< प्रकाश 12 >
1 स्वर्गमा एउटा ठुलो चिह्न देखियोः सूर्य पहिरेकी तथा चन्द्रमालाई आफ्नो पैतलामुनि कुल्चेकी स्त्रीले बाह्रवटा तारा भएको मुकुटलाई पहिरेकी थिई ।
tataH paraM svarge mahAcitraM dRSTaM yoSidekAsIt sA parihitasUryyA candrazca tasyAzcaraNayoradho dvAdazatArANAM kirITaJca zirasyAsIt|
2 त्यो गर्भवती थिई, र बालक जन्माउने प्रसव-वेदनामा चिच्च्याइरहेकी थिई ।
sA garbhavatI satI prasavavedanayA vyathitArttarAvam akarot|
3 त्यसपछि स्वर्गमा अर्को चिह्न देखियोः हेर! त्यहाँ ठुलो रातो सातवटा टाउका र दसवटा सिङ र त्यसको टाउकोमा सातवटा मुकुट लगाएको एउटा ठुलो रातो पशु थियो ।
tataH svarge 'param ekaM citraM dRSTaM mahAnAga eka upAtiSThat sa lohitavarNastasya sapta zirAMsi sapta zRGgANi ziraHsu ca sapta kirITAnyAsan|
4 त्यसको पुच्छरले स्वर्गमा भएको एक-तिहाइ तारालाई सोहोरेर तिनीहरूलाई पृथ्वीमा खसाल्यो । बालक जन्माउन लागेकी त्यस स्त्रीको अगि त्यो डरलाग्दो पशु उभियो ताकि त्यसले त्यसको बालकलाई जन्माउने बित्तिकै निल्न सकोस् ।
sa svalAGgUlena gaganasthanakSatrANAM tRtIyAMzam avamRjya pRthivyAM nyapAtayat| sa eva nAgo navajAtaM santAnaM grasitum udyatastasyAH prasaviSyamANAyA yoSito 'ntike 'tiSThat|
5 त्यसले एउटा बालकलाई जन्माई, जसले फलामको लौरोसँगै सबै जातिमाथि शासन गर्नेछ । त्यसको बालकलाई खोसेर परमेश्वर र उहाँको सिंहासनतिर लगियो ।
sA tu puMsantAnaM prasUtA sa eva lauhamayarAjadaNDena sarvvajAtIzcArayiSyati, kiJca tasyAH santAna Izvarasya samIpaM tadIyasiMhAsanasya ca sannidhim uddhRtaH|
6 अनि त्यो स्त्री उजाड-स्थानभित्र भागी, जहाँ परमेश्वरले त्यसको निम्ति ठाउँ तयार पार्नुभएको थियो, ताकि बाह्र सय साठी दिनसम्म त्यसलाई हेरचाह गर्न सकियोस् ।
sA ca yoSit prAntaraM palAyitA yatastatrezvareNa nirmmita Azrame SaSThyadhikazatadvayAdhikasahasradinAni tasyAH pAlanena bhavitavyaM|
7 अब स्वर्गमा युद्ध भयो । मिखाएल र तिनका दूतहरूले त्यस पशुको विरुद्धमा लडाइँ गरे, अनि अजिङ्गर र त्यसका दूतहरूले पनि लडाइँ गरे ।
tataH paraM svarge saMgrAma upApiSThat mIkhAyelastasya dUtAzca tena nAgena sahAyudhyan tathA sa nAgastasya dUtAzca saMgrAmam akurvvan, kintu prabhavituM nAzaknuvan
8 तर जित्नका निम्ति त्यो अजिङ्गरसँग पर्याप्त बल थिएन । त्यसकारण, स्वर्गमा त्यसको र त्यसका दूतहरूका निम्ति कुनै ठाउँ भएन ।
yataH svarge teSAM sthAnaM puna rnAvidyata|
9 त्यो ठुलो अजिङ्गर अर्थात् प्राचीन सर्प जसलाई दुष्ट वा शैतान भनिन्थ्यो, जसले सारा संसारलाई छल गर्छ, त्यसलाई पृथ्वीमा फ्याँकियो र त्यसका दूतहरूलाई पनि त्यससँगै पृथ्वीमा फ्याँकियो ।
aparaM sa mahAnAgo 'rthato diyAvalaH (apavAdakaH) zayatAnazca (vipakSaH) iti nAmnA vikhyAto yaH purAtanaH sarpaH kRtsnaM naralokaM bhrAmayati sa pRthivyAM nipAtitastena sArddhaM tasya dUtA api tatra nipAtitAH|
