मत्ती 26
1 येशूले यी सबै वचन भनिसक्नुभएपछि उहाँले आफ्ना चेलाहरूलाई भन्नुभयो,
ज़ैखन यीशुए एन गल्लां की, त तै अपने चेलन सेइं ज़ोने लगो।
2 “तिमीहरूलाई थाहा छ, कि दुई दिनपछि निस्तार-चाड आउँदै छ, र मानिसका पुत्र क्रुसमा टाँगिनको निम्ति सुम्पिनेछ ।”
“तुसन पत्तोए कि दूई दिहैड़ना बाद फ़सह तिहारे, ते मैनेरू मट्ठू क्रूसे पुड़ च़ाढ़नेरे लेइ ट्लुवाव गाए।”
3 त्यसपछि कैयाफा नाउँ गरेका प्रधान पुजारीको दरबारमा मुख्य पुजारीहरू तथा मानिसहरूका एल्डरहरू एकसाथ भेला भए ।
तैखन प्रधान याजक ते कौमरे बुज़ुर्ग कैफा महायाजकेरे अंगने मां अकोट्ठे भोए।
4 तिनीहरू मिलेर येशूलाई छलसित पक्रने र उहाँलाई मार्ने षड्यन्त्र गरे ।
ते तैनेईं सल्लाह की, कि यीशु धोखे सेइं ट्लेइतां मैरी छ़डम।
5 किनकि तिनीहरूले यसरी भनिरहेका थिए, “चाडको बेलामा भने होइन, ताकि मानिसहरूका माझ खैलाबैला नमच्चियोस् ।”
पन तैना ज़ोते थी, कि फ़सह तिहारेरे मौके पुड़ नईं, एरू न भोए कि लोक हंगामो केरन।
6 अनि जब येशू बेथानियामा सिमोन भन्ने एक जना कुष्ठरोगीको घरमा हुनुहुन्थ्यो,
तैस मौके यीशु बैतनिय्याह ड्लव्वें मां शमौन कोढ़ेरो घरे मां थियो।
7 उहाँ एउटा टेबुलमा अडेस लगाएर बसिरहनुहुँदा अति बहुमूल्य अत्तरको सिङ्गमरमरको एउटा शीशी बोकेकी एउटी स्त्री उहाँकहाँ आई, र उसले त्यसलाई उहाँको शिरमा खन्याइदिई ।
ते अक कुआन्श शंखमरमरी भांडे मां इत्र घिन्तां यीशु कां आई, तैखन तै रोट्टी खानेरे लेइ बिशोरो थियो, त तैसेरे दोग्गे पुड़ तै इत्र उलटाव।
8 तर जब उहाँका चेलाहरूले यो देखे, तिनीहरू रिसाएर भने, “यसरी नोक्सानी गर्नुको कारण के हो?
चेले एन लेइतां बड़े नाराज़ भोए ते ज़ोने लग्गे, “कि ए किजो बराबर कियो?”
9 यसलाई ठुलो रकममा बेच्न सकिन्थ्यो, र गरिबलाई दिन सकिन्थ्यो ।”
अगर ए बेच़ोरो भोथो, त बड़ी कीमत मैलनी थी, ज़ै गरीबन बेन्टतां देथे।
10 तर येशूले यो जानेर तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “तिमीहरूले यी स्त्रीलाई किन दुःख दिइरहेका छौ? किनकि यिनले मेरो निम्ति अति नै राम्रो काम गरेकी छन् ।
यीशुए एन शुन्तां तैन सेइं ज़ोवं, “तुस एस कुआन्शी किजो तंग केरने लोरेथ? एसां त मीं सेइं रोड़ू कियोरूए।
11 गरिबहरू त तिमीहरूसँग सधैँ हुनेछन्, तर म तिमीहरूसँग सधैँ रहनेछैन ।
गरीब त हमेशा तुसन सेइं साथी भोनेन, पन अवं तुसन सेइं साथी हमेशा नईं भोनो।
12 किनकि जब यी स्त्रीले यो अत्तर मेरो शरीरमाथि खन्याइन्, यिनले मेरो दफनको निम्ति यो गरिन् ।
तैसां मेरी जानी पुड़ ज़ै ई इत्र उलटावरोए, तैसां मेरे दबनेरे लेइ कियोरू।
