+ Mak 1 >
1 Mban ya imbɨr Jisas Kraisɨnd, ndɨn Yakŋ Ohɨrand Nor. Ya hamb mbanave ahevakarɨmar.
Anfang der frohen Botschaft von Jesus Christus, dem Sohne Gottes.
2 Eŋambɨr han Aisaiav, wɨram Yakŋ Ohɨrand ya injambɨr ahe kahɨnd hamb mbɨ mbanave mpamar. Ndɨh wan amar. Nzɨ kaŋ ihɨnd wɨram ya hɨrandand hamb mboz injore ondari amar. Mbɨ mboz we nandɨv empasam osarɨndari amar.
So, wie geschrieben steht bei dem Propheten Isaias: "Siehe, ich sende meinen Engel vor dir her, der dir den Weg bereiten soll."
3 Mbɨ isupɨr wɨram mah haŋ itɨkɨrɨm aware kandari amar. Anɨŋnsar Ohɨrandɨv empasam osarɨvar arar kandari amar. Ndɨndɨv empasam impumpɨr ohɨra akŋ han omanenta sɨvar arar kandari amar.
Eine Stimme ruft in der Steppe: 'Richtet her den Weg des Herrn, macht seine Pfade eben."'
4 Mach, Jonɨmb isupɨr wɨram mah handɨh ahevakarɨmar. Ahevakare osa anchɨ han ya mbanave sɨkah omar. Amɨ mpɨ itɨmaimŋgɨn nzɨ andɨŋ yambɨŋ ŋazɨkŋirɨŋgwɨŋgw ŋambiahaŋ, Yakŋ Ohɨrav amandɨŋ enta kɨvah han usɨndari amar.
Johannes trat in der Steppe auf, taufte und verkündete die Taufe der Bekehrung zur Nachlassung der Sünden.
5 Mach, wɨram akŋ anchɨ akŋ isupɨr Judiand aiampɨra Jerusalemɨnd hamb Jonɨnd pɨŋ ai, mbɨndɨŋ enta kɨvah sɨmŋganj han injambɨr ahah kamŋgɨmar. Kamŋgɨz mach raz, Jonɨmb ndɨŋ yamb Jordan handɨh ŋazɨkŋirɨŋgwɨŋgw ŋambiahah omar.
Das ganze Land Judäa zog zu ihm hinaus, sowie alle Bewohner Jerusalems. Man ließ sich von ihm im Jordanfluß taufen, wobei man seine Sünden bekannte.
6 Jonɨmb yupɨr hɨrahɨr osapɨr kamelɨnd ndɨ han hɨranj. Mbɨ orɨham uŋkɨruŋgɨr han mɨra ohɨrand upɨrɨŋ uŋkɨranj. Unsa mbɨkɨr han etameram akaraŋk antand, mbɨ han nanj.
Johannes trug ein Kleid aus Kamelhaaren und einen Ledergürtel um die Lenden; er nährte sich von Heuschrecken und wildem Honig.
7 Mach, mbɨ ya eŋgwe kamar. Wɨram emŋga hamb ihɨnd mapɨŋ aindari amar. Ndɨn wɨram ohɨra aŋkarɨpɨrnsɨnd, mbɨ yan epari amar. Yan wɨram imbɨm amar. Nzɨ andamesa mpɨrorɨzɨŋgwi nzɨhanave mɨrupɨr mbɨkɨr han inɨmbɨmɨñ amar.
Er predigte und sprach: "Nach mir kommt einer, der mächtiger ist als ich; ich bin nicht wert, mich vor ihm hinzubeugen und ihm die Riemen seiner Schuhe loszulösen.
8 Nzɨ andɨŋ yamb imbɨmun ŋazɨkŋirɨŋgwɨŋgw ŋambiahajin amar. Mbɨp Kɨpɨr Imbɨr Yakŋ Ohɨrand han kaz ŋkai andɨŋ ŋgwevondari amar.
Ich habe euch nur mit Wasser getauft. Er aber wird euch mit dem Heiligen Geiste taufen."
9 Mach, haŋonaŋg Jisasɨv aiampɨra mbɨkɨr Nasaret, isupɨr Galilind haŋ erere avɨhomar. Avɨhoz Jonɨmb ndɨn yamb Jordanɨŋ ŋazɨkŋirɨŋgwi ŋambiahamar.
