شما پسران یهوه خدای خود هستید، پس برای مردگان، خویشتن را مجروح منمایید، و مابین چشمان خود را متراشید. | ۱ |
زیراتو برای یهوه، خدایت، قوم مقدس هستی، وخداوند تو را برای خود برگزیده است تا از جمیع امتهایی که برروی زمیناند به جهت او قوم خاص باشی. | ۲ |
هیچچیز مکروه مخور. | ۳ |
این است حیواناتی که بخورید: گاو و گوسفند و بز، | ۴ |
و آهو و غزال وگور و بزکوهی و ریم و گاو دشتی و مهات. | ۵ |
و هرحیوان شکافته سم که سم را به دو حصه شکافته دارد و نشخوار کند، آن را از بهایم بخورید. | ۶ |
لیکن از نشخوارکنندگان و شکافتگان سم اینهارا مخورید: یعنی شتر و خرگوش و ونک، زیرا که نشخوار میکنند اما شکافته سم نیستند. اینهابرای شما نجساند. | ۷ |
و خوک زیرا شکافته سم است، لیکن نشخوار نمی کند، این برای شما نجس است. از گوشت آنها مخورید و لاش آنها را لمس مکنید. | ۸ |
از همه آنچه در آب است اینها را بخورید: هرچه پر و فلس دارد، آنها را بخورید. | ۹ |
و هرچه پر و فلس ندارد مخورید، برای شما نجس است. | ۱۰ |
از همه مرغان طاهر بخورید. | ۱۱ |
و این است آنهایی که نخورید: عقاب و استخوان خوار و نسربحر، | ۱۲ |
و لاشخوار و شاهین و کرکس به اجناس آن؛ | ۱۳ |
و هر غراب به اجناس آن؛ | ۱۴ |
و شترمرغ وجغد و مرغ دریایی و باز، به اجناس آن؛ | ۱۵ |
و بوم و بوتیمار و قاز؛ | ۱۶ |
و قائت و رخم و غواص؛ | ۱۷ |
ولقلق و کلنک، به اجناس آن؛ و هدهد و شبپره. | ۱۸ |
و همه حشرات بالدار برای شما نجساند؛ خورده نشوند. | ۱۹ |
اما از همه مرغان طاهربخورید. | ۲۰ |
هیچ میته مخورید؛ به غریبی که درون دروازه های تو باشد بده تا بخورد، یا به اجنبی بفروش، زیرا که تو برای یهوه، خدایت، قوم مقدس هستی و بزغاله را در شیر مادرش مپز. | ۲۱ |
عشر تمامی محصولات مزرعه خود را که سال به سال از زمین برآید، البته بده. | ۲۲ |
و به حضور یهوه خدایت در مکانی که برگزیند تا نام خود را در آنجا ساکن سازد، عشر غله و شیره وروغن خود را و نخست زادگان رمه و گله خویش را بخور، تا بیاموزی که از یهوه خدایت همه اوقات بترسی. | ۲۳ |
و اگر راه از برایت دور باشد که آن را نمی توانی برد، و آن مکانی که یهوه، خدایت، خواهد برگزید تا نام خود را در آن بگذارد، وقتی که یهوه، خدایت، تو را برکت دهد، از تو دور باشد. | ۲۴ |
پس آن را به نقره بفروش و نقره را بدست خود گرفته، به مکانی که یهوه خدایت برگزیند، برو. | ۲۵ |
و نقره را برای هرچه دلت میخواهد از گاو و گوسفند و شراب و مسکرات و هرچه دلت از تو بطلبد، بده، و در آنجا بحضوریهوه، خدایت، بخور و خودت با خاندانت شادی نما. | ۲۶ |
و لاویای را که اندرون دروازه هایت باشد، ترک منما چونکه او را با تو حصه و نصیبی نیست. | ۲۷ |
و در آخر هر سه سال تمام عشر محصول خود را در همان سال بیرون آورده، در اندرون دروازه هایت ذخیره نما. | ۲۸ |
و لاوی چونکه با توحصه و نصیبی ندارد و غریب و یتیم و بیوهزنی که درون دروازه هایت باشند، بیایند و بخورند و سیرشوند، تا یهوه، خدایت، تو را در همه اعمال دستت که میکنی، برکت دهد. | ۲۹ |