13 साँच्चै म तिमीहरूलाई भन्दछु, यो सुसमाचार संसारको जुनसकै ठाउँमा प्रचार गरिँदा, यी स्त्रीले जे गरेकी छन्, तिनको सम्झनामा यो चर्चा गरिनेछ ।”
अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, कि सैरी दुनियाई मां ज़ैड़ी भी खुशखबरी शुनाई गाली, तैड़ी तैसेरी यादगैरी मां एस गल्लरे बारे मां भी ज़ोवं गालू।”
14 त्यसपछि बाह्र जनामध्येको एक जसको नाउँ यहूदा इस्करियोत थियो, ऊ मुख्य पुजारीहरूकहाँ गयो,
फिरी 12 चेलन मरां अक ज़ेसेरू नवं यहूदा इस्करियोती थियूं, प्रधान याजकन कां जेव ते ज़ोवं।
15 र भन्यो, “उहाँलाई तपाईंहरूकहाँ पक्राइदिनलाई तपाईंहरूले मलाई के दिन तयार हुनुहुन्छ?” तिनीहरूले उसको निम्ति तिसवटा चाँदीका सिक्का छुट्ट्याइदिए ।
“अगर अवं यीशु तुसन ट्लुवेइं, त तुस मीं कुन देले? तैनेईं तैस ट्लाही चैंदरे सिके दित्ते।
16 त्यस बेलादेखि उहाँलाई तिनीहरूका हातमा पक्राइदिनलाई उसले मौका खोजिरह्यो ।
ते तै तेइसेरो तै ठीक मौके बलगने लगो कि यीशु केन्च़रे सेइं ट्लुवाए।”
17 अब अखमिरी रोटीको चाडको पहिलो दिनमा चेलाहरू येशूकहाँ आएर भने, “हामीले तपाईंको निम्ति निस्तार-चाडको भोज कहाँ तयार पारेको तपाईं चाहनुहुन्छ?”
“अखमीरी रोट्टारे तिहारेरी पेइली दिहाड़ी चेले यीशु कां एइतां पुच्छ़ने लग्गे कि, तू फ़सह तिहारेरी रोट्टी कोड़ि खानी चातस, ताके अस गेइतां तियारी केरम?”
18 उहाँले भन्नुभयो, “सहरमा एक जना व्यक्तिकहाँ जाओ र उसलाई भन, ‘गुरुले भन्नुहुन्छ, मेरो समय नजिकै आइपुगेको छ । म तिम्रो घरमा चेलाहरूसँगै निस्तार-चाड मनाउन चाहन्छु ।’”
तैनी ज़ोवं, “नगर मां अक फलानो मैनूए, ते तुस तैस कां गाथ ते तैस ज़ोथ, कि गुरू ज़ोने लग्गोरोए, मेरो वक्त नेड़े पुज़ोरोए ते अवं अपने चेलन सेइं साथी फ़सह तेरे घरे मां मनेइलो।”
19 येशूले जस्तो निर्देशन दिनुभएको थियो, चेलाहरूले त्यस्तै गरे, र उनीहरूले निस्तार-चाडको निम्ति तयारी गरे ।
बस्सा ज़ेरो यीशुए अपने चेलन हुक्म दित्तोरो थियो, तैनेईं तेन्च़रे फ़सह तिहारेरी रोट्टी तियार की।
20 जब साँझ पर्यो, उहाँ आफ्ना बाह्र चेलासँग भोज खानलाई बस्नुभयो ।
ज़ैखन ड्लोझ़ भोइ त यीशु 12 चेलन सेइं साथी रोट्टी खाने बिश्शो।
21 जब उहाँ र चेलाहरू खाइरहनुभएको थियो, उहाँले भन्नुभयो, “साँच्चै म तिमीहरूलाई भन्दछु, कि तिमीहरूमध्ये एक जनाले मलाई धोका दिनेछ ।”
ते रोट्टी खांते बार यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं कि तुसन मरां अक मीं ट्लुवालो।”
22 उनीहरू सबै अति दुःखित भए, र हरेकले उहाँलाई यसरी सोध्न थाले, “प्रभु, म त निश्चय नै होइन होला?”
