Roomte 8
1 Amadi o mina Jisu Kristo damdi roongroopla loong abah tadut haatka.
So er det då ingi fordøming for deim som er i Kristus Jesus.
2 Tumeah Chiiala hootthe, seng roidong kotte rah ih Jisu Kristo damdi roongroop thuk hangno etek nyi rangdah hootthe dowa puipang halang.
For i Kristus Jesus hev livsens ånds-lov gjort meg fri frå synde- og daude-lovi.
3 Hootthe jun ih marah mina hansi ah larooklata ang thoidi tajen reeta, erah ah Rangte jen reeta. Rangte ih heh Sah ah mina jun ih daapkaat haano rangdah ah dut haat ra taha, heh Sah ah rangdah mina seng likhiik ih daapkaat haano seng rangdah saasiit tahe.
For det som var umogelegt for lovi, av di ho var magtlaus ved kjøtet, det gjorde Gud, då han sende sin eigen son i syndigt kjøts likning og for syndi skuld og fordømde syndi i kjøtet.
4 Rangte ih erah reeta ah langla, Hotthe ih marah baat ha erah seng toom re ih seng hansi tenthun lam ih lah angthang Chiiala jeng ah chaat lam ih ah.
So skulde lovkravet verta fullnøgt i oss som ikkje ferdast etter kjøtet, men etter Anden.
5 O mina hansi dang ajang ih baat ha jun ih tongsongla loong ah, nengthung nengtak ah hansi dang ajang ih ju maak ah. O mina Chiiala ih baat ha jun ih tongsongla loong ah ih nengthung nengtak uh Chiiala suh maak thuk ah.
For dei som er etter kjøtet, trår etter det som høyrer kjøtet til, men dei som er etter Anden, trår etter det som høyrer Anden til.
6 Hansi dang ajang ih maak ha loong ah etek choh ah; Chiiala ih maak ha loong ah latek roidong nyi tengmangmang roidong ah choh ah.
For kjøtsens trå er daude, men Andens trå er liv og fred,
7 Erah thoidi mina hansi dang ajang ni tongte loong ah Rangte piiara ih hoonla; tumeah Rangte hootthe ah neng ih tachaat rumka nyia tabaam miichaat rumka.
etter di kjøtsens trå er fiendskap mot Gud - for det er ikkje Guds lov lydugt, ja, kann ikkje vera det heller -
8 O hansi dang ajang jeng ah chaat ha loong ah ih Rangte ah tami roon thukka.
og dei som er i kjøtet, kann ikkje tekkjast Gud.
9 Enoothong, sen sak nah Rangte Chiiala ah roong tongha bah—hansi ih jamha jun ih sen tatong kan ang an; erah nang ih bah Chiiala ih baat ha jun ih tong an. O mina di Kristo Chiiala tajeeka erah mih ah heh mina tah angka.
Men de er ikkje i kjøtet, men i Anden, so framt Guds Ande bur i dykk; men hev ein ikkje hev Kristi Ande, so høyrer han ikkje honom til.
10 Enoothong Kristo sen damdi tong abah, rangdah thoi taat tek anbah uh, Chiiala ah sen roidong ang ah, tumeah sen ah Rangte damdi epun ang thoidi, sen hansi puh asak ah rangdah nah taat ti ang abah uh ah.
Men er Kristus i dykk, so er vel likamen daud for synd skuld, men åndi er liv for rettferd skuld.
11 Jisu Kristo tek nawa ngaakthing thukte Rangte Chiiala ah sen damdoh roongtong ha bah, Kristo tek nawa ngaaksaat thukte rah ih, sen etek etheng puh asak adoh heh Chiiala ah sen damdoh roong jeeha, eno sen suh roidong ah kohan.
Men dersom Anden hans som vekte Jesus upp frå dei daude, bur i dykk, so skal han som vekte Kristus upp frå dei daude, ogso gjera dykkar døyelege likamar livande for sin Ande skuld, som bur i dykk.
12 Erah thoih ngaapho ngaano loong, seng ah seng hansi ih jamha jun doh lajaatjaat tongtheng.
So stend me då, brør, ikkje i skuld til kjøtet, so me skulde liva etter kjøtet.
13 Tumeah sen hansi jun ih tongtha anbah etek ean; enoothong Esa Chiiala jun ih sen rangdah reeraang ah tek haat anbah ething tong an.
For liver de etter kjøtet, skal de døy; men døyder de likamens gjerningar ved Anden, då skal de liva.
