प्रकाश 14
1 मैले सियोन पर्वतमा थुमा उभिरहनुभएको हेरेँ र देखेँ । उहाँसँग १,४४, ००० थिए, जोसँग उहाँको नाउँ र उहाँका पिताको नाउँ तिनीहरूका निधारमा लेखिएका थिए ।
एसेरे बाद, मीं किछ लाऊं, मीं गबड़ू सिय्योन पहाड़े पुड़ खड़ू लाऊं। ते तैस सेइं साथी 144000 लोक थिये, ज़ैन केरे कुपाए पुड़ तैसेरू ते कने तैसेरे बाजेरू नवं लिखोरू थियूं।
2 मैले धेरै पानीको आवाजजस्तै र ठुलो गर्जनको आवाजजस्तो स्वर्गबाट आएको एउटा सोर सुनेँ । मैले सुनेको त्यो आवाज वीणा बजाउनेहरूले आफ्ना वीणाहरू बजाइरहेका सोरजस्तो थियो ।
ते स्वर्गेरां एरी आवाज़ शुनोई, ज़ै बड़े पैनेरी ते बड़े गुड़नेरी ज़ेरि आवाज़ थी, ते ज़ै आवाज़ मीं शुनी; तै एरी थी ज़ेन्च़रे कोई सारंगी बाज़ाने बालो सारंगी बज़ाने लोरोए।
3 धर्म-गुरुहरू, चार जीवित प्राणीहरू र सिंहासनका अगाडि तिनीहरूले एउटा नयाँ गीत गाए । पृथ्वीबाट ल्याइएका १,४४, ००० बाहेक अरू कसैले पनि त्यो गीत सिक्न सक्दैनथ्यो ।
144000 लोक तखतेरे सामने, ते प्राणी ते कने बुज़ुर्गां केरे सामने खड़े थिये; तैना अक नंव्वू गीत ज़ोने लोरे थिये, तैन गीत सिर्फ तैन लोकेईं शिखोरू थियूं। तैना लोक इना आन ज़ैना सिर्फ इस दुनियाई मां रानेबाले लोकन मरां परमेशरे छुटोरे थिये।
4 यिनीहरू जसले आफैलाई स्त्रीहरूसित लसपस गरेका थिएनन्, किनकि तिनीहरूले अनैतिकतादेखि आफूलाई शुद्ध राखेका थिए । यी तिनीहरू हुन्, जो थुमा जहाँ-जहाँ जानुहुन्छ तिनीहरूले उहाँलाई त्यता-त्यता पछ्याउँछन् । परमेश्वर र थुमाका निम्ति यिनीहरू पहिलो फलको रूपमा मानव-जातिबाट ल्याइएकाहरू हुन् ।
इना तैना लोक आन, ज़ैना कुआन्शन सेइं अशुद्ध नईं भोरे, पन कुवारेन, इना तैना आन, ज़ेरां भी गबड़ू गाते तैना भी तैस पत्ती च़लतन, इना त परमेशरेरे लेइ पेइले फल भोनेरे लेइ मैनन् मरां घिने जोरेन।
5 तिनीहरूका मुखमा कुनै झुट पाइएन; तिनीहरू दोषरहित थिए ।
तैनेईं कधी झूठ नईं जोरू, ते तैना बेइलज़ामन।
6 तब मैले अर्को स्वर्गदूतलाई आकाशको बिचमा उडिरहेको देखेँ; पृथ्वीमा बस्ने हरेक जाति, कुल, भाषा, र मानिसलाई सुसमाचार घोषणा गर्न तिनीसँग अनन्त सन्देश थियो । (aiōnios g166)
फिरी मीं अक होरो स्वर्गदूत अम्बरे मझ़ामेई उडरतो लाव ज़ैस कां धेरतली पुड़ रानेबालां केरि हर अक कौम, कुल, ते कने भाषारे लोकन शुनानेरे लेइ हमेशारी खुशखबरी थी ज़ै कधे न बेदलोए। (aiōnios g166)
7 तिनले चर्को सोरसँग कराएर भने, “परमेश्वरसँग डराओ र उहाँलाई महिमा देऊ । किनकि उहाँको इन्साफको घडी आएको छ । उहाँलाई आराधना गर, जसले स्वर्ग, पृथ्वी, समुद्र र पानीका मुलहरू बनाउनुभयो ।”
तैने बड़े ज़ोरे सेइं ज़ोवं, “परमेशरे करां डरा; ते तैसेरी बड़याई केरा; किजोकि तैसेरो इन्साफ केरनेरो वक्त पुज़ोरोए, ते तैसेरी आराधना केरा, ज़ैने स्वर्ग, धरती, समुन्द्र, पैनेरे नाग बनोरेन।”
8 अर्को दोस्रो स्वर्गदूतले यसो भन्दै पछ्याए, “पतन, महान् बेबिलोनको पतन भएको छ, जसले त्यसको अनैतिक कुवासनाको मद्य सबै जातिलाई पिउन लगाई ।”
फिरी तैसेरां पत्ती अक होरो स्वर्गदूत इन ज़ोतो अव, “कि झ़ड़ू, तैन बाबेल नगर झ़ड़ू, तैने सारे कौमन अपनि शराबी पियाई, ज़ेसेरो मतलब ई आए कि तैने सैरी लोकन मूरती केरि पूज़ा केरनि शिखाली।”
9 अनि अर्को तेस्रो स्वर्गदूतले चर्को सोरमा यसो भन्दै तिनीहरूलाई पछ्याए, “यदि कसैले त्यस पशु र उसको मूर्तिलाई पुजा गर्दछ, र निधारमा वा उसको हातमा छाप लगाँउछ भने,
फिरी एसेरां पत्ती अक होरो स्वर्गदूत बड़े आवाज़ी सेइं इन ज़ोतो अव, “कि ज़ै कोई इस हैवाने ते तैसेरी मूरतरी पूज़ा केरे, ते अपने कुपाए या अपने हथ्थे पुड़ तैसेरी छाप लाए।
10 उसले पनि परमेश्वरको क्रोधबाट केही मद्य पिउनेछ, जुन उहाँको क्रोधको कचौरामा खन्याइएको छ । जसले यो पिउँछ त्यसलाई परमेश्वरका पवित्र स्वर्गदूतहरू र थुमाको अगाडि आगो र गन्धकमा यातना दिइनेछ ।
परमेशर तैन ट्लिठी शराबी पियालो ज़ैस मां पानी न भोए मिलावरू ज़ेसेरो मतलब परमेशरे तैन सेइं बड़ो क्रोधे मां आए ते तैन पुड़ दया न केरेलो, तैना लोक अग ते गन्धकेरे दुखे मां छ़डे गाले, ज़ैखन परमेशर तैन सज़ा देतो भोलो त पवित्र स्वर्गदूत गबड़ू लालू।
11 तिनीहरूको वेदनाबाट धुवाँ सदासर्वदाका निम्त माथितिर जान्छ; पशु र त्यसको मूर्ति पूज्नेहरू र त्यसको नाउँको छाप लिनेहरूले दिन वा रातमा कहिल्यै विश्राम पाउनेछैनन् । (aiōn g165)
ते तैन केरे दुखेरो तू सदा उठतो रालो, ते ज़ैना तैस हैवाने ते तैसेरे मूरतरी पूज़ा केरेले, ते ज़ैना तैसेरे नंव्वेरी छाप नेतन, तैन रात दिहाड़ी चैन न मैलेलो।” (aiōn g165)
12 पवित्रहरूको धैर्यका निम्ति यहाँ एउटा बोलावट छ, जसले परमेश्वरको आज्ञा पालन गर्दछन् र येशूमा विश्वास राख्छन् ।”
एल्हेरेलेइ परमेशरेरे लोकां केरे लेइ ज़रूरी आए कि ज़ैना भी दुःख तैन पुड़ एज्जन तैन सबरी सेइं झ़ैल्लन, परमेशर ज़ैन केरनेरो हुक्म तैन दे तैनेईं तैन कियोरू लोड़े, ते तैनेईं यीशु पुड़ विश्वास केरनो न लोड़े शारोरो।
13 मैले स्वर्गबाट यसो भनेको एउटा सोर सुनेँ, “यो लेखः प्रभुमा मर्नेहरू धन्यका हुन् ।” “हो,” आत्मा भन्नुहुन्छ, “ताकि तिनीहरूले आफ्नो परिश्रमबाट विश्राम पाउन सकून्, किनकि तिनीहरूका कामले तिनीहरूलाई पछ्याउनेछन् ।”
