मर्कूस 6
1 उहाँ त्यहाँबाट जानुभयो र आफ्नो गाउँमा आउनुभयो, अनि चेलाहरूले उहाँलाई पछ्याए ।
यीशु कफरनहूमो ते निकल़ी की आपणे नगर नासरतो खे आए और तिना रे चेले बी तिना साथे आए।
2 जब विश्रामको दिन आयो उहाँले सभाघरमा सिकाउनुभयो । धेरैले उहाँको शिक्षा सुने र छक्क परे । तिनीहरूले भने, “यिनले यी शिक्षाहरू कहाँबाट पाए? यिनलाई कस्तो बुद्धि दिइएको रहेछ? यिनका हातले गरेका यी कस्ता अचम्मका कामहरू हुन्?”
आरामो रे दिने सेयो प्रार्थना रे कअरो रे उपदेश देणे लगे, उपदेश सुणी की लोक हैरान ऊईगे और बोलणे लगे, “यो गल्ला एसखे किंयाँ ए पता? और ये कुण जा ज्ञान ए, जो एसखे देई राखेया? और एसरे आथो साथे यो सामर्थो रे काम किंयाँ ओए?
3 “के यिनी सिकर्मी होइनन् र? के यिनी मरियमका पुत्र अनि याकूब, योसेफ, यहूदा र सिमोनका दाजु होइनन् र? के यिनका बहिनीहरू हामीसित छैनन् र?” र तिनीहरू येशूद्वारा क्रुद्ध पारिए ।
आसे जाणूंए कि ये लकड़िया रा मिस्त्री ए, जो मरियमो रा पाऊ ए और याकूब, योसेस, यहूदा और शमौनो रा पाई ए और क्या एसरिया बईणी आसा बीचे ई नि रंदिया?” इजी बजअ ते तिने तेसखे अपनाणे ते न कित्ती।
4 येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “एउटा अगमवक्ताको आफ्नो गाउँ, नातेदार र आफ्नो घर परिवारबाहेक कहीँ पनि अनादर हुँदैन ।”
यीशुए तिना खे बोलेया, “भविष्यबक्ता रा आपणे इलाके रे, आपणे टब्बर और आपणे कअरो खे छाडी की ओरथी सारी जगा आदर ओआ।”
5 केही बिरामी मानिसहरूमा हात राखेर निको बनाउनुबाहेक त्यहाँ उहाँले कुनै शक्तिशाली कामहरू गर्न सक्नुभएन ।
तेबे सेयो नासरत नगरो रे बऊत सामर्था रे काम नि करी सके, बस तिने कुछ बमारा पाँदे आथ राखी की सेयो ठीक कित्ते।
6 तिनीहरूको अविश्वासले उहाँलाई अच्चम्मित तुल्यायो । अनि उहाँ गाउँहरूभरि शिक्षा दिँदै हिँड्नुभयो ।
तेबे सेयो, तिना रा अविश्वास देखी की हैरान ऊईगे, और तेबे सेयो गांव रे चऊँ कनारे कूमदे ऊए उपदेश देणे लगे।
7 उहाँले बाह्र जनालाई बोलाउनुभयो, र अशुद्ध आत्माहरूमाथि अधिकार दिनुभयो र दुई-दुई जना गरी तिनीहरूलाई पठाउनुभयो ।
तेबे यीशुए बारा चेले बुलाई की दो-दो करी की पेजे और तिना खे दुष्टात्मा खे निकयाल़ने रा अक्क दित्तेया।
8 र उहाँले यात्रामा एउटा लट्ठीबाहेक न रोटी न झोला र कम्मरमा पैसा नै बोक्न दिनुभयो ।
तेबे यीशुए तिना खे आज्ञा दित्ती, “बाटा खे आपू साथे डण्डा छाडी की ओर कुछ नि लणा; ना रोटी, ना चोल़ी और ना बटुए रे पैसे।
9 तर उहाँले चप्पल लगाउन र दुई ओटा दौरा नलगाउनलाई निर्देशन दिनुभयो ।
पर जोड़े पईनो, और आपू साथे दो जोड़ी टाल्ले नि राखो।”