14 O mina Rangte Chiiala ih siit ha abah, Rangte sah ang ah.
For so mange som vert drivne av Guds Ande, dei er Guds born.
15 Tumeah, Rangte ih kohalan Chiiala rah ih sen dah tahoon thuk ran nyia tacho thuk ran; erah nang ih bah, Chiiala ih Rangte suh asah ih hoon halan, eno erah Chiiala moong achaang jun ih Rangte suh, “Ewah! Ewah!” ih eriing eno ejen poon et ih.
For de fekk ikkje ein trældoms-ande, so de atter skulde ræddast, men de fekk ei barnekårs-ande, som gjer at me ropar: «Abba, Fader!»
16 Rangte Chiiala ah sengchi sengla damdi roongroop haano seng ah Rangte suh asah ih dongjat thuk hali.
Anden sjølv vitnar med vår ånd at me er Guds born.
17 Seng ah Rangte sah angli bah, marah Rangte ih heh mina raangtaan ih romseetam ha rah seng chojih ang ah, erah dam ih Rangte ih Kristo suh marah thiinha rah uh seng eroong choh eh ih; tumeah Kristo ih chamnaang huita rah seng ih jen roonghui ih bah, heh rangka sa doh uh seng eroong rangka et he.
Men er me born, so er me ervingar og, det er Guds ervingar, og Kristi medervingar, so framt me lid med honom, for at me skal verta herleggjorde med honom.
18 Ngah ih jat angdi seng amadi marah chamnaangli erah ah lakngah ni seng suh erangkaajih bantongla loong dam adoh tajen toobaatke.
For eg held so fyre, at lidingarne i den nærverande tidi er ikkje vyrdande mot den herlegdomen som skal openberrast på oss.
19 Jaatrep dongsiitta loong ah ih Rangte ih heh saloong maatok doh dong ra thuk ha ih bantho rumha.
For skapningen lengtar og stundar etter Guds borns openberring;
20 Tumeah heh lakmaak loong asuh neng tum raangtaan ih dongsiitta rah lah ang thuk suh dut haat rumta, enoothong neng thung nawa ih lah angthang, Rangte thung jun ih dut haat rumta. Ang abah uh laalomjih eje
for skapningen vart lagd under vesaldomen - ikkje godviljugt, men etter hans vilje som lagde honom derunder -
21 sa siit mathan dongsiitta loong ah neng mih dah ang rumta dowa edoksiit et rum ah, eno Rangte suh asah rangka sa doh neng ah uh eroong rangka et rum ah.
i von um at skapningen og skal verta frigjord frå trældomen under forgjengelegdom til fridomen i Guds borns herlegdom.
22 Amadi tuk ih heh ih dongsiitta loong ah noonuh neng sah tupdi kacham arah likhiik ih chamnaang rumla.
For me veit at all skapningen sukkar saman og lid sår verk saman alt til no;
23 Enoothong erah dongsiitta loong laklak tachamka; seng loong suh Rangte Esa Chiiala phangkhothoon lakkot kotahe loong anep seng cham chamchi nah roong chamnaangte angli, tumeah seng ih Rangte ih heh sah toom ih hoonhe ih bantho hi nyia sengpuh sengsak ah rangdah nawa doksiit hali.
ja, ikkje berre det, men me og, som hev Anden til fyrstegrøda, jamvel me sukkar med oss sjølve, med di me stundar etter barnekåret, vår likams utløysing.
24 Tumeah seng laalom jun ih ba seng ah puiti; enoothong seng ih marah seng mik ih japtup ih no laalom hi asuh bah seng ih amiisak laalom ih tajen liike. O mina kalaalom ah marah heh mik ih japtup ha asuh ah?
For i voni er me frelste; men ei von som ein ser, er ingi von; kvifor skulde ein vona det ein ser?
25 Enoothong marah seng mik ih lajaptupke asuh juuba laalomli; erah thoidi naan ih no ban sok hi.
Men vonar me det me ikkje ser, so stundar me etter det med tolmod.
26 Erah likhiik Chiiala rah uh seng hansi ah larook lata tokdi, seng chosok suh ra hala. Tumeah seng ih Rang mamet soom ah erah uh tajatke; Chiiala heh teeteewah ih rangsoom kohali eno erah jengkhaap nawa ih tami dongjengta.
