मत्ती 17
1 छ दिनपछि येशूले पत्रुस, याकूब र उनका भाइ यूहन्नालाई उहाँसँग लैजानुभयो, र तिनीहरूलाई मात्र एउटा अग्लो पहाडमा लैजानुभयो ।
शेइ दिहाड़ना बाद, यीशु अपने चेले पतरस, याकूब त तैसेरे ढ्ला यूहन्ना सेइं साथी एक्की पहाड़े पुड़ जेव, ज़ेड़ी कोई भी न थियो।
2 उनीहरूको अगाडि उहाँको रूप परिवर्तन भयो । उहाँको मुहार सूर्यझैँ चम्किलो भयो, र उहाँको वस्त्र प्रकाशझैँ उज्यालो भयो ।
तैड़ी तैन केरे सामने तैसेरी शकल बेदलोई जेई, तैसेरू तुत्तर दिहाड़ेरू ज़ेरू चमकने लगू ते तैसेरां लिगड़ां लोअरां ज़ेरां छ़ित्तां भुआं।
3 हेर, त्यहाँ मोशा र एलिया उहाँसँग बोलिरहेका उनीहरूले देखे ।
तैखन तैनेईं मूसा ते एलिय्याह नबी यीशु सेइं गल्लां केरते लाए।
4 पत्रुसले जवाफ दिए र येशूलाई भने, “प्रभु, हामीलाई यहीँ रहनु असल हुन्छ । तपाईं चाहनुहुन्छ भने, म यहाँ तिनवटा वासस्थान बनाउनेछु– एउटा तपाईंको निम्ति, एउटा मोशाको निम्ति र एउटा एलियाको निम्ति ।”
पतरसे यीशु सेइं ज़ोवं, “हे प्रभु इश्शू इड़ी रानू रोड़ूए, अगर तू चातस त आस ट्लाई डेरे बनाम, अक तेरे लेइ ते अक मूसेरे लेइ ते अक एलिय्याहरे लेइ।”
5 जब उनी बोलिरहेका थिए, तब हेर, चम्किलो बादलले उनीहरूलाई ढाक्यो, र हेर, त्यहाँ बादल भित्रबाट यस्तो आवाज आयो, “यिनी मेरा प्रिय पुत्र हुन्, जससँग म अति प्रसन्न छु । यिनको कुरा सुन ।”
तै ए गल ज़ोई राहोरो थियो, अक बड़ी चमकती बिदलार तैन पुड़ एइतां रुकी, ते तैस बिदलारी मरां ई आवाज़ आई, “एन मेरू ट्लारू मट्ठूए, ज़ैस पुड़ अवं खुश आईं, एसेरी शुना।”
6 जब चेलाहरूले यो सुने, उनीहरूले आफ्नो मुहार लुकाएर साह्रै भयभीत भए ।
चेले एन शुन्तां तुत्तेरे भारे बिछ़ड़े ते बड़े डेरि जे।
7 अनि येशू आउनुभयो र उनीहरूलाई छुनुभयो र भन्नुभयो, “उठ र नडराओ ।”
पन यीशुए एइतां तैन सेइं हथ लाव, ते ज़ोवं, “उठा, डरा नन्ना।”
8 त्यसपछि उनीहरूले माथि हेरे, तर येशूलाई बाहेक अरू कसैलाई देखेनन् ।
ज़ैखन तैनेईं च़ेव्रे पासन तक्कू, त यीशुएरे अलावा होरो कोई न लाव।
9 जब उहाँहरू पहाडबाट तल झर्दै हुनुहुन्थ्यो, येशूले उनीहरूलाई यसो भन्दै आज्ञा दिनुभयो, “मानिसका पुत्र मृतकहरूबाट जीवित भई नउठेसम्म यो दर्शनको विषयमा कसैलाई नबताउनू ।”
ज़ैखन तैना तैस पहाड़े पुड़ेरां उन्ढे ओरे थिये, त यीशुए तैन ई हुक्म दित्तो, ज़ैन किछ तुसेईं लाहेरूए, “ज़ां तगर मैनेरू मट्ठू मुड़दन मरां ज़ींतू न भोए तांतगर केन्ची सेइं न ज़ोइयथ।”
10 उहाँका चेलाहरूले उहाँलाई यसो भनेर सोधे, “त्यसो भए, एलिया पहिले आउनुपर्छ भनेर शास्त्रीहरू किन भन्छन् त?”