10 उहाँले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “जब तिमीहरू कुनै घरभित्र पस्छौ, त्यो ठाउँ नछोडेसम्म त्यहीँ बस ।
तेबे तिने तिना खे बोलेया, “जेबे तुसे केसी नगरो रे जाओ और कोई तुसा खे आपणे कअरे बुलाओ, तो जदुओ तक तुसे तेस इलाके ते चली नि जाओ, तदुओ तक तेस ई कअरो रे रओ।
11 यदि कुनै नगरले तिमीहरूलाई स्वागत गरेन भने त्यो ठाउँ छोड, र तिनीहरूका निम्ति गवाहीको रूपमा आफ्नो पैतालाको धुलो टकटकाइदिनू ।”
जेते जगा रे लोक तुसा खे नि मानो और तुसा री नि सुणो, तो तेथा ते चलदे बणो और आपणे पैरा री तूड़ तेथी चाड़ी देओ, ताकि तिना रे खलाफ सबूत ओ।”
12 तिनीहरू त्यहाँबाट बाहिर गए र मानिसहरू आफ्नो पापबाट फर्केर आउनुपर्छ भनी घोषणा गरे ।
तेबे चेलेया जाई की प्रचार कित्तेया, “मन फिराओ।”
13 तिनीहरूले धेरै भूतहरू निकाले, धेरै बिरामीहरूलाई तेलले अभिषेक गरे र निको पारे ।
तिने बऊत दुष्टात्मा निकयाल़िया और बऊत बमार तेल मल़ी की ठीक कित्ते।
14 हेरोद राजाले यो सुने, किनभने येशूको नाउँ प्रसिद्ध भएको थियो । केहीले भनिरहेका थिए, “बप्तिस्मा-दिने यूहन्ना मृत्युबाट जीवित भई उठे । त्यसैले, यी आश्चर्यकर्महरू उहाँद्वारा हुँदै छन् ।”
तेबे हेरोदेस राजे यीशुए रे बारे रे सुणेया, कऊँकि तिना रा नाओं बऊत फैली गा था। तेबे कुछ लोक ईंयां बोलो थे, “यूहन्ना बपतिस्मा देणे वाल़ा मरे रेया बीचा ते जिऊँदा उई गा रा, तेबेई तो तेसते यो सामर्था रे काम ओए।”
15 अरूहरूले भने, “यिनी एलिया हुन्”, अझ हरूहरूले भने, “यिनी प्राचीन समयका एक जना अगमवक्ताहरूमध्ये एक हुन् ।”
तेबे कुछ जणे बोलेया, “ये तो एलिय्याह ए”, कुछ जणे बोलेया, “भविष्यबक्तेया बीचा ते कोई एक ए।”
16 तर जब हेरोदले यो सुने, तिनले भने, “यूहन्ना, जसको मैले टाउको कटाएको थिएँ, तिनी जीवित भई उठेछन्!”
हेरोदेसे राजे ये सुणी की बोलेया, “जेस यूहन्ने रा सिर मैं बडवाया था, ये सेई जिऊँदा ऊईगा रा।”
17 किनभने हेरोदले यूहन्नालाई हेरोदियास (तिनको भाइकी पत्नी) को कारण गिरफ्तार गर्न र कैदमा हाल्न लगाए, किनभने तिनले उनलाई विवाह गरेका थिए ।
कऊँकि हेरोदेसे आपणे पाई फिलिप्पुसो री लाड़ी हेरोदियासा री बजअ ते, जेसा साथे तिने ब्या कित्तेया था, लोका खे पेजी की यूहन्ना पकड़वाया और जेला रे पाईता था।
18 किनभने यूहन्नाले हेरोदलाई भने, “आफ्नो भाइकी पत्नीलाई विवाह गर्न तिनलाई उचित छैन भनेका थिए ।”
कऊँकि यूहन्ने हेरोदेसो खे बोलेया था, “आपणे पाईए री लाड़ी राखणा ताखे खरी गल्ल निए।”
19 तर हेरोदियासले वैरभाव राखेकि थिइन् र तिनलाई मार्न चाहन्थिन्, तर सकेकी थिइनन्,
तेबेई तो हेरोदियास यूहन्ने साथे दुश्मणी राखो थी और ये चाओ थी कि एसखे कुल़वाई देऊँ, पर एड़ा नि ऊई सकेया।
