प्रकाश 10
1 त्यसपछि मैले स्वर्गबाट अर्को शक्तिशाली स्वर्गदूत आइरहेको देखेँ । तिनलाई बादलले घेरेको थियो, र तिनको शिरमाथि इन्द्रेणी थियो । तिनको अनुहार सूर्यजस्तै अनि तिनका खुट्टा आगोका खाँबाहरूजस्तै थिए ।
फिरी मीं अक होरो ताकतबर स्वर्गदूत बिदलार पलेटतां स्वर्गेरां एइतो लाव, तैसेरे दोग्गे पुड़ भुन्ज़ल्लैठ थी, ते तैसेरू आशी दिहाड़ेरू ज़ेरू ते तैसेरे पाव अगारे खम्मबेरे ज़ेरे थिये।
2 तिनको हातमा खोलिएको एउटा सानो चर्मपत्रको मुट्ठो थियो, र तिनले आफ्नो दाहिने खुट्टा समुद्रमा र आफ्नो देब्रे खुट्टा पृथ्वीमा राखेका थिए ।
तैने अपनो देइने पाव समुन्द्रे पुड़ रख्खो, ते खिशड़ो धेरतली पुड़ रख्खो, ते तैसेरे हथ्थे मां अक निकड़ी किताब खोलोरी थी।
3 त्यसपछि तिनी सिंह गर्जेजस्तै ठुलो सोरमा कराए । जब तिनी कराए, तब सातवटा गर्जनले आफ्नो आवाज निकाले ।
तैनी स्वर्गदूते बड़े ज़ोरे सेइं ज़ोवं, तैसेरी आवाज़ शेरेरे गर्ज़नेरी ज़ेरि थी। ते ज़ैखन तैने ज़ोरे सेइं चिन्ड मारी, त सत आवाज़ेईं जुवाब दित्तो, ज़ैन केरि आवाज़ गुड़नेरी ज़ेरि थी।
4 जब ती सातवटा गर्जनले आवाज निकाले, तब मैले लेख्नै लागेको थिएँ । तर मैले स्वर्गबाट यसो भनेको आवाज सुनेँ, “ती सातवटा गर्जनले भनेका कुरा गुप्त राख । यसलाई नलेख ।”
ते ज़ैखन मीं सत्ते गुड़नेरी आवाज़ शुनी, त अवं लिखनेबालो थियो, त मीं स्वर्गेरां ई आवाज़ शुनी, “कि ज़ैना गल्लां तीं गुड़नेरी ज़ेरि शुनोरिन, तैन छ़ेपोरी रख, ते तैन न लिख।”
5 तब मैले स्वर्गतिर आफ्नो दाहिने हात उचालेर समुद्र र पृथ्वीमा उभिरहेको स्वर्गदूतलाई देखेँ ।
ते ज़ै स्वर्गदूत मीं समुन्द्र ते धेरतली पुड़ खड़ो लोरो थियो; तैने अपनो देइने हथ स्वर्गेरे पासे खड़ो कियो।
6 त्यसपछि सदासर्वदा जीवित रहनुहुने, जसले स्वर्ग र त्यसमा भएका सबै थोक, पृथ्वी र त्यसमा भएका सबै थोक, समुद्र र त्यसमा भएका थोक सृष्टि गर्नुहुनेको नाउँमा शपथ खाएर स्वर्गदूतले भने, “अब त्यहाँ ढिलो हुनेछैन । (aiōn g165)
ते ज़ै हमेशा ज़ींतोए ते ज़ैने स्वर्ग, धरती त कने समुन्द्र ते ज़ैन किछ तैन मांए बनोरूए, तैनी तैसेरी कसम खेइतां ज़ोवं, “हुनी होरि कोन्ची चीज़रो इंतज़ार नईं। हुनी सब पूरू कियूं गालू।” (aiōn g165)
7 तर त्यस दिन सातौँ स्वर्गदूतले आफ्नो तुरही फुक्नै लाग्दा त्यस दिनमा उहाँका सेवक अगमवक्ताहरूलाई घोषणा गर्नुभएजस्तै त्यो रहस्य परमेश्वरले पुरा गर्नुहुनेछ ।”
बल्के ज़ैखन सतोवं स्वर्गदूत नड़शिनगो बज़ालो, त परमेशरेरो तै मकसद पूरो भोलो ज़ै तैसेरे नेबेईं ज़ोरोए, ज़ैनेईं तैसेरी सेवा की, पन तैने होरि लोकन तैसेरो पतो लगने न दित्तो।
8 तब स्वर्गबाट मैले सुनेको आवाजले फेरि मलाई भन्यो, “जाऊ, समुद्र र जमिनमा उभिरहेका स्वर्गदूतको हातमा भएको खुल्ला चर्मपत्रको मुट्ठो लेऊ ।”
मीं फिरी दुबारां स्वर्गेरां तैए आवाज़ शुनी। तैस आवाज़ां मीं सेइं ज़ोवं, तैए फिरी मीं सेइं गल्लां केरने लाव; “कि गा, ज़ै स्वर्गदूत समुन्द्र ते धेरतली पुड़ खड़ोए, तैसेरे हथ्थे मरां खुलोरी किताब ने।”
9 जब म स्वर्गदूतकहाँ गएँ र त्यो सानो चर्मपत्रको मुट्ठो मागे, तब तिनले मलाई भने, “चर्मपत्रको मुट्ठो लाऊ र खाऊ । यसले तिम्रो पेटलाई तितो बनाउनेछ, तर तिम्रो मुखमा यो महजस्तै गुलियो हुनेछ ।”
ते मीं स्वर्गदूत कां गेइतां ज़ोवं, “ई निकड़ी किताब मीं दे।” तैने मीं सेइं ज़ोवं, “यां इस खा, ते ई तेरे पेटे ट्लइट्ठी त केरेली, पन तेरे ऐशी मैछ़ी करां भी जादे मिट्ठी लग्गेली।”
10 मैले स्वर्गदूतको हातबाट त्यो सानो चर्मपत्रको मुट्ठो लिएँ र त्यसलाई खाएँ । मेरो मुखमा त्यो महजस्तै गुलियो भयो, तर मैले यसलाई खाइसकेपछि मेरो पेट तितो भयो ।
ते मीं तै निकड़ी किताब तैस स्वर्गदूत करां नेइतां खाइ, तै मेरे ऐशी मां मैछ़ेरी ज़ेरि मिट्ठी लग्गी, पन ज़ैखन मीं तै खाइ, ते तैस सेइं मेरू पेट ट्लिठू भोवं।
11 अनि मलाई कसैले भन्यो, “धेरै मनिसहरू, जातिहरू, भाषाहरू र राजाहरूको बारेमा तिमीले फेरि अगमवाणी गर्नुपर्छ ।”
तैखन मीं सेइं इन ज़ोवं, “तीं बड़े लोकन, कौमन, भाषान, ते कने राज़न पुड़, फिरी दुबारां भविष्यिवाणी केरनि भोली।”