“एन शुन्तां तैना सारे चेले उदास भोए, तैना बैरी-बैरी सेइं तैस पुच्छ़ने लग्गे, हे प्रभु कुन अव्वें त नईं?”
23 उहाँले जवाफ दिनुभयो, “जसले मसँगै यस कचौरामा हात डुबाउँछ, उसले नै मलाई धोका दिनेछ ।
तैनी जुवाब दित्तो, “ज़ैनी मीं सेइं साथी थैली मां हथ छ़डोरोए, तैए मीं ट्लुवालो।
24 मानिसका पुत्र त्यहीअनुसार नै जानेछन् जसरी उनको बारेमा लेखिएको छ । तर धिक्कार त्यस व्यक्तिलाई जसको कारण मानिसका पुत्रलाई धोका हुन्छ! त्यो व्यक्ति त नजन्मिएकै भए त्यसको निम्ति असल हुने थियो ।”
मैनेरे मट्ठेरे लेइ त ज़ेरू तैसेरे बारे मां लिखोरूए तैस सेइं तेरहु कियूं गाते, पन अफ़सोस तैस मैन्हु पुड़ ज़ेसेरी वजाई सेइं तैन ट्लुवाव जेव, तैसेरेलेइ एन्ने रोड़ू थियूं कि तै ज़र्मोरो न भोथो।
25 यहूदा जसले उहाँलाई धोका दिनेवाला थियो, उसले भन्यो, “रब्बी, के त्यो म हुँ?” उहाँले त्यसलाई भन्नुभयो, “तिमी आफैँले त्यो भनेका छौ ।”
तैखन ट्लुवानेबालो यहूदा ज़ोने लगो, हे गुरू अव्वें त नईं? तैनी तैस सेइं ज़ोवं, तीं एप्पू ज़ोवं।”
26 उहाँ र चेलाहरूले खाइरहनुहुँदा येशूले रोटी लिनुभई धन्यवाद दिनुभयो र त्यो भाँच्नुभयो । उहाँले त्यो आफ्ना चेलाहरूलाई दिनुभयो र भन्नुभयो, “लेओ, खाओ । यो मेरो शरीर हो ।”
खांते बार यीशुए रोट्टी ट्लाती, ते बरकत मेगतां ट्लोड़ी, ते चेलन कां देइतां ज़ोवं यांथ खाथ ई मेरी जाने।
27 उहाँले कचौरा लिनुभयो र धन्यवाद दिनुभयो, अनि त्यो उनीहरूलाई दिनुभयो र भन्नुभयो, “तिमीहरू सबैले यसलाई पिओ ।
फिरी यीशुए दाछ़रे रसेरो कटोरो ट्लातो, ते परमेशरेरू शुक्र केरतां चेलन कां दित्तो ते ज़ोवं, “यांथ तुस सब इस मरां पीया।
28 किनकि यो करारमा भएको मेरो रगत हो जुन धेरैका पापको क्षमादानको निम्ति बगाइएको छ ।
किजोकि ई मेरे नंव्वे करारे मां मेरो तै खूने ज़ै बड़ां केरे पापां केरि मैफारे लेइ दित्तो गाते।
29 तर म तिमीहरूलाई भन्दछु, म यस बोटको फलबाट अब फेरि पिउनेछैन, जबसम्म मेरा पिताको राज्यमा म तिमीहरूसँग नयाँ गरी पिउँदिन ।”
अवं तुसन सेइं ज़ोताईं, कि अवं दाछ़ारो ई रस फिरी कधे न पियेलो ज़ां तगर परमेशरेरे राज़्ज़े मां तुसन सेइं साथी नंव्वो न पीं।”
30 उहाँहरू सबैले भजन गाइसक्नुभएपछि उहाँहरू जैतून डाँडातर्फ लाग्नुभयो ।
तैल्ला पत्ती, यीशु त कने तैसेरे चेले परमेशरेरू भजन ज़ोइतां, यरूशलेम नगरेरे बेइर ज़ैतून नंव्वेरे पहैड़ी पुड़ च़ली जे।
31 त्यसपछि येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “आज राती मेरो कारण तिमीहरू सबै पछि हट्नेछौ, किनकि यसरी लेखिएको छ, ‘म गोठालोलाई प्रहार गर्नेछु र बथानका सबै भेडा तितरबितर हुनेछन् ।’