20 किनभने हेरोद यूहन्नासित डराउँथे; तिनी धर्मी र पवित्र जन थिए भन्ने तिनलाई थाहा थियो, अनि हेरोदले उनलाई सुरक्षित राखे । तिनको प्रचार सुन्दा हेरोद अशन्त हुन्थे, तरै पनि खुसीसाथ सुन्थे ।
कऊँकि हेरोदेस यूहन्ने खे तर्मी और पवित्र मांणू मानो था और तेसते डरो था और तेसखे बचाए रे राखो था और तेसरी सुणी की बऊत कबराओ था, पर बऊत खुश ओ था।
21 त्यसपछि एउटा उपयुक्त मौका मिल्यो । हेरोदले तिनको जन्म दिनमा आफ्ना भारदारहरू, कप्तानहरू र गालीलका अगुवाहरूलाई भोज दिए ।
तेबे ठीक मोके पाँदे, जेबे हेरोदेसो रा जन्मदिन था, तेबे तिने आपणे प्रदाना खे, सेनापतिया और गलीलो रे बड़े लोका खे पाट्टी राखी।
22 हेरोदियासकी छोरी आफैँ आइन् र तिनीहरूको लागि नाचिन् अनि तिनले हेरोद र उनका पाहुनाहरूलाई प्रशन्न तुल्याइन् । राजाले त्यस केटीलाई भने, “तिमीलाई जे इच्छा लाग्छ सो माग, म तिमीलाई दिनेछु ।”
तेबे हेरोदियासा री मुन्नी पीतरे आई और नाचणे लगी, तेसा रा नाच देखी की हेरोदेस और तेस साथे बैठणे वाल़े खुश ऊईगे। तेबे हेरोदेस राजे तेसा खे बोलेया, “माँग, जो ताखे चाईयो, मां ताखे देणा”
23 तिनले शपथ खएर भने, “तिमीले मसित जे माग्छौ, म तिमीलाई मेरो राज्यको आधा भागसम्म पनि दिनेछु ।”
और तिने कसम खाई, “आदे राज्य तक, जो तूँ मांगेगी, मां ताखे देणा।”
24 तिनी बाहिर निस्किन् र आफ्नी आमालाई भनिन्, “म तिनीसित के मागौँ?” र तिनले भनिन्, “बप्तिस्मा-दिने यूहन्नाको शिर ।”
तेसे बारे जाई की आपणी आम्मा ते पूछेया, “आऊँ क्या मांगू?” माए बोलेया, “यूहन्ना बपतिस्मा देणे वाल़ेया रा सिर चाईयो।”
25 तिनी तुरुन्तै राजाकहाँ आइन् र यसो भन्दै मागिन्, “मलाई झट्टै बप्तिस्मा-दिने यूहन्नाको शिर थालीमा दिनुहोस् भन्ने म चाहन्छु ।”
तेबे मुन्नी फटाफट राजे गे पितरे आई और तेसते बिनती करी की बोलेया, “आऊँ चाऊँई कि तूँ एबु यूहन्ना बपतिस्मा देणे वाल़े रा सिर एक थाल़िया रे माखे मंगवाई दे।”
26 राजा निकै दुःखित भए, तर आफ्ना पाहुनाहरू र शपथको कारण राजाले तिनको बिन्ती इन्कार गर्न सकेनन् ।
तेबे हेरोदेस राजा बऊत उदास ऊईगा, पर आपणी कसमा री बजअ ते और आपू साथे बैठे रे लोका री बजअ ते, से तेसा री गल्ल टाल़ी नि सकेया।
27 त्यसैले, राजाले आफ्ना रक्षकहरूमध्ये एक जना सिपाहीलाई यूहन्नाको शिर ल्याउने आदेश दिएर पठाए । सुरक्षाकर्मी गए र झ्यालखानामा उनको टाउको काटे ।
तेबे राजे तेबुई एक जलाद पेजेया और तेसखे आज्ञा दित्ती कि तेसरा सिर बाडी की ल्याओ।
28 सिपाहीले थालमा उनको टाउको ल्याए र ती केटीलाई दिए, र ती केटीले आफ्नी आमालाई दिइन् ।