In jenen Tagen kam Jesus von Nazareth in Galiläa und ließ sich im Jordan von Johannes taufen.
10 Ŋambiahazand sɨhawarohe waz rakav kɨrɨm ŋenduwamar. Ŋenduwazand Kɨpɨr Imbɨr Yakŋ Ohɨrand hamb apa ikŋɨŋgwɨm emamp ipɨndahe ndɨnɨŋ ŋkaimar.
Und sogleich, als er aus dem Wasser stieg, sah er, wie sich die Himmel öffneten und wie der Geist einer Taube gleich auf ihn niederschwebte und über ihm blieb.
11 Az Yakŋ Ohɨrav mbɨkɨr Aiampɨra Ohɨra Ñaŋ handɨh ñi kamar. Nan ihɨnd Nor amar. Nzɨ nandɨvon rin amar. Ihɨnd mpɨ hamb nandɨv imbɨrpamun ñi amar.
Und eine Stimme kam vom Himmel her: "Du bist mein geliebter Sohn; an dir habe ich mein Wohlgefallen."
12 Mach, haŋonaŋg Kɨpɨr Imbɨr Yakŋ Ohɨrand hamb Jisasɨh ke mpimbi ŋavɨzuz isupɨr wɨram mah handɨh omar.
Und gleich hernach trieb ihn der Geist in die Einsamkeit
13 We yuŋk undɨmajɨvam ohɨra ñɨz ñɨzand Satanɨmb ndɨnɨh mbɨŋgɨr eŋgwanj. Mbɨŋgɨr eŋgwazand, Jisasɨv mɨroyam antandmen ñɨzand, Yakŋ Ohɨrand mapɨŋ akŋ hamb ndɨn pɨrasɨmŋganj.
Vierzig Tage und vierzig Nächte war er in der Einsamkeit und ward vom Satan versucht; er lebte bei den wilden Tieren; doch Engel dienten ihm.
14 Mach, Herotɨv Jonɨh oram kɨvahɨŋ ŋgame inchakarɨz ñɨzand, Jisasɨv erai isupɨr Galilind handɨh ahevakarɨmar. Ahevakare Yakŋ Ohɨrand ya imbɨr han hɨro hɨrai eŋgwanj.
Nach der Gefangennahme des Johannes begab sich Jesus nach Galiläa und verkündete die frohe Botschaft vom Reiche Gottes.
15 Ave mbɨ mbanave kanj. Yuŋk Yakŋ Ohɨrav ŋgamɨmar hamb ndɨh ahevakari aranj. Yuŋk Yakŋ Ohɨrav osa anchɨ hanaveaŋg ŋɨmbɨz mbɨkɨr kwɨŋ ñɨndɨramŋgi kehamb ikwɨm ndɨh ivivmbɨri aranj. Amɨ Yakŋ Ohɨrand ya imbɨr mban njɨhame mpɨ itɨmai njɨhi aŋkarɨpɨr ŋe njɨhambar aranj.
Er sprach: "Erfüllt ist die Zeit; das Reich Gottes ist nahe! Bekehret euch und glaubt an die frohe Botschaft!"
16 Mach ave, Jisasɨv yamb ohɨra ondɨhondɨh Galilind ampaŋam omar. We nde waz Saimonɨmb ranɨr Andrumen mbɨndɨŋ añaŋan han avɨzɨŋgwɨŋgw ñɨmŋgɨmar. Mbɨndɨŋ ntɨŋ han oma ŋaŋɨndɨvam.
Einst wanderte er an Galiläas Meer entlang, als er den Simon und Andreas, Simons Bruder, sah. Sie warfen eben ein Netz ins Wasser aus; sie waren nämlich Fischer.
17 Az Jisasɨv ndɨŋ kamar. Amɨ ai yan mpehɨraivar amar. Aimŋgɨn nzɨ andɨŋ wɨram hanave ŋɨmbɨmb han mbɨramɨŋ amar.
Und Jesus sprach zu ihnen: "Kommt, folget mir! Ich werde euch zu Menschenfischern machen."
18 Avɨz mach, pams haŋon ŋondɨrahe mbɨndɨŋ añaŋan akŋ han erere ndɨn kɨrɨm mpehɨromŋgɨmar.
Augenblicklich ließen sie ihre Netze liegen und folgten ihm.