मीं स्वर्गेरां ई आवाज़ शुनी, “लिख; ज़ैना मुड़दे प्रभु मां मरतन, तैना धन आन।” पवित्र आत्मा पक्कू केरते, “तै ज़ोते, तैन सच़्च़े। हाँ किजोकि तैना अपने मेहनती करां आराम हासिल केरेले, ते ज़ैन तैनेईं कियूं तैसेरे बदले तैन इनाम मैलेलू।”
14 मैले हेरेँ र त्यहाँ एउटा सेतो बादल थियो, बादलमाथि बस्नुभएको एक जना मानिसका पुत्रजस्तैलाई देखेँ । उहाँको शिरमा एउटा सुनको मुकुट र उहाँको हातमा धारिलो हँसिया थियो ।
फिरी मीं अक छ़िती बिदलार लाई, ते तैस बिदलारी पुड़ मैनेरू ज़ेरो कोई बिशोरो लाव, तैसेरे दोग्गे पुड़ सोन्नेरू ताज ते हथ्थे मां तिखी ड्लातीए।
15 त्यसपछि अर्को स्वर्गदूत मन्दिरबाट बाहिर आए र बादलमाथि बस्नुहुनेलाई चर्के सोरसँग बोलाएः “तपाईंको हँसिया लिनुहोस् र कटनी गर्न सुरु गर्नुहोस् । किनभने कटनीको समय आएको छ, किनकि पृथ्वीको बाली पाकिसकेको छ ।”
फिरी अक होरो स्वर्गदूत मन्दरे मरां निस्तां, तैने ज़ै बिदलारी पुड़ बिशोरो थियो, तैस बड़े ज़ोरे सेइं ज़ोवं, “कि अपनि ड्लाती च़ला किजोकि कटनेरो वक्त ओरोए।”
16 तब बादलमाथि बस्नुहुनेले आफ्नो हँसिया पृथ्वीमाथि चलाउनुभयो, र पृथ्वीमा कटनी भयो ।
ते ज़ै बिदलारी पुड़ बिशोरो थियो, तैने धेरतली पुड़ अपनि ड्लाती लाई, ते धेरतलरी फसल केटोई।
17 स्वर्गमा भएको मन्दिरबाट अर्को स्वर्गदूत बाहिर आए; तिनीसँग पनि एउटा धारिलो हँसिया थियो ।
फिरी अक होरो स्वर्गदूत तैस मन्दरे मरां निस्सो, ज़ै स्वर्गे मांए, ते तैस कां भी तिखी ड्लाती थी।
18 अझ अर्को स्वर्गदूत धूप वेदीबाट आए, जोसँग आगोमाथि अधिकार थियो । जोसित धारिलो हँसिया थियो, उनलाई उहाँले चर्को सोरले बोलाउनुभयो, “तिम्रो धारिलो हँसिया चलाऊ र पृथ्वीका अङ्गुरहरूको झुप्पालाई जम्मा गर, किनभने तिनीहरूका अङ्गुरहरू पाकिसकेका छन् ।”
फिरी एक्की होरे स्वर्गदूत ज़ैस अग्गी पुड़ अधिकार थियो, बलिदान केरनेरी ठारी मरां निस्सो, ते ज़ैस कां तिखी ड्लाती थी, तैस सेइं ज़ोरे सेइं ज़ोवं; “अपने तिखे ड्लैइती लेइतां धेरतलरी दाछ़ कटी; किजोकि तैसेरी दाछ़ पकोरीए।”
19 ती स्वर्गदूतले आफ्नो हँसिया पृथ्वीमा चलाए र पृथ्वीका अङ्गुरको फसल जम्मा गरे । परमेश्वरको क्रोधको ठुलो दाख कोलभित्र फालिदिए ।
ते तैने स्वर्गदूत धेरतली पुड़ अपनि ड्लाती रख्खी, ते धेरतलरे दाछ़ारे फल केटतां, अपने परमेशरेरे परकोपेरे बड़े रसेरे कुण्ड मां छ़डी।
20 सहर बाहिरबाट दाखको कोल भरियो र घोडाको लगामको उच्चाइसम्म रगत पोखियो, किनकि यो १,६०० किलोमिटरसम्म फैलिएको थियो ।
ते नगरेरे बेइर तैस रसेरे कुण्डे मां दाछ़ ढ्लेन्च़ी, ते रस कुण्ड मरां एत्रो खून निस्सो कि घोड़ां केरे लगामी तगर पुज़ो, ते 100 कोसे तगर रूड़ो।