तैसेरे चेलेईं तैस पुच़्छ़ू, “शास्त्री किजो ज़ोतन कि मसीहेरे एजनेरां पेइले, एलिय्याह नेबेरू दुनियाई मां एजनू ज़रूरी आए?”
11 येशूले जवाफ दिनुभयो र भन्नुभयो, “एलिया अवश्य आउनेछन् र सबै कुराको पुनर्स्थापना गर्नेछन् ।
तैनी जुवाब दित्तो, “एलिय्याह ज़रूर एज्जेलो ते सब किछ बहाल केरेलो।
12 तर म तिमीहरूलाई भन्दछु, एलिया पहिले नै आइसकेका छन्, तर तिनीहरूले उनलाई चिनेनन् । त्यसको बदला, तिनीहरूले उनीमाथि जे मन लाग्यो त्यही गरे । त्यसै गरी, मानिसका पुत्रले पनि तिनीहरूका हातबाट दुःख भोग्नेछन् ।”
पन अवं तुसन सेइं ज़ोतईं कि ‘एलिय्याह’ त पेइले ओरोए, पन लोकेईं तै न पिशानो, पन ज़ैन चाऊ तैस सेइं तैन्ने कियूं, एन्च़रे मैनेरू मट्ठू भी तैन केरे हथ्थन सेइं दुःख भोगेलो।”
13 अनि उहाँले बप्तिस्मा-दिने यूहन्नाको विषयमा तिनीहरूसँग बोलिरहनुभएको थियो भन्ने कुरा चेलाहरूले बुझे ।
तैखन चेलेईं बुझ़ू कि असन सेइं यूहन्ना बपतिस्मो देनेबालेरे बारे मां ज़ोने लोरोए।
14 जब उहाँहरू भिड भएको ठाउँमा आउनुभयो, एक जना मानिस उहाँकहाँ आई उहाँको सामु घुँडा टेकेर भन्यो,
ज़ैखन तैना हछे मैन्हु केरि बड़ी भीड़ी कां पुज़े, त अक मैन्हु तैस कां अव, ते ज़ैधू केरे भारे बिश्तां ज़ोने लगो।
15 “प्रभु, मेरो छोरामाथि कृपा गर्नुहोस्, किनकि उसलाई छारे रोग लागेको छ र उसले कठोर रूपमा दुःख भोगिरहन्छ । किनकि ऊ प्रायः आगो वा पानीमा खस्दछ ।
“हे प्रभु मेरे मट्ठे पुड़ दया केर, तैस मिरगरी वजाई सेइं दौवरे एइतन, ते तैस बड़ो दुखे, ते बार-बार अग्गी मां ते बार-बार पैनी मांजो खिरकते।
16 मैले उसलाई तपाईंका चेलाहरूकहाँ ल्याएँ, तर उनीहरूले उसलाई निको पार्न सकेनन् ।”
मीं तैन तेरे चेलन कां आनोरू थियूं, पन तैनेईं तैन ठीक न केरि बटु।”
17 येशूले जवाफ दिनुभयो र भन्नुभयो, “हे अविश्वासी र भ्रष्ट पुस्ता हो, कहिलेसम्म म तिमीहरूसँग बस्ने? कहिलेसम्म मैले तिमीहरूलाई साथ दिने? उसलाई यता मकहाँ ल्याओ ।”
यीशुए ज़ोवं, “हे घट विश्वावैसव ते ढीठ लोकव, अवं केइस तगर तुसन सेइं साथी भोनोईं, केइस तगर तुश्शी झ़ैलतो रेइलो? तै मीं कां आनां।”
18 येशूले उसलाई हकार्नुभयो र भूतात्मा उसबाट बाहिर निस्क्यो । त्यो केटा त्यही घडीबाट निको भयो ।
तैखन यीशुए तैन भूत झ़िड़कू, ते तैस पुड़ां सैयो निस्सी जेव, ते तैन मट्ठू तैखने ठीक भोइ ज़ोवं।
19 त्यसपछि चेलाहरू गुप्तमा येशूकहाँ आए र भने, “हामीले किन त्यसलाई बाहिर निकाल्न सकेनौँ?”
तैखन चेलेईं अकैल्ले ज़ेरे यीशु कां गेइतां पुच़्छ़ू, “अस तैस मट्ठे मरां भूतेरो सायो की न केड्डी सके?”