19 Mach, mbɨ sɨwaŋkw sɨwaŋkw re waz Sebedind nor kɨra undɨmaj hamb Jemsɨnd Jonɨnd utɨŋg unchaŋ ñɨhɨri mbɨndɨŋ añaŋan akŋ han omanenta sɨz ñɨmŋgɨmar.
Er ging ein wenig weiter; da sah er Jakobus, den Sohn des Zebedäus, und Johannes, seinen Bruder. In ihrem Boote legten sie gerade die Netze sich zurecht.
20 Ñɨmŋgɨzand Jisasɨv ndɨŋ oreŋgɨmar. Oreŋgɨz, mbɨ ŋondɨrahe wanɨr mbɨndɨŋ Sebedih erere etomŋgɨmar. Sebediv mbɨkɨr wɨram kɨra ntɨŋɨndɨmen utɨŋg unchaŋ ñɨmŋgɨzand, undɨmaj hamb ŋondɨrahe Jisasɨh kɨrɨm mpehɨromŋgɨmar.
Sogleich berief er sie. Sie ließen ihren Vater Zebedäus im Boot bei den Tagelöhnern und gingen mit ihm fort.
21 Mach, Jisasɨv sezɨrmen aiampɨra Kaperneam handɨh omŋgɨmar. Omŋgɨz wer Yakŋ Ohɨrand Yuŋk Wɨr Ñɨñɨnd hamb ahevakarɨz, Jisasɨv Yakŋ Ohɨrand marɨvai oramɨŋ ahevohe ya sɨkanj.
Sie gingen nach Kapharnaum hinein. Gleich am Sabbat begab er sich in die Synagoge, wo er lehrte.
22 Wɨram kɨra ya Mosesɨnd injambɨr ahe sɨkahɨnd kehamb, mbɨ njɨhi wɨram emŋgand ŋe osa anchɨ han sɨkamŋganj. Jisasɨp, mbɨ nend. Mbɨ mbɨkɨrun njɨhiŋam ŋe wɨram ensansɨnd emamp sɨkanj. Handɨv wɨram akŋ anchɨ akŋ hamb Jisasɨnd ya han njɨhamam ntamŋganj.
Man war von seiner Lehre hingerissen; denn er lehrte sie wie einer, der Vollmacht hat, und nicht wie die Schriftgelehrten.
23 Mach, yuŋk emŋga haŋ Jisasɨv ya sɨkazand wɨram itɨ kɨvahɨnsɨnd hamb mbɨndɨŋ Yakŋ Ohɨrand marɨvai oramɨŋ ñɨmar. Avɨz itɨ kɨvah mbanamb aware kamar.
In ihrer Synagoge war ein Mensch im Banne eines unreinen Geistes. Er schrie laut
24 Jisas, nan wɨram Nasaretɨnd amar. Amɨ arɨŋ utɨ sɨŋɨn are ain amar. Ave arɨŋ mɨŋam kiaŋgworaŋgwi kɨvah sɨŋɨn are ain oh a amar. Nzɨ nan ndɨh wajin amar. Nan wɨram Yakŋ Ohɨrav kaz aimandɨn hamb amar.
und rief: "Oho! Was willst du von uns, Jesus von Nazareth? Bist du gekommen, uns zu verderben? Ich weiß, wer du bist: der Heilige Gottes."
25 Hanave kaz, Jisasɨv itɨ kɨvah mban ya aŋkarɨpɨr ke kamar. Amɨ ya erere wɨram mban etov amar.
Doch Jesus drohte ihm und sprach: "Schweig! Fahr von ihm aus!"
26 Mach, Jisasɨv hanave kaz, itɨ kɨvah mbanamb raz wɨram mbanamb nte kɨrɨm ntahorɨmar. Ntahorɨzand itɨ kɨvah hamb itɨkɨrɨmun aware kɨrɨm enduwaŋgɨŋgamar.
Da zerrte ihn der unreine Geist hin und her und fuhr mit gellendem Geschrei von ihm aus.
27 Mach az, wɨram akŋ anchɨ akŋ hamb wamŋgɨz, ndɨŋ zɨŋɨmb pɨrorɨŋgaz mbon ya mbon ya ke kamŋgɨmar. Mban utɨman ya arɨmŋgɨmar. Wɨram mbanamb ya icha toh ki arɨmŋgɨmar. Ave mbɨ ya han wɨram ensansɨnd emamp kazand itɨ kɨvah hamb mbɨkɨr ya njɨhamŋgɨj arɨmŋgɨmar.