Men like eins kjem Anden og vår vanmagt til hjelp; for me veit ikkje kva me skal beda um, so som me treng det, men Anden sjølv gjeng i bøn for oss med usegjelege sukkar,
27 Eno Rangte, seng tenthun mongtham jatte warah ih Chiiala ih tumjih thunha erah jat eha; tumeah Chiiala ih heh mina raangtaan ih heh ten ni tumjih thunha loong ah Rangte suh jatthuk ha.
og han som ransakar hjarto, veit kva Anden trår etter; for etter Guds vilje gjeng han i bøn for dei heilage.
28 Seng ih jat ih di Rangte ah, jaatrep di heh suh nookte raang ih ese ih reela, o heh motkaat jun ih poonta loong raang ih ah.
Og me veit at alle ting tener deim til gode som elskar Gud, dei som er kalla etter hans rådgjerd.
29 O mina Rangte ih maangdi heh mina danjeecho ih thiikta loong ah heh samiimi likhiik maama ih danthiinha, eno ba heh Sah ah hanpiite wahoh loong nang ih thiikkhoh et thiik ah.
For dei som han kjende fyreåt, dei hev han og kåra fyreåt til å likjast bilætet av Son hans, so han skulde vera den fyrstefødde millom mange brør;
30 Eno marah, Rangte ih danthiinha loong ah poon rum ano; heh damdoh epun ejun ang rum ah, eno neng loong Rangte damdoh roong rangka rum ah.
og dei som han kåra fyreåt, deim hev han og kalla, og dei som han kalla, deim hev han og rettferdiggjort, og dei som han rettferdiggjorde, deim hev han og herleggjort.
31 Emah ang abah arah loong tiit asuh, seng ih tumjih li ih? Rangte ah seng damdi ang hala bah, o ih we jen siikhaam he?
Kva skal me då segja um dette? Er Gud med oss, kven er då imot oss?
32 Rangte ih bah tabaam siikhaam ri, heh Sah botseh lachiim thang ih seng loong raang ih daapkaat taha! Heh ih heh Sah kotahe—erah ang abah seng suh uh jaatrep thaangmuh ih taba jen kori?
Han som ikkje sparde sin eigen son, men gav honom for oss alle, kor skulde han ikkje og gjeva oss alle ting med honom?
33 Rangte ih danjeeha mina ah o ih jen joonnaam ah? Rangte heh teeteewah ih botseh tathika liiha!
Kven vil klaga Guds utvalde? Gud er den som rettferdiggjer.
34 Erah ang abah neng ah o ih jen dut haat ah? Jisu Kristo marah tek nawa ngaakthingta, eno heh wah reeni jaawako adi tongwang ano seng raang ih rangsoom wangla rah ih uh tadut haatka!
Kven er den som fordømer? Kristus er den som hev døytt, ja, endå meir, som er uppvekt, som og er ved Guds høgre hand, som og gjeng i bøn for oss.
35 Erah ang abah, Jisu Kristo minchan nawa seng ah o ih maajen pheehoom he? Cham anaang ih tamjen pheehoom he, tama kaatthet ih ah, tama phate joonnaam ih ah, tama ramtek ih ah, tama changthet ih ah, tama echoojih reh ah, tama etek ih ah?
Kven skal skilja oss frå Kristi kjærleik? Trengsla eller hugverk eller forfylgjing eller hunger eller klædeløysa eller fåre eller sverd?
36 Rangteele ni liiha, “Sen loong raangtaan ih seng saarookwih choophaan phaan ih tekjih ni tongli; Seng ah saapsah ebit suh ban thiin arah likhiik et thiik hali.”
som skrive stend: «For di skuld vert me drepne all dagen; me er rekna som slagtesauer.»
37 Emah tah angka, erah loong abah seng minchante wah men nawa ih seng loong ih ejen jen etti!
Men i alt dette vinn me meir enn siger ved honom som elska oss.
38 Erah thoih ih ngah ih kamkam ih tuungmaang lang, heh mongnook dowa tumjih eh uh tajen pheehoom ri: etek ih uh adoleh roidong ih uh, rangsah loong ih uh, adoleh Rangmong nawa jaat hoh chaan aphaan eh uh, amah dowa hasong eh uh adoleh lakngah nawa hasong eh uh,
For eg er viss på at korkje daude eller liv, korkje englar eller herrar, korkje det som no er eller det som koma skal eller nokor magt,
39 mongrep khoh nawa eh uh, adoleh mongrep khu nawa eh uh—jaatrep dongsiitta loong dowa tumjih reh uh seng Teesu Jisu Kristo jun ih Rangte mongnook nawa tajen paaksiit ri.
korkje høgd eller dypt eller noko annan skapning skal kunna skilja oss frå Guds kjærleik i Kristus Jesus, vår Herre.