तेबे तिने जेला रे जाई की तेसरा सिर बाडेया और एक थाल़िया रे पाई की ल्याया और हेरोदियासा री मुन्निया खे दित्तेया, और मुन्निए आपणी आम्मा खे दित्तेया।
29 त्यो सुनेर यूहन्नाका चेलाहरू आए, र उनको लासलाई चिहानमा राखे ।
ये बुरी खबर सुणी की यूहन्ना रे चेले आए और तेसरी लोथ चकी की कब्रा रे राखी।
30 अनि प्रेरितहरू येशूको वरिपरि भेला भए, र तिनीहरूले गरेका र सिकाएका सबै कुरा उहाँलाई बताए ।
जेबे बारा प्रेरित जो यीशुए दुष्टात्माओं खे निकाल़ने रा अक्क देई की दो-दो करी की पेजे थे वापस आए तो जो कुछ तिने कित्तेया और जो सिखाई राखेया था, सब तिना गे बताया।
31 उहाँले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “तिमीहरू आफैँ निर्जन स्थानमा आओ र केही समय आराम गर ।” किनभने धेरै जना आउने र जाने गरिरहेका थिए र तिनीहरूसँग खाना खाने समय पनि थिएन ।
यीशुए चेलेया खे बोलेया, “तुसे आपू बी केथी जंगल़ो रे जाई की आराम करी लो।” तिने ये इजी खे बोलेया था, कऊँकि बऊत लोक आओ थे और तिना खे रोटी खाणे खे बी बखत नि मिलो था।
32 त्यसैले, उहाँहरू डुङ्गा चढेर निर्जन स्थानतिर जानुभयो ।
तेबे यीशु और तिना रे चेले किस्तिया रे चढ़ी की, सुणसाण जगा रे चली गे।
33 तर तिनीहरूले उहाँहरू गइरहेको देखे अनि उहाँहरूलाई चिने र तिनीहरू सबै नगरबाट दौडेर उहाँहरूभन्दा अगि नै त्यस ठाउँमा पुगे ।
तेबे बऊत जणेया यीशु और तिना रे चेले जांदे ऊए देखी ले और तेबे सब नगरो रे लोक कट्ठे ऊई की पैदल ई दौड़ी गे और तिना ते पइले तेती पऊँछी गे।
34 जब उहाँहरू समुयद्र तटमा आउनुभयो, उहाँले ठुलो भिड देख्नुभयो, र उहाँले तिनीहरूलाई टिठ्याउनुभयो, किनकि उनीहरू गोठालाविनाका भेडाहरूजस्तै थिए । अनि उहाँले धेरै कुरा सिकाउन थाल्नुभयो ।
तेबे तिने किस्तिया ते उतरी की एक बड़ी पीड़ देखी और तिना खे तेसा पीड़ा पाँदे तरस आया, कऊँकि सेयो तिना पेडा जेड़े थे, जिना रा कोई रखवाल़ा नि ऊँदा। तेबे यीशु तिना खे बऊत गल्ला सिखाणे लगे।
35 जब ढिला भयो, उहाँका चेलाहरू उहाँकहाँ आए र भने “यो निर्जन स्थान हो र समय गइसकेको छ ।
जेबे साँज ऊणे वाल़ी थी, तेबे तिना रे चेले तिना खे बोलणे लगे, “ये सुणसाण जगा ए और दिन बऊत चढ़ी गा रा।
36 उनीहरूलाई पठाउनुहोस्, ताकि उनीहरू नजिकैको गाउँघरतिर जाऊन् र उनीहरूका निम्ति केही खानेकुराहरू किन्न सकून् ।”
एबे इना खे बिदा करी देयो, ताकि यो गांव, और बस्तिया रे जाई की आपू खे खाणे खे कुछ खरीदी सको।”
37 तर उहाँले जवाफ दिनुभयो र तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “तिमीहरूले नै उनीहरूलाई केही खानेकुरा देओ ।” तिनीहरूले उहाँलाई भने, “के हामी दुई सय दिनारी वराबरको रोटी किन्न जाऊँ र उनीहरूलाई खान दिऊँ?”