Alle entsetzten sich und stritten miteinander. Sie fragten: "Was ist doch das, die neue Lehre in der Vollmacht Gottes? Gebietet er doch selbst unreinen Geistern, und sie gehorchen ihm."
28 Avɨz pams haŋon, wɨram akŋ anchɨ akŋ isupɨr Galilind hamb Jisasɨndɨv ya kɨrɨm hɨro hɨrai kamŋgɨmar.
Sein Ruf ging überall hinaus ins ganze Gebiet von Galiläa.
29 Mach ave, Jisasɨv Jemsmen Jonmen Yakŋ Ohɨrand marɨvai oramɨŋ ñɨhɨri ahevetai Saimonɨnd Andrund oramɨŋ omŋgɨmar.
Dann ging er aus der Synagoge fort und kam ins Haus des Simon und Andreas, in der Begleitung von Jakobus und Johannes.
30 Saimonɨnd mɨŋɨr anchɨndɨrɨh mbɨkɨr yupɨr hamb pɨr ohɨra ñɨzand, antɨm mbɨkɨr handɨh ŋgañɨmar. Az Jisasɨh mahoror mbɨkɨr handɨv kamŋgɨmar.
Die Schwiegermutter des Simon lag fieberkrank darnieder, und sie erzählten ihm sofort von ihr.
31 Kamŋgɨz we omanampɨra mbɨkɨr han ŋe ndɨn ŋambiahamar. Ndɨn ŋambiahaz mach, yupɨr mbɨkɨr hamb kɨrɨm imi ŋamar. Az ndɨŋ hɨrawi unsa eŋkwanamar.
Da trat er zu ihr hin, ergriff sie bei der Hand und richtete sie auf. Da wich von ihr das Fieber, und sie diente ihnen.
32 Mach, rapɨrɨv ŋkwuhi zuh razand, mbɨ osa anchɨ hamb wɨram mahororɨnsɨnd han, itɨ kɨvahɨnsɨnd hanez mɨŋam ŋɨmbi Jisasɨnd pɨŋ hɨraimŋgɨmar.
Als es Abend wurde und die Sonne untergegangen war, brachte man zu ihm alle Kranken und Besessenen.
33 Osa anchɨ aiampɨraŋ ñɨmŋgɨmar kehamb mɨŋam ai oram impikŋ handɨh aŋkwezawi ñɨmŋgɨmar.
Die ganze Stadt drängte sich vor der Tür zusammen.
34 Avɨz Jisasɨv wɨram akŋ anchɨ akŋ mahoror endɨraparamnsɨnd han omanenta si, mach itɨ kɨvahɨnsɨnd kehan itɨ kɨvah han mɨŋam kiaŋgworaŋgwɨmar. Itɨ kɨvah hamb Jisasɨh ndɨh wamŋganj. Ave ndɨn injambɨr ahamŋgɨmɨnj are ndɨŋ erokare kamar. Amɨ yaya kamŋgɨmɨn amar.
Er heilte viele Kranke von mannigfachen Leiden und trieb auch viele Dämonen aus; doch ließ er es nicht zu, daß die Dämonen redeten; sie erkannten ihn nämlich.
35 Mach, Jisasɨv mband zuhun ŋaiahe ahevai isupɨr wɨram mah handɨh we Yakŋ Ohɨra ahaz oror ñɨmar.
Frühmorgens, als es noch ganz dunkel war, stand er auf, ging fort und kam an einen abgelegenen Ort, wo er betete.
36 We ñɨzand Saimonɨmb wɨram emŋgemŋgamen Jisasɨh kɨrahɨr omŋgɨmar.
Simon und die Seinen gingen ihm rasch nach.
37 We ndɨn we kamŋgɨmar. Wɨram akŋ anchɨ akŋ hamb nan kɨramŋgɨmbɨri arɨmŋgɨmar.
Sie fanden ihn und sagten zu ihm: "Alle suchen dich."
38 Az Jisasɨv ndɨŋ kamar. Aimŋgɨn aiampɨra emŋgemŋga ikwɨm ikwɨm ñɨmŋgi mbanaŋ om amar. Nzɨ wɨram akŋ anchɨ akŋ ya eŋgwaŋɨn are ondarin amar. Nzɨ ntɨŋ handɨvon aindaiyin amar.