तैखन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “तुस अज़े राती मेरी वजाई सेइं ठोकर खाले, किजोकि लिखोरूए, ‘अवं पुहाले मारेलो ते धनेरी भैड्डां तितर-बितर भोली।’
32 तर म उठाइएपछि म तिमीहरूभन्दा अगि गालीलमा जानेछु ।”
पन अवं ज़ींतो भोइतां तुसन करां पेइले गलील इलाके मां गेइलो।”
33 तर पत्रुसले उहाँलाई भने, “तपाईंको कारणले सबै जना पछि हटे तापनि म कहिल्यै पछि हट्नेछैनँ ।”
पतरसे तैस सेइं ज़ोवं, “अगर सारे तेरी वजाई सेइं ठोकर खान त खान, पन अवं तेरे बारे मां कधी ठोकर न खेइलो।”
34 येशूले उनलाई भन्नुभयो, “साँच्चै म तिमीलाई भन्दछु, आज राती भाले बास्नुभन्दा अगि तिमीले मलाई तिन पल्ट इन्कार गर्नेछौ ।”
यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं कि अज़ राती कुकड़ बांग देने करां पेइले तू मेरो ट्लाई बार इन्कार केरेलो।”
35 पत्रुसले उहाँलाई भने, “म तपाईंसँगै मर्नुपरे तापनि म तपाईंलाई इन्कार गर्नेछैनँ ।” अनि अरू सबै चेलाले पनि त्यसै भने ।
पन पतरसे ज़ोवं, “अगर तीं साथी मीं मरनू भी पे, त तांभी अवं तेरो इन्कार न केरेलो ते सैरी चेलेईं भी एन्ने ज़ोवं।”
36 त्यसपछि येशू उनीहरूसँगै गेतसमनी भन्ने ठाउँमा जानुभयो र आफ्ना चेलाहरूलाई भन्नुभयो, “म अलि पर गएर प्रार्थना गर्छु, तर तिमीहरूचाहिँ यहीँ बस ।”
तैखन यीशु अपने चेलन सेइं साथी एक्की ठैरी पुज़ो, ज़ैस ठारारू नवं गतसमनी थियूं, ते तै अपने चेलन सेइं ज़ोने लगो, तुस इड़ी बिश्शा, ते तांतगर अवं उड़ी अगर गेइतां प्रार्थना केरताईं।
37 उहाँले पत्रुस र जब्दियाका दुई छोरालाई आफूसँग लिएर जानुभयो, र शोकित र व्याकुल हुन थाल्नुभयो ।
तैनी पतरस ते जेब्देरां दुइये मट्ठां साथी नियां, ते तैड़ी तै बड़े परेशान भोने त कने घबराने लगो।
38 त्यसपछि उहाँले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “मेरो आत्मा अत्यधिक शोकले भरिएर मरेतुल्य भएको छ । यहीँ बस र मसँगै जागा रहो ।”
फिरी यीशु तैन सेइं, इस दुखेरे वजाई सेइं मेरे प्राण निसने लोरेन इड़ी बिश्शोरे राथ ते बींझ़े राथ।
39 उहाँ अलि पर जानुभयो, आफ्ना घुँडा टेक्दै घोप्टो पर्नुभयो र प्रार्थना गर्नुभयो । उहाँले भन्नुभयो, “हे मेरा पिता, सम्भव भए, यो कचौरा मबाट हटिजाओस् । तर, मैले इच्छा गरेजस्तो होइन, तपाईंको इच्छाजस्तो होस् ।”
फिरी थोड़ो ज़ेरे अगर गेइतां तल्ले मां मथ्थो टेकतां खिरको ते प्रार्थना की, “हे बाजी अगर भोइसखे त ई कटोरो मीं करां टेली गाए, फिरी भी ज़ैन अवं चाताईं तैन नईं बल्के ज़ैन तू चातस तैन्ने भोए।”
40 उहाँ चेलाहरूकहाँ आउनुभयो र तिनीहरूलाई सुतिरहेको भेट्टाउनुभयो, र उहाँले पत्रुसलाई भन्नुभयो, “के तिमीहरू मसँग एक घण्टाको लागि पनि जागा रहन सकेनौ?
