Galatiite 4
1 Belam toombaat ibah—hewah nyamka chote ah nodek tokdi jirep ah khomchoh abah uh dah likhiik ih ang ah.
Dico autem: quanto tempore hæres parvulus est, nihil differt a servo, cum sit dominus omnium:
2 Heh noodek ang tokdi, heh wah ih saapoot thiin kota ah maang langlang, heh sokboite mina loong rah ih tim jamha erah jam koh ah.
sed sub tutoribus et actoribus est usque ad præfinitum tempus a patre:
3 Erah likhiikkhiik seng loong ah chiiala ni maang hak hak mongrep pante chiiala dah angti.
ita et nos cum essemus parvuli, sub elementis mundi eramus servientes.
4 Eno saapoot ah chang kano, Rangte ih heh Sah miimi daapkaat taha. Heh ah mina nuh lam ih raaha no Jehudi Hootthe mong ni tong ra taha,
At ubi venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum factum ex muliere, factum sub lege,
5 Hootthe mong ni tongte loong ah dokrik ra taha, timnge liidih seng loong ah Rangte suh asah jen ang raangtaan ih ah.
ut eos, qui sub lege erant, redimeret, ut adoptionem filiorum reciperemus.
6 Rangte ih heh susah ngeh noisok halan raangtaan ih Rangte ih Chiiala seng ten ni daapkaat taha, marah Chiiala “Ewah, Ewah” kah riinghuungta rah ih ah.
Quoniam autem estis filii, misit Deus Spiritum Filii sui in corda vestra, clamantem: Abba, Pater.
7 Erah ang abah, sen loong ah dasah lakah ang thang heh sah ih hoon lan. Eno amadi sen heh sah angthoi, Rangte ih heh jinni heh susah loong suh kot suh jeela erah kohan.
Itaque jam non est servus, sed filius: quod si filius, et hæres per Deum.
8 Jaakhoh ni bah sen ih Rangte ah tajattan, eno sen loong ah Rangte lah angka loong dasah ang tan.
Sed tunc quidem ignorantes Deum, iis, qui natura non sunt dii, serviebatis.
9 Enoothong belam bah sen ih Rangte ah ejat ehan—ngah ih jen li eh ang Rangte ih sen loong ah ejat ih halan—enooba sen loong larook lata nyia menmi chanke panha chiiala loong jinnah mamah ih ngaakkaat suh thun han? Erah doh dasah we hoonkaat suh mamah ih thun han?
Nunc autem cum cognoveritis Deum, immo cogniti sitis a Deo: quomodo convertimini iterum ad infirma et egena elementa, quibus denuo servire vultis?
10 Sen loong ih mararah heh rangwuung, heh la, rangkuh, nyia heh paang ah hoondak ih bansok han.
Dies observatis, et menses, et tempora, et annos.
11 Ngah sen suh esootsaam elang! Ngah sen raangtaan ih molang ah thaangmuh doh tam ang kah ah?
Timeo vos, ne forte sine causa laboraverim in vobis.
12 Phoh ano loong, sen lasih joh rumhala, nga likhiik ang we an. Mamah liidoh ngah uh sen likhiik ang lang. Sen ih nga raang ih timjih uh tathet reetan.
Estote sicut ego, quia et ego sicut vos: fratres, obsecro vos. Nihil me læsistis.
13 Ngah ih sen suh hephang di ruurangese ah tim suh nyootsoot rum taha ah taat dokthun et thaak an, ngah esat thoidi ruurangese ah nyