og brørne deira var åtte og seksti i tal, og Obed-Edom Jeditunsson og Hosa sette han til dørvaktarar.
39 Men presten Sadok og hans brødre prestene lot han bli foran Herrens tabernakel på haugen i Gibeon.
Og pesten Sadok og brørne hans, prestarne, sette han framfor Herrens hus på offerhaugen i Gibeon,
40 forat de stadig skulde ofre Herren brennoffer på brennofferalteret morgen og aften og gjøre alt det som skrevet står i den lov som Herren hadde gitt Israel,
at dei stendigt skulde ofra åt Herren brennoffer på brennofferaltaret, morgon og kveld, og gjera alt det som var fyresagt i Herrens lov, som han hadde sett for Israel.
41 og sammen med dem Heman og Jedutun og de andre utvalgte, som var nevnt ved navn, forat de skulde love Herren, fordi hans miskunnhet varer evindelig,
Og i lag med deim var Heman og Jedutun og dei andre utvalde som var nemnde, at dei skulde lova Herren, av di hans miskunn varer æveleg.
42 og hos dem - Heman og Jedutun - var der trompeter og cymbler til bruk for dem som skulde spille, og likeledes andre instrumenter til sangen ved gudstjenesten. Og Jedutuns sønner var dørvoktere.
Og trompetarne og cymblarne åt spelemennerne vart gøymde hjå Heman og Jedutun, og like eins andre spelgogner som høyrde gudstenesta til. Og Jedutuns-sønerne gjorde han til dørvaktarar.
43 Derefter drog alt folket hver til sitt, og David vendte hjem for å velsigne sitt hus.
Deretter gjekk heile lyden heim, kvar til sitt; men David snudde heim att, vilde helsa på husfolket sitt.