यीशुए तिना खे बोलेया, “तुसेई इना खे खाणे खे देयो।” चेलेया बोलेया, “क्या आसे इना खे दो सौ चाँदिए रे सिक्केया रे मोलो रे बराबर (मतलब दो सौ दिनो री मजदूरिया रे बराबर ए) रोटिया खरीदी लईये और इना खे खुल़ाईए?”
38 उहाँले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “तिमीहरूसँग कतिवटा रोटी छन्? जाओ र हेर ।” जब तिनीहरूले पत्ता लगाए, तिनीहरूले भने, “पाँच रोटी र दुई माछा छन् ।”
यीशुए तिना खे बोलेया, “जाओ और देखो तुसा गे कितणिया रोटिया ए?” तिने पता करी की बोलेया, “पाँज रोटिया और दो मछलिया ए।”
39 उहाँले सबै मानिसलाई हरियो घाँसमाथि समूह-समूहमा मिलेर बस्ने आज्ञा गर्नुभयो ।
तेबे यीशुए चेलेया खे आज्ञा दित्ती कि सबी खे अरे काओ पाँदे बांईठी रे बठयाल़ी देओ।
40 उनीहरू सय र पचासको समूह- समूहमा बसे ।
सेयो सौ-सौ और पंजा-पंजा, बांईठी रे बैठीगे।
41 जब उहाँले पाँच रोटी र दुईवटा माछा लिनुभयो, स्वर्गतिर हेरर आशिष् दिनुभयो, र भाँच्नुभयो अनि त्यो भिडलाई बाँडिदिन चेलाहरूलाई दिनुभयो । अनि उहाँले दुईवटा माछा पनि सबै जनालाई बाँडिदिनुभयो ।
तेबे यीशुए सेयो दो मछलिया और पाँज रोटिया लईया और स्वर्गो खे देखी की धन्यवाद कित्तेया और रोटिया तोड़ी-तोड़ी की आपणे चेलेया खे दित्तिया कि लोका खे बांडी देओ और सेयो मछलिया बी बांडिया।
42 तृप्त नहुन्जेल उनीहरू सबै जनाले खाए ।
तेबे सब खाई की रजी गे।
43 तिनीहरूले बाह्र डालाभरी टुक्रा रोटीहरू बटुले र माछाका टुक्राहरू पनि बटुले ।
और तेबे तिने बचे रे टुकड़ेया रिया बारा टोकरिया परी की चकिया और कुछ मछलिया बी थिया।
44 त्यहाँ रोटी खानेहरू पाँच हजार जना थिए ।
जिने रोटिया खाईया, तिना बीचे जादातर पाँज ह्जार तो मर्द थे।
45 उहाँका चेलाहरूलाई डुङ्गामा चढ्न लगाएर उहाँले भिडलाई पारिपट्टि बेथसेदातिर उहाँभन्दा अगि जना लगाउनुभयो ।
तेबे यीशुए तेबुई आपणे चेले किस्तिया रे चढ़ाए, ताकि सेयो तिना ते पईले, पार बैतसैदा नगरो खे चली जाओ, जदुओ तक की सेयो लोका खे बिदा करोए।
46 जब तिनीहरू गए, त्यसपछि उहाँ डाँडातिर प्रार्थना गर्न जानुभयो ।
तेबे से पीड़ा खे बिदा करी की पाह्ड़ो पाँदे प्रार्थना करने खे गए।
47 साँझ पर्यो, र अब डुङ्गा समुद्रको बिचमा थियो, र उहाँ जमिनमा एकलै हुनुहुन्थ्यो ।
जेबे साँज ऊई, तेबे चेलेया री किस्ती समुद्रो रे थी और यीशु कल्ले जमीना पाँदे थे।
48 तिनीहरूलाई डुङ्गा खियाउन गाह्रो भएको उहाँले देख्नुभयो, किनभने हावा उनीहरूको विपरीत दिशाबाट आइरहेको थियो । लगभग रातको चौथो पहरमा समुद्रमाथि हिँडेर उहाँ तिनीहरूकहाँ आउनुभयो, र तिनीहरूलाई उछिन्न चाहनुभयो ।