Er sprach zu ihnen: "Laßt uns auch anderswohin gehen, in die Flecken da umher, damit ich auch dort predige; dazu bin ich gekommen."
39 Mach ave, mbɨ aiampɨra emŋgemŋga Galilind handɨh we ñi mbɨndɨŋ Yakŋ Ohɨrand marɨvai oram unchaŋ ya eŋgweŋgw ndanj. Ave osa anchɨ itɨ kɨvahɨnsɨnd kehan itɨ kɨvah han kiaŋgworaŋgw ndanj.
So zog er denn umher und predigte überall in Galiläa in ihren Synagogen und trieb die Dämonen aus.
40 Mach ave, wɨram usɨ aŋkarɨpɨr yupɨr okaŋgaŋgɨnsɨnd hamb Jisasɨnd pɨŋ ai andamesa mpɨrorɨzɨŋgwi ŋgwañ ekeh akŋɨn ŋaŋ kamar. Amɨ yan akŋɨn ñɨŋan han, kan ihɨnd usɨ kɨvah aŋkarɨpɨr hamb kwevɨrɨz amar.
Da kam zu ihm ein Aussätziger; auf den Knien flehte er ihn an und sprach: "Wenn du willst, kannst du mich rein machen."
41 Hanave kaz, Jisasɨv ndɨn akŋɨn ñi omanaka ndɨn insɨŋ ŋgame kamar. Nzɨ nan akŋɨn ñi nan ndɨh omanenta sin amar.
Voll Erbarmen streckte er seine Hand aus, berührte ihn und sprach: "Ich will, sei rein!"
42 Mach, Jisasɨv hanave kaz, yupɨr mbɨkɨr hamb pams haŋon omanenta ñɨz, wɨram mbanamb kɨrɨm imbɨr ramar.
Und sofort wich der Aussatz von ihm, und er war rein.
43 Avɨz Jisasɨv wɨram mban kamar. Amɨ ov amar. We yupɨr amakɨr han wɨram hanɨhan Yakŋ Ohɨrandɨv ahaz ore ŋgamamɨnd pɨŋ hɨrohe mbɨramɨn waz amar. Mosesɨv kamar amar. Wɨram usɨ aŋkarɨpɨr yupɨr okaŋgaŋgɨnsɨnd hamb, yupɨr mbɨkɨr hamb omanenta ñɨŋɨnj han, mbɨ mɨrunsa ŋe Yakŋ Ohɨrandɨv ahaz ore ŋgamɨz arar kamar amar. Amɨ we hanavɨv amar. Amɨ hanavɨn, wɨram kɨra hanɨhan Yakŋ Ohɨrandɨv ahaz ore ŋgamamɨnd hamb we kandɨramŋgi amar. Yupɨr amakɨr hamb ndɨh omanenta ñi arar kandɨramŋgi amar. Mach, Jisasɨv hanave ke wɨram mban aŋkarɨpɨr erokare kamar. Ndɨh wan amar. Amɨ wɨram emŋga kamɨn amar.
Mit strengen Worten schickte er ihn alsbald fort
und sprach zu ihm: "Hüte dich, irgend jemand etwas zu sagen; geh vielmehr hin, zeige dich dem Priester und opfere für deine Reinigung, was Moses vorgeschrieben hat; sie mögen dies zum Zeugnis nehmen."
45 Az nend. Wɨram mbanamb ya Jisasɨv utuhutuh sɨmar han hɨro hɨrai kɨrɨm kamar. Handɨv Jisasɨv wɨram akŋɨnd ampɨn insɨŋ nzɨhanave aiampɨraŋ ŋgwevomɨr. Nend, mbɨ isupɨr wɨram mah haŋ ñɨzand wɨram akŋ anchɨ akŋ aiampɨra emŋgemŋgand kehamb ndɨn pɨŋ aimŋgɨmar.
Jener ging hinweg; er wußte vieles zu erzählen und machte die Tat überall bekannt. So kam es, daß Jesus sich nicht mehr offen in einer Stadt zeigen konnte, vielmehr sich außerhalb an abgelegenen Orten aufhielt; jedoch kam man zu ihm von allen Seiten.