फिरी तै चेलन कां वापस अव ते तैना झ़ुलोरे लाए, ते तैने पतरसे सेइं ज़ोवं, “कुन तुस अक घड़ी भी मीं सेइं साथी बींझ़े न बिश्शी सके?”
41 जागा रहो र परीक्षामा नपर्नको निम्ति प्रार्थना गर । आत्मा त तयार छ, तर शरीर भने कमजोर छ ।”
बींझ़े बिश्शा ते प्रार्थना केरते राथ ताके तुस अज़मैइशी मां न राथ, आत्मा त तियारे पन जान कमज़ोरे।
42 उहाँ दोस्रो पटक पनि पर जानुभयो र प्रार्थना गर्नुभयो, र भन्नुभयो, “हे मेरा पिता, यदि मैले नपीकन यो हुँदैन भने, तपाईंकै इच्छा पुरा होस् ।”
यीशुए फिरी जेव, ते ई प्रार्थना की, “हे मेरे बाजी ई दुख्खेरो कटोरो मेरे पीने बगैर टेली न सखे, त तेरी मर्ज़ी पूरी भोए।”
43 उहाँ फेरि आउनुभयो र तिनीहरूलाई सुतिरहेको भेट्टाउनुभयो, किनकि तिनीहरूका आँखा लोलाएका थिए ।
तैखन तै चेलन कां एइतां तैना फिरी झ़ुलोरे लाए, किजोकि तैन केरि एछ़्छ़ी ओंड्ले सेइं गिरकी भोरी थी।
44 त्यसपछि उहाँले तिनीहरूलाई फेरि छोड्नुभयो र पर जानुभयो । उहाँले तेस्रो पल्ट प्रार्थना गर्नुभयो र उही वचन दोहोर्याउनुभयो ।
तै तैन तैड़ी छ़ेडतां च़लो जेव, ते फिरी तैए प्रार्थना केरने लगो ज़ै पेइली कियोरी थी।
45 त्यसपछि येशू चेलाहरूकहाँ आउनुभयो र तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “के तिमीहरू अझै पनि सुतिरहेका छौ र आराम गरिरहेका छौ? हेर, त्यो घडी आइसकेको छ, र मानिसका पुत्रलाई पापीहरूको हातमा धोकासाथ सुम्पिँदै छ ।
तैसेरां बाद तै चेलन कां वापस अव, ते तैन सेइं ज़ोने लगो, “हुनी झ़ुलोरे राथ ते आराम केरा, हेरा तै मौको नेड़े पुज़ोरोए, ते मैनेरू मट्ठू पापी लोकां केरे हवाले कियूं गाते।
46 उठ, अब हामी जाऔँ । हेर, मलाई धोका दिनेचाहिँ नजिकै छ ।”
उठा, च़लम। हेरा! मीं ट्लुवानेबालो नेड़े पुज़्ज़ी जोरोए!”
47 जब उहाँ बोलिरहनुभएको थियो, बाह्रमध्ये एक जना अर्थात् यहूदा आए । मुख्य पुजारीहरू र मानिसहरूका एल्डरहरूको एउटा ठुलो भिड ऊसँगै आयो । तिनीहरू लाठीहरू र तरवारहरू बोकेर आए ।
तै एना गल्लां ज़ोने लोरो थियो, त यहूदा ज़ै 12 चेलन मरां थियो तैड़ी पुज़ो, तैस सेइं साथी बड़े मैन्हु थिये ज़ैना तलवारां ते लठ्ठां घिन्तां ओरे थिये तैना प्रधान याजकन ते कौमरे बुज़ुर्ग लोकेईं भेज़ोरे थिये।
