< Hebruute 4 >
1 Amadi, Rangte ih seng choh naangtong suh marah baat tahe erah jun ih seng echoh esuh kakham tahe. Erah raangtaan ih banban ih tong ih, naangtong chosuh kakhamta ah ngo uh lachoh nak toom ang an.
Por lo tanto seamos cuidadosos y asegurémonos de no perdernos la oportunidad de entrar a su reposo, aunque Dios ya nos dio la promesa.
2 Mamah liidih seng ih Ruurang Ese ah chaatti, neng ih chaatta likhiik ah. Neng ih tiitkhaap ah echaat erumta, enoothong ese tare rumta, timnge liidih erah chaat tokdi tuungmaang ano tah kap rumta.
Porque hemos oído buenas noticias tal como ellos lo hicieron, pero eso no fue suficiente porque ellos no aceptaron ni creyeron lo que oyeron.
3 Ehanpiite seng loong ah Rangte ih enaangtong chosuh kakham tahe rah choli. Erah likhiik heh ih liita, “Nga ten khatang eno thoomthih hoontang: ‘Neng marah enaangtong theng hah neng suh kottheng taat angta adoh maatok uh tajen thok rumka!’” Mongrep hoonta di dook jen tom moh kata bah uh arah jengkhaap ah baatta.
Sin embargo, los que creen en Dios ya han entrado al reposo mencionado por Dios cuando dijo: “En mi frustración hice un juramento: ‘No entrarán a mi reposo’”. (Esto es así aunque los planes de Dios ya estaban completos cuando creó el mundo).
4 Mamah liidih sa sinet saakaan tiit ah marah marah Rangteele ni baat eha: “Heh mootkaat thoontang mokah ano Rangte sa sinet sa adi naangtongta.”
En cuanto al séptimo día, hay un lugar en la Escritura que dice: “Dios reposó el séptimo día de toda su obra”.
5 Erah jeng jeng ah weedop baatta: “Neng marah enaangtong theng hah neng suh kottheng taat angta adoh maatok uh tajen thok rumka.”
Y como lo afirmaba el pasaje anterior: “Ellos no entrarán a mi reposo”.
6 Marah mina ih Ruurang Ese phang chaat rumta loong ah ih erah naangtong ah tah choh rumta, mamah liidih neng ih tah hanpi rumta. Ang abah uh, wahoh eje echoh esuh ah.
El reposo de Dios aún está disponible para que entremos en él, aunque aquellos que habían oído antes la buena noticia no lograron entrar por su desobediencia.
7 Elang ih ah Rangte ih saakaan hoh thinta tiit ah noisok hali ah “Chiinyah.” Paang hantek lidi erah rangwuung tiit ah Dewid jun ih jengta, erah rangteele ni dan raang eta: “Chinnyah Rangte jeng ah chaat ih hanbah, senthung sentak ah chedotdot nak ang an.”
Así que Dios una vez más coloca un día—hoy—diciéndonos mucho tiempo después por medio de David, como lo hizo antes: “Si oyen lo que Dios les dice hoy, no endurezcan sus corazones”.
8 Marah Rangte ih naangtong theng kakham rumta rah Josua ih mina loong suh jen naangtong mok ethuk rumta bah, Rangte ih saakaan hoh tiit ah tawe baat rum thengta.
Porque si Josué hubiera podido darles reposo, Dios no habría dicho nada después sobre otro día.
9 Emamah ih belam uh sa sinet saadi Rangte naangtongta likhiikkhiik heh mina loong naangtong chosuh eje
De modo que el reposo del Sábado todavía permanece para el pueblo de Dios.
10 Marah Rangte ih naangtong chosuh kakhamta ah chote ah ba naangtong ah, Rangte heh mootkaat nawa naangtong ta likhiik heh uh heh mootkaat nawa emamah ih naangtong ah.
Porque todo el que entra al reposo de Dios también descansa de su labor, así como Dios lo hizo.
11 Enoobah, enaangtong ah chosuh seng chah ih timthan haamhi erah than ih re ih, erah doba seng loong ah neng laalom laje thoidi lajen rumta likhiik sengdung dowa ngo uh naktoom je ih.
En consecuencia, debemos esforzarnos por entrar al reposo de Dios para que nadie caiga al seguir el mismo ejemplo de desobediencia.
12 Rangte jengkhaap ah ething nyia echaan, lang ah langlih langngah ih thela nang ih etheh. Erah ih jirep jen laang dook ah, chiiala nyia moong achaang loong chomui la jen rit dook ah, eno lakraang laraang thuung maadi chiila erah loong ah jen phe dook ah. Erah ih ten ni thun ha rah nyia eramka ela ah uh edande eh ah.
Pues la palabra de Dios es viva y eficaz, y más afilada que espada de dos filos, que penetra hasta separar la vida y el aliento, así como los tendones y los tuétanos, juzgando los pensamientos y las intenciones de la mente.
13 Rangte ngathong nah timjih uh tajen hotthin ka; Timthan hoon hiita loong ah Rangte miksok niibah thoontang ah etup etheng totoh angla. Eno seng teeteewah amiisak ih Rangte suh jat thukjih.
No hay ser vivo que esté oculto de su vista; todo está expuesto y es visible ante aquél a quien hemos de rendirle cuentas.
14 Erah raangtaan ih, marah suh tuungmaangli erah suh kamkam ih tuungmaang ih. Mamah liidih seng elong Romwah phokhothoon ah rangmong ni wangta—erah Jisu, Rangte Sah.
Y como tenemos tal sumo sacerdote que ha ascendido al cielo, Jesús, el Hijo de Dios, asegurémonos de mantenernos en lo que decimos creer.
15 Seng Romwah phokhothoon rah seng larook lata ang idi lah tenthet tah eri, enoothong seng damdi wasiit je ah jaahantek dook phate choi ah, ang abah uh rangdah tah data.
Pues el sumo sacerdote que tenemos no es uno que no pueda entender nuestras debilidades, sino uno que fue tentado de la misma forma que nosotros, pero no pecó.
16 Enoobah, kamkam ang ih, maradi tenthet nyia minchan chola Rangte tongtheng adoh thok suh jam ih, erah doba minchan nyia tenthet ah seng ih jamhi tok adoh huichaang ah choh ih.
Así que deberíamos acercarnos confiados a Dios, en su trono de gracia, para recibir misericordia, y descubrir la gracia que nos ayuda cuando realmente la necesitamos.