20 येशूले उनीहरूलाई भन्नुभयो, “तिमीहरूको कमजोर विश्वासको कारण । किनकि साँच्चै म तिमीहरूलाई भन्दछु, यदि तिमीहरूसँग रायोको दाना जत्तिकै मात्र विश्वास छ भने पनि, यो पहाडलाई तिमीहरूले ‘यहाँबाट हटेर त्यहाँ जा’ भन्यौ भने पनि त्यो जानेछ र तिमीहरूका निम्ति कुनै पनि कुरा असम्भव हुनेछैन ।
तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “अपने घट विश्वासेरे वजाई सेइं, अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, अगर तुश्शो विश्वास शेरीएरे ग्लेवे ज़ेत्रो भी भोए, त तुस उस पहाड़े जो ज़ोले कि, ‘इट्ठां निस्तां उड़ी गा,’ त तैन गालू, ते तुश्शे लेइ कोई भी गल असुखती न भोली।
21 तर यस्तो किसिमको भूतात्माचाहिँ प्रार्थना र उपवासविना बाहिर निस्कँदैन ।”
पन इस किसमेरां भूतां प्रार्थना ते बरते बगैर न निस्सन।”
22 जब उहाँहरू गालीलमा बस्नुभयो, येशूले आफ्ना चेलाहरूलाई भन्नुभयो, “मानिसका पुत्र मानिसहरूका हातमा सुम्पिनेछन् ।
ज़ैखन तैना गलीले मां थी, त यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “मैनेरू मट्ठू भी मैन्हु केरे हवाले कियूं गालू।
23 र तिनीहरूले उनलाई मार्नेछन् र उनी तेस्रो दिनमा उठाइनेछन् ।” चेलाहरू औधी दुःखित भए ।
तैना तैस मारेले, ते तैन ट्लेइयोवं दिहाड़े फिरी ज़ींतो भोलू।” चेले एन शुन्तां बड़े परेशान भोए।
24 जब उहाँहरू कफर्नहुममा आउनुभएको थियो, आधा सेकेल कर उठाउने मानिसहरू पत्रुसकहाँ आए र भने, “के तिमीहरूका शिक्षकले आधा सेकेल कर तिर्दैनन्?”
ज़ैखन तैना कफरनहूम नगर मां पुज़े, त प्रार्थना घरेरे लेइ चुंगी घिन्ने बाले पतरसे कां एइतां पुच़्छ़ू, “कुन तुश्शो गुरू प्रार्थना घरेरी चुंगी न दे?”
25 उनले भने, “तिर्छन् ।” तर जब पत्रुस घरभित्र गए, येशू पहिले उनीसँग बोल्नुभयो र भन्नुभयो, “सिमोन, तिम्रो विचार के छ? पृथ्वीका राजाहरूले कोबाट कर वा महसुल पाउँछन्? तिनीहरूका प्रजाबाट कि परदेशीहरूबाट?”
तैनी जुवाब दित्तो, “हाँ देते।” ज़ैखन पतरस घरे मां पुज़ो त यीशुए तैसेरे पुछ़नेरे पेइले तैस सेइं ज़ोवं, “हे शमौन तू कुन समझ़तस? दुनियारे राज़े कोन लोकन करां चुंगी घिन्तन अपने बच्चन करां या होरि लोकन करां?”
26 जब पत्रुसले “परदेशीहरूबाट” भनेर भने, येशूले उनलाई भन्नुभयो, “त्यसो भए, प्रजाहरूचाहिँ कर तिर्नबाट मुक्त हुन्छन् ।
पतरसे तैस सेइं ज़ोवं, “होरन करां।” यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “त मट्ठां बरी भोइ जेआं।
27 हामीले कर उठाउनेहरूलाई पाप गर्न बाध्य नगराऔँ भनेर समुद्रमा जाऊ, बल्छी हान, र जुन माछा पहिले पर्छ त्यसलाई तान । तिमीले त्यसको मुख खोलेपछि तिमीले एक सेकेल भेट्टाउनेछौ । त्यो लेऊ अनि मेरो र तिम्रो निम्ति कर उठाउनेहरूलाई देऊ ।”
फिरी भी एल्हेरेलेइ कि अस तैन ठोकर न देम, तू समुन्दरे पुड़ गेइतां कंटो लेइतां मेछ़ली ट्लेइयां, ते ज़ै मछ़ली पेइली लग्गेली, तैसारू आशी खोल्लां, ते तीं अक सिक्को मैलनोए, ते तै सिक्को नेइतां मेरी ते अपनि चुंगी देइयां।”
