< प्रकाश 4 >

1 यी कुराहरूपछि मैले हेरेँ र स्वर्गमा एउटा ढोका उघ्रिएको मैले देखेँ । मैले सुनेको तुरहीको जस्तो पहिलो आवाजले मलाई भन्यो, “यहाँ माथि आऊ, र यी कुराहरूपछि के हुन आउनेछ म तिमीलाई देखाउनेछु ।”
തതഃ പരം മയാ ദൃഷ്ടിപാതം കൃത്വാ സ്വർഗേ മുക്തം ദ്വാരമ് ഏകം ദൃഷ്ടം മയാ സഹഭാഷമാണസ്യ ച യസ്യ തൂരീവാദ്യതുല്യോ രവഃ പൂർവ്വം ശ്രുതഃ സ മാമ് അവോചത് സ്ഥാനമേതദ് ആരോഹയ, ഇതഃ പരം യേന യേന ഭവിതവ്യം തദഹം ത്വാം ദർശയിഷ്യേ|
2 एकै छिनमा म आत्मामा थिएँ, र स्वर्गमा एउटा सिंहासन भएको मैले देखेँ, जसमाथि कोही बसिरहनुभएको थियो ।
തേനാഹം തത്ക്ഷണാദ് ആത്മാവിഷ്ടോ ഭൂത്വാ ഽപശ്യം സ്വർഗേ സിംഹാസനമേകം സ്ഥാപിതം തത്ര സിംഹാസനേ ഏകോ ജന ഉപവിഷ്ടോ ഽസ്തി|
3 त्यसमाथि बस्‍नुहुने स्फटिक र लालमणिजस्तै देखिनुहुन्थ्यो । सिंहासनको वरिपरि इन्द्रेणी थियो । त्यो इन्द्रेणी मोती जस्तो चम्किलो देखिन्थ्यो ।
സിംഹാസനേ ഉപവിഷ്ടസ്യ തസ്യ ജനസ്യ രൂപം സൂര്യ്യകാന്തമണേഃ പ്രവാലസ്യ ച തുല്യം തത് സിംഹാസനഞ്ച മരകതമണിവദ്രൂപവിശിഷ്ടേന മേഘധനുഷാ വേഷ്ടിതം|
4 त्यस सिंहासनको वरिपरि चौबिसवटा सिंहासन थिए, र चौबिस जना एल्डर तिनीहरूका शिरमा सुनका मुकुटहरू लगाएका र सेतो वस्‍त्र पहिरिएर बसेका थिए ।
തസ്യ സിംഹാസനേ ചതുർദിക്ഷു ചതുർവിംശതിസിംഹാസനാനി തിഷ്ഠന്തി തേഷു സിംഹാസനേഷു ചതുർവിംശതി പ്രാചീനലോകാ ഉപവിഷ്ടാസ്തേ ശുഭ്രവാസഃപരിഹിതാസ്തേഷാം ശിരാംസി ച സുവർണകിരീടൈ ർഭൂഷിതാനി|
5 सिंहासनबाट बिजुलीको चमक र गर्जनहरू आए, र चट्याङसँगै नष्‍ट भए । सिंहासनको अगाडि सातवटा बत्ती बलिरहेका थिए । ती बत्तीहरूचाहिँ परमेश्‍वरका सात आत्मा थिए ।
തസ്യ സിംഹാസനസ്യ മധ്യാത് തഡിതോ രവാഃ സ്തനിതാനി ച നിർഗച്ഛന്തി സിംഹാസനസ്യാന്തികേ ച സപ്ത ദീപാ ജ്വലന്തി ത ഈശ്വരസ്യ സപ്താത്മാനഃ|
6 सिंहासनको अगि स्फटिकजस्तै देखिने काँचको समुद्र थियो । सिंहासनको बिचमा र सिंहासनवरिपरि, अगाडि र पछाडि आँखैआँखाले भरिएका चार जीवित प्राणी थिए ।
അപരം സിംഹാസനസ്യാന്തികേ സ്ഫടികതുല്യഃ കാചമയോ ജലാശയോ വിദ്യതേ, അപരമ് അഗ്രതഃ പശ്ചാച്ച ബഹുചക്ഷുഷ്മന്തശ്ചത്വാരഃ പ്രാണിനഃ സിംഹസനസ്യ മധ്യേ ചതുർദിക്ഷു ച വിദ്യന്തേ|
7 पहिलो जीवित प्राणी सिंहजस्तो थियो, दोस्रो जीवित प्राणी बाछोजस्तो थियो, तेस्रो जीवित प्राणीको अनुहार मानिसको जस्तो थियो र चौथो जीवित प्राणी उडिरहेको चिलजस्तो थियो ।
തേഷാം പ്രഥമഃ പ്രാണീ സിംഹാകാരോ ദ്വിതീയഃ പ്രാണീ ഗോവാത്സാകാരസ്തൃതീയഃ പ്രാണീ മനുഷ്യവദ്വദനവിശിഷ്ടശ്ചതുർഥശ്ച പ്രാണീ ഉഡ്ഡീയമാനകുരരോപമഃ|
8 चारै जीवित प्राणीमध्ये हरेकका ६-६ वटा पखेटा थिए; तल र माथि आँखैआँखाले भरिएका थिए । दिनरात तिनीहरूले “पवित्र, पवित्र, पवित्र, सर्वशक्‍तिमान् परमप्रभु परमेश्‍वर जो हुनुहुन्थ्यो, र हुनुहुन्छ, र हुन आउनुहुनेछ” भनी रहन्थे ।
തേഷാം ചതുർണാമ് ഏകൈകസ്യ പ്രാണിനഃ ഷട് പക്ഷാഃ സന്തി തേ ച സർവ്വാങ്ഗേഷ്വഭ്യന്തരേ ച ബഹുചക്ഷുർവിശിഷ്ടാഃ, തേ ദിവാനിശം ന വിശ്രാമ്യ ഗദന്തി പവിത്രഃ പവിത്രഃ പവിത്രഃ സർവ്വശക്തിമാൻ വർത്തമാനോ ഭൂതോ ഭവിഷ്യംശ്ച പ്രഭുഃ പരമേശ്വരഃ|
9 जब ती जीवित प्राणीहरूले सिंहासनमाथि विराजमान हुनुहुने र सदासर्वदा जीवित रहनुहुनेलाई महिमा, आदर र धन्यवाद दिए, (aiōn g165)
ഇത്ഥം തൈഃ പ്രാണിഭിസ്തസ്യാനന്തജീവിനഃ സിംഹാസനോപവിഷ്ടസ്യ ജനസ്യ പ്രഭാവേ ഗൗരവേ ധന്യവാദേ ച പ്രകീർത്തിതേ (aiōn g165)
10 चौबिस जना एल्डरले निहुरेर सिंहासनमा विराजमान हुनुहुनेका अगाडि दण्डवत् गरे । तिनीहरूले सदासर्वदा जीवित हुनुहुनेलाई दण्डवत् गरे, र सिंहासनको अगाडि आ-आफ्ना मुकुट राख्दै यसो भने, (aiōn g165)
തേ ചതുർവിംശതിപ്രാചീനാ അപി തസ്യ സിംഹാസനോപവിഷ്ടസ്യാന്തികേ പ്രണിനത്യ തമ് അനന്തജീവിനം പ്രണമന്തി സ്വീയകിരീടാംശ്ച സിംഹാസനസ്യാന്തികേ നിക്ഷിപ്യ വദന്തി, (aiōn g165)
11 “हाम्रा परमप्रभु र परमेश्‍वर, तपाईं महिमा, आदर र शक्‍ति ग्रहण गर्न योग्यका हुनुहुन्छ । किनकि तपाईंले सबै थोक सृष्‍टि गर्नुभयो, र तपाईंकै इच्छाद्वारा तिनीहरू अस्तित्वमा आए र सृष्‍टि भए ।”
ഹേ പ്രഭോ ഈശ്വരാസ്മാകം പ്രഭാവം ഗൗരവം ബലം| ത്വമേവാർഹസി സമ്പ്രാപ്തും യത് സർവ്വം സസൃജേ ത്വയാ| തവാഭിലാഷതശ്ചൈവ സർവ്വം സമ്ഭൂയ നിർമ്മമേ||

< प्रकाश 4 >