इयोब 4

1 तब एलीपज तेमानीले इयोबलाई जवाफ दिए:

2 “यदि कसैले तपाईंसँग कुरा गर्न खोज्दा के तपाईं झर्को मान्‍नुहुनेछ? तर कोचाहिँ केही नबोली बस्‍न सक्ला र?

3 हेर्नुहोस्, तपाईंले धेरैलाई शिक्षा दिनुभएको छ; अनि तपाईंले लुला हातहरूलाई बलियो पार्नुभएको छ।

4 ठक्‍कर खानेहरूलाई तपाईंका वचनहरूले सम्हाल्नुभएको छ; निर्बल घुँडाहरूलाई तपाईंले बलियो पार्नुभएको।

5 तर अहिले तपाईंलाई सङ्कष्‍ट आइपरेको छ, र तपाईं निरुत्साहित हुनुभएको छ; यसले तपाईंलाई प्रहार गरेको छ, त्यसैले तपाईं भयभीत हुनुभएको छ।

6 के तपाईंको भक्तिभाव नै तपाईंको निम्ति आत्मविश्‍वास र तपाईंको निर्दोष जीवन नै तपाईंको निम्ति आशा हुनुपर्ने होइन र?

7 “अब विचार गर्नुहोस्: कुनै निर्दोष मानिस, कहिल्यै नाश भएको छ? धर्मी मानिसलाई कहाँ नष्‍ट पारिएको छ र?

8 दुष्‍टता जोत्ने र सङ्कट छर्नेहरूले त्यही अनुसारको कटनी गरेको मैले देखेको छु।

9 परमेश्‍वरको सासद्वारा तिनीहरूलाई फुक्नुहुन्छ, र तिनीहरू नष्‍ट हुन्छन्; उहाँको क्रोधको रापमा तिनीहरू भस्म हुन्छन्।

10 सिंहहरू जति नै गर्जून् वा ङ्वार्र-ङुर्र गरून्, तर पनि ठूला सिंहहरूका दाँतहरू भाँचिन्छन्।

11 शिकारको अभावले गर्दा सिंहहरू मर्छन्, र सिंहनीका डमरुहरू तितरबितर हुन्छन्।

12 “गोप्य रूपमा एउटा खबर मकहाँ ल्याइयो, मेरो कानले त्यसको कानेखुसी सुन्यो।

13 रातका तर्साउने सपनाहरू बीच जब मानिसहरू गहिरो निद्रामा परेका बेला,

14 मलाई डर र कम्पले छोप्यो, जसले गर्दा मेरा सबै हड्डी समेत काँपे।

15 एउटा आत्माले मेरो अनुहार छोएर गयो; अनि मेरो शरीरभरि रौँ ठाडो भयो।

16 त्यो टक्‍क अडियो; तर त्यो के हो भनी मैले ठम्याउनै सकिनँ। एउटा आकृति मेरो आँखाको सामु उभियो। एकछिन चकमन्‍न भयो र मैले एउटा मधुर सोर सुनेँ,

17 ‘के मरणशील मानिस परमेश्‍वरभन्दा धर्मी हुन सक्छ? के कुनै बलियो मानिस पनि उसको सृष्‍टिकर्ताभन्दा पवित्र हुन सक्छ?

18 यदि परमेश्‍वरले आफ्नै सेवकहरूमाथि भरोसा गर्नुभएन भने, र आफ्नै दूतहरूलाई गल्ती गर्दा दोष लगाउनुभयो भने,

19 झन् ती माटोका घरमा बस्‍नेहरूलाई कति बढ्ता गर्नुहोला, जसको जग नै धुलोमा हुन्छ, जसलाई पुतलीलाई भन्दा सजिलैसँग कुल्चीमिल्ची पार्न सकिन्छ!

20 तिनीहरू बिहान र बेलुकीको समयमा टुक्रा-टुक्रा पारिन्छन्; कसैले थाहा नपाई तिनीहरू सदाको लागि नाश हुन्छन्।

21 तिनीहरूका पालका डोरीहरू तानियो भने, तिनीहरू बुद्धि नपाई मर्दैनन् र?’