यीशुए देखेया कि तिना रे चेले बड़ी मुश्किला साथे चप्पू चलांदे-चलांदे ऊए कबराणे लगी रे, कऊँकि अवा तिना रे खलाफ थी, तेबे सेयो राथियो रे चौथे पइरो रे नेड़े, समुद्रो रे पाणिए पाँदे चली की तिना गे आए और सेयो तिना ते आगे निकल़ना चाओ थे।
49 तर जब तिनीहरूले उहाँलाई समुद्रमाथि हिँडिरहनुभएको देखे, उहाँ भूत हुनुहन्थ्यो भनेर तिनीहरू चिच्च्याए,
पर जिंयाँ ई चेलेया यीशुए खे समुद्रो रे पाणिए पाँदे चलदे ऊए देखी की सोचेया कि ये तो पूत ए और सब डरो रे मारे चींगणे लगे।
50 किनभने तिनीहरूले उहाँलाई देखे र भयभीत भए । अनि तुरुन्तै उहाँ तिनीहरूसँग बोल्नुभयो र तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “साहसी होओ । म नै हुँ । नडराओ ।”
कऊँकि सब तिना खे देखी की कबराई गे थे, पर यीशुए फटाफट तिना साथे गल्ल कित्ती और बोलेया, “याओ राखो। आऊँ ए। डरो नि।”
51 उहाँ तिनीहरूसँगै डुङ्गामा चढ्नुभयो, र बतास चल्न छोड्यो । तिनीहरू पूर्ण रूपमा अचम्मित भए ।
तेबे सेयो तिना साथे किस्तिया रे आए और अवा रूकी गी, तिना रे चेले ये देखी की हैरान ऊईगे।
52 किनभने तिनीहरूले रोटीको अर्थ के हो भनी बुझेका थिएनन् । बरु तिनीहरूका हृदय कठोर पारिएको थियो ।
कऊँकि सेयो एथो तक तिना रोटिया रे बारे रे नि समजे थे। और तिना रे मन कठोर ऊईगे थे।
53 जब उहाँहरू पारी तरे, उहाँहरू गनेसरेतमा आए, र डुङ्गालाई त्यहीँ अड्याए ।
तेबे यीशु और तिना रे चेले गलीली समुद्रो ते उतरी की गन्नेसरत नगरो री जगा रे पऊँछे और किस्ती कनारे पाँदे लगाईती।
54 जब उहाँहरू डुङ्गाबाट ओर्लनुभयो, तिनीहरूले उहाँलाई तुरुन्तै चिने ।
जेबे सेयो किस्तिया ते उतरे, तेबे लोक तिना खे पछयाणने लगे
55 तिनीहरू सबै क्षेत्रमा गए, र उहाँ जहाँ-जहाँ आउँदै हुनुहुन्छ भनी तिनीहरूले सुने तिनीहरूले त्यहाँ-त्यहाँ बिरामीहरूलाई उहाँकहाँ ओछ्यानसँगै ल्याउन थाले ।
और ओरे-पोरे सारे-देशो रे दौड़े और बमारा खे माँजे पाँदे लटयाल़ी की, जेती-जेती सुणेया कि यीशु तेती ए,
56 जहाँ-जहाँ उहाँ गाउँहरूमा, सहरहरूमा, वा ग्रामीण ठाउँहरू भएर जानुहुन्थ्यो उनीहरूले बिरामीहरूलाई बजार क्षेत्रहरूमा राख्थे र उनीहरूले उहाँको कपडाको छेउ मात्र भए पनि छुन दिइयोस् भनी बिन्ती गर्थे । र जतिले छोए, तिनीहरू निको हुन्थे ।
सेयो तेथी-तेथी पऊँछी गे। और जेती केथी सेयो, गांव, नगर और बस्तिया रे जाओ थे, तेबे लोक बमारा खे बजारो रे छाडी की तिना ते बिनती करो थे कि बमारा खे बस आपणे टाले रा पल्ला ई छूणे दे। और जितणे तिना खे छूँओ थे, सेयो ठीक ऊई जाओ थे।