48 अब जुन व्यक्तिले येशूलाई धोका दिन लागेको थियो, त्यसले तिनीहरूलाई यसो भनी सङ्केत दिएको थियो, “जसलाई म चुम्बन गर्छु, उनी नै हुन् । उनलाई नै पक्रनू ।”
तैसेरे ट्लुवांने बाले तैन ई निशान दित्तोरो थियो, कि ज़ैस अवं फुम्मड़ी देइलो त तैए, ते तुस तैस ट्लेइयथ।
49 तुरुन्तै ऊ येशूकहाँ आयो र भन्यो, “रब्बी, अभिवादन!” अनि उसले उहाँलाई चुम्बन गर्यो ।
ते तैखन यहूदा, यीशु कां एइतां ज़ोवं, हे गुरू नमस्कार, ते एइतां तैस फुम्मड़ी दित्ती।
50 येशूले उसलाई भन्नुभयो, “मित्र, तिमीले जे गर्न आएका छौ त्यो गरिहाल ।” त्यसपछि तिनीहरू आए, र येशूमाथि हात राखे, र उहाँलाई पक्रे ।
यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, हे मेरे दोस्ता ज़ैस कम्मेरे लेइ तू ओरोस तैन कम केर, तैखन लोकेईं एगरोइतां यीशु पुड़ हथ रखे ते ट्लाव।
51 हेर, येशूसँग भएकाहरूमध्ये एक जनाले आफ्नो हात उठायो; आफ्नो तरवार थुत्यो, र मुख्य पुजारीको एउटा नोकरमाथि प्रहार गर्यो, अनि उसको कान काटिदियो ।
यीशुएरे सैथन मरां एक्के अपनि तलवार कढी, ते महायाजकेरे नौकरे पुड़ बाई ते तैसेरो कन्न कटो।
52 त्यसपछि येशूले उसलाई भन्नुभयो, “आफ्नो तरवारलाई त्यसको स्थानमा राख, किनकि ज-जसले तरवार उठाउँछन् तिनीहरू तरवारद्वारा नै नष्ट पारिनेछन् ।
तैखन यीशुए तैस जो ज़ोवं, तलवारी मियांने मां रख किजोकि ज़ैना तलवार च़लातन तैना तलवारी सेइं मारे गाले।
53 के तिमीहरू विचार गर्दछौ, कि मैले मेरा पितालाई पुकार्न सक्दिनँ र? के उहाँले मेरो निम्ति स्वर्गदूतहरूका बाह्र पल्टन पठाइदिनुहुन्न र?
“कुन तू न ज़ानस अवं अपने बाजी करां मिनत केरि सकताईं तै हुन्ना स्वर्गदूतां केरि 12 फौवजां बल्के तैस करां भी जादे भेज़ते।
54 तर यस्तो हुनुपर्छ भनी धर्मशास्त्रले भनेको कसरी पुरा हुने थियो त?”
पन फिरी तैना पवित्रशास्त्रेरी गल्लां केन्च़रे पूरी भोनिन ज़ैन केरू पूरू भोनू ज़रूरीए?”
55 त्यति बेला येशूले भिडलाई भन्नुभयो, “के तिमीहरू तरवार र लाठाहरू लिएर चोरलाई झैँ मलाई पक्रन आएका छौ? म दिनहुँ मन्दिरमा सिकाउँदै बसेँ, अनि तिमीहरूले मलाई पक्रेनौ ।
तैखन यीशुए तैन हछे लोकन सेइं ज़ोवं, “अवं कुन कोई डैकू आईं ते तुस मींजो डांग सोटे ते तलवारां ट्लेइतां मीं ट्लाने ओरेथ? अवं त रोज़ मन्दरे मां बिश्तां शिक्षा देतो थियो ते तैखन तुसेईं अवं नईं ट्लातोरो?