10 तब मैले स्वर्गमा एउटा ठुलो आवाज सुनेँः “अब मुक्ति, शक्ति, हाम्रा परमेश्वरको राज्य, ख्रीष्टको अधिकार आएका छन् । किनभने हाम्रा भाइहरूलाई दोष लगाउने फ्याँकिएको छ, जसले परमेश्वरको सामु तिनीहरूलाई दिनरात दोष लगाउँथ्यो ।
tataH paraM svarge uccai rbhASamANo ravo 'yaM mayAzrAvi, trANaM zaktizca rAjatvamadhunaivezvarasya naH| tathA tenAbhiSiktasya trAtuH parAkramo 'bhavatM|| yato nipAtito 'smAkaM bhrAtRNAM so 'bhiyojakaH| yenezvarasya naH sAkSAt te 'dUSyanta divAnizaM||
11 तिनीहरूले त्यसलाई थुमाको रगतद्वारा र वचनको साक्षीद्वारा जिते, किनकि तिनीहरूले मृत्युसम्मै पनि आफ्नो जीवनलाई प्रेम गरेनन् ।
meSavatsasya raktena svasAkSyavacanena ca| te tu nirjitavantastaM na ca sneham akurvvata| prANoSvapi svakIyeSu maraNasyaiva saGkaTe|
12 त्यसकारण, हे स्वर्ग र त्यसमा रहनेहरू तिमीहरू सबै रमाओ । तर पृथ्वी र समुद्रलाई धिक्कार! किनकि शैतान तिमीहरूकहाँ तल गएको छ । त्यो डरलाग्दो रिसले भरिएको छ, किनभने त्योसँग थोरै मात्र समय छ भनेर त्यसलाई थाहा छ ।
tasmAd Anandatu svargo hRSyantAM tannivAminaH| hA bhUmisAgarau tApo yuvAmevAkramiSyati| yuvayoravatIrNo yat zaitAno 'tIva kApanaH| alpo me samayo 'styetaccApi tenAvagamyate||
13 आफू पृथ्वीमा फ्याँकिएको कुरा जब अजिङ्गरले महसुस गर्यो, तब त्यसले बालक जन्माउने स्त्रीलाई सतायो ।
anantaraM sa nAgaH pRthivyAM svaM nikSiptaM vilokya tAM putraprasUtAM yoSitam upAdravat|
14 अनि सर्पको उपस्थितिबाहिर तयार पारेको ठाउँ उजाड-स्थानमा उडेर जानका निम्ति त्यस स्त्रीलाई एउटा ठुलो गरुडको दुइवटा पखेटा दिइयो । यो त्यही ठाउँ थियो जहाँ त्यसलाई एक समय, समयहरू र आधा समयका निम्ति वास्ता गर्न सकिन्थ्यो ।
tataH sA yoSit yat svakIyaM prAntarasthAzramaM pratyutpatituM zaknuyAt tadarthaM mahAkurarasya pakSadvayaM tasvai dattaM, sA tu tatra nAgato dUre kAlaikaM kAladvayaM kAlArddhaJca yAvat pAlyate|
15 त्यस स्त्रीलाई बाढीले बगाएर टाढा लैजाओस् भनेर त्यस सर्पले आफ्नो मुखबाट पानीको नदिजस्तै निकाल्यो ।
kiJca sa nAgastAM yoSitaM srotasA plAvayituM svamukhAt nadIvat toyAni tasyAH pazcAt prAkSipat|
16 तर पृथ्वीले स्त्रीलाई सहायता गर्यो । अजिङ्गरले आफ्नो मुखबाट निकालेको नदी पृथ्वीले आफ्नो मुख उघारेर निल्यो ।
kintu medinI yoSitam upakurvvatI nijavadanaM vyAdAya nAgamukhAd udgIrNAM nadIm apivat|
17 त्यसपछि त्यो अजिङ्गर स्त्रीप्रति क्रोधित भयो अनि परमेश्वरको आज्ञा पालन गर्ने र येशूको बारेमा गवाही दिने त्यसका बाँकी रहेका सन्तानहरूसँग युद्ध गर्न गयो ।
tato nAgo yoSite kruddhvA tadvaMzasyAvaziSTalokairarthato ya IzvarasyAjJAH pAlayanti yIzoH sAkSyaM dhArayanti ca taiH saha yoddhuM nirgatavAn|