56 तर यी सबै कुरा भए, ताकि अगमवक्ताहरूले लेखेका कुरा पुरा हुन सकून् ।” त्यसपछि सबै चेलाले उहाँलाई छोडे र भागे ।
पन एन सब किछ एल्हेरेलेइ भोवं, कि पवित्र बचने मां नेबी केरि लिखोरी गल्लां पूरी भोन, तैखन सारे चेले तैस तैड़ी छ़ेडतां च़ले जे।”
57 जसले येशूलाई पक्रेका थिए तिनीहरूले उहाँलाई प्रधान पुजारी कैयाफाकहाँ लगे, जहाँ शास्त्रीहरू र एल्डरहरू एकसाथ भेला भएका थिए ।
ते यीशु ट्लानेबाले तैस महायाजक कैफा कां घिन्तां जे, ज़ैड़ी तैना शास्त्री ते बुज़ुर्ग अकोट्ठे भोरे थिये।
58 तर पत्रुसले प्रधान पुजारीको आँगनसम्म उहाँलाई टाढैबाट पछ्याइरहे । उनी भित्र गए र परिणाम कस्तो हुने होला भनेर हेर्न पहरेदारहरूसँगै बसे ।
ते पतरस भी दूरेरां देंतो पत्पती तैस महायाजकेरे अंगनेरे तगर जेव, ते तैड़ी पेरहेदारन सेइं साथी बिश्तां यीशुएरो अन्त लोरो थियो हेरने कि कुन केरतन।
59 अब मुख्य पुजारीहरू र सम्पूर्ण परिषद्ले येशूलाई मृत्युदण्ड दिन उहाँको विरुद्धमा झुटो गवाही खोजिरहेका थिए ।
प्रधान याजक ते कने सारी महासभा यीशुएरे खलाफ गवाही तोपनेरी कोशिश केरि राओरे थिये, कि ज़ैस सेइं यीशु कत्ल कियो गाए।
60 थुप्रै झुटा गवाह अगि आए तापनि उनीहरूले कुनै प्रमाण भेट्टाएनन् । तर पछि दुई जना अगि आए,
पन कोई गवाह न मैल्लो, हालांकी बड़े झूठे गवाह भी पैश भोए, आखर्कार दूई गवाह पैश भोए।
61 र भने, “यो मानिसले यसो भन्यो, ‘मैले परमेश्वरको मन्दिरलाई भत्काएर यसलाई तिन दिनमा पुनर्निर्माण गर्न सक्छु’ ।”
ते ज़ोने लग्गे, एनी ज़ोरू कि “अवं परमेशरेरू घर डोलतां ट्लेइ दिहाड़न मां फिरी खड़ू केरि सकताईं।”
62 प्रधान पुजारी उभिए र उहाँलाई भने, “के तिमीसँग कुनै उत्तर छैन? यी मानिसहरूले तिम्रो विरुद्धमा दिइरहेका गवाही के हो?”
तैखन महायाजक खड़ो भोइतां यीशु पुच्छ़ने लगो, “कुन तू कोई जुवाब न देस, इना लोक तेरे खलाफ कुन गवाही देतन?”
63 तर येशू चुप रहनुभयो । प्रधान पुजारीले उहाँलाई भने, “जीवित परमेश्वरको नाउँमा म तिमीलाई आज्ञा गर्दछु, हामीलाई बताऊ कि के तिमी ख्रीष्ट अर्थात् परमेश्वरका पुत्र हौ?”
पन यीशु च़ुप राव, “तैखन महायाजक फिरी पुच़्छ़ने लगो, तीं ज़ींते परमेशरेरी कसम भोए कि असन ज़ो, कि तू परमेशरेरू मट्ठू मसीह आस?
64 येशूले तिनलाई जवाफ दिनुभयो, “त्यो तपाईं आफैँले नै भन्नुभएको छ । तर म तपाईंलाई भन्दछु, कि अबदेखि उसो तपाईंले मानिसका पुत्रलाई सर्वशक्तिमान्को दाहिने हाततिर बसिरहेका र स्वर्गका बादलहरूमाथि आउँदै गरेका देख्नुहुनेछ ।”
यीशुए जुवाब दित्तो, तीं एप्पू ज़ोई छ़डू ते हुनी अवं भी ज़ोताईं कि अज़्ज़ेरे बाद तुस मैनेरे मट्ठे परमेशरेरे देइने पासे बिश्शोरे लाएले, ते अम्बरे पुड़ बिदलारी मां एइते लाएले।”
65 त्यसपछि प्रधान पुजारीले आफ्ना लुगा च्याते र भने, “यसले ईश्वर-निन्दा गरेको छ । अब हामीलाई अरू थप गवाहहरूको आवश्यकता किन पर्यो? हेर्नुहोस्, अब तपाईंहरूले यिनको ईश्वर-निन्दा सुन्नुभएको छ ।
तैखन महायाजके अपना लिगड़ां छ़िंदा, ते ज़ोने लगो, एनी परमेशरेरी तुहीन कियोरीए हुनी असन केन्ची गवाहेरी ज़रूरत नईं, तुसेईं हुन्ना एसेरू झूठ शुनेरूए।
66 तपाईंहरू के विचार गर्नुहुन्छ?” उनीहरूले जवाफ दिएर भने, “यो मारिनको लागि योग्य छ ।”
तुश्शी कुन राईए? तैनेईं जुवाब दित्तो ए कतलेरे काबल आए?
67 त्यसपछि तिनीहरूले उहाँको मुखमा थुके र उहाँलाई पिटे, र तिनीहरूका हातले उहाँलाई हिर्काए,
तैखन तैनेईं तैसेरे तुत्तरे पुड़ थुकू ते तैस घुसेइं ते होरेईं थप्पड़ मैरतां ज़ोवं।
68 र भने, “हे ख्रीष्ट, अब हामीलाई अगमवाणी गरी भन्, तँलाई हिर्काउने को हो?”
“हे मसीह अगर तू नबी आस त भविष्यिवाणी केर ते ज़ो, तीं केनि बाहोरिए?”
69 अब पत्रुसचाहिँ बाहिर आँगनमा बसिरहेका थिए र एउटी दासी उनीकहाँ आई र भनी, “तिमी पनि यी गालीलका येशूसँग थियौ, होइन र?”
पतरस बेइर अंगने मां बिशोरो थियो, ते अक नौकरानी तैस कां आई ते ज़ोने लग्गी कि तू भी यीशु गलीली सेइं साथी थियो।
70 तर उनले तिनीहरू सबैका अगि यसो भन्दै यस कुरालाई इन्कार गरे, “तिमीले केको बारेमा कुरा गरिरहेका छौ, मलाई त्यो थाहा छैन ।”
तैनी सेब्भी केरे सामने इन्कार कियो ते ज़ोवं, “मीं नईं पतो तू कुन लोरिस ज़ोने?
71 जब उनी ढोकातिर बाहिर गए, अर्की दासीले उनलाई देखी र त्यहाँ भएकाहरूलाई भनी, “यो व्यक्ति पनि नासरतको येशूसँग थियो ।”
तैखन पतरस बेइर फाटकेरे पासे जेव, त अक होरि नौकरानी तैस लेइतां तैन सेइं ज़ैन तैड़ी थी ज़ोने लाई, ई मैन्हु भी नासरतेरे यीशु सेइं साथी थियो।”
72 अनि उनले पुनः शपथ खाँदै इन्कार गरे, “म यी मानिसलाई चिन्दिनँ ।”
पन तैनी सेब्भी केरे सामने कसम केरतां इन्कार कियो, ते ज़ोवं, अवं एस मैन्हु सैइयां न ज़ैनी।
73 त्यसको केही समयपछि त्यहाँ उभिरहेका मानिसहरू आए र पत्रुसलाई भने, “निश्चय नै तिमी पनि तिनीहरूमध्ये कै एक हौ, किनकि तिम्रो बोलीले नै यो सङ्केत गर्दछ ।”
थोड़े च़िरेरां पत्ती तैना लोक ज़ैना तैड़ी खड़खड़े थिये, पतरसे कां आए ते ज़ोने लग्गे, सच्च़े तू भी तैन्ने मरां अक आस, किजोकि तेरी बोली सेइं बुझ़ोते कि तू तैसेरो साथिस।
74 त्यसपछि उनले सराप्न र शपथ खान लागे, “म यी मानिसलाई चिन्दिनँ,” अनि तुरुन्तै भाले बास्यो ।
तैखन तै तैस जो गैई देइतां ज़ोने लगो, ते कसम केरतां ज़ोने लगो, “अवं एस मैन्हु सैइयां न ज़ैनी।” तैखन कुकड़े बांग दित्ती।
75 अनि येशूले भन्नुभएको वचनलाई पत्रुसले सम्झे, “भाले बास्नुभन्दा अगि तिमीले मलाई तिन पल्ट इन्कार गर्नेछौ ।” त्यसपछि उनी बाहिर गए र धुरुधुरु रोए ।
पतरसे तैखन यीशुएरी तै गल याद आई, ज़ै तैनी ज़ोरी थी कि कुकड़ेरे बांग देने करां पेइले तू ट्लेइ बार मेरो इन्कार केरेलो, ते पतरस बेइर गेइतां हुस्बुकैइं-हुस्बुकैइं लेरां देने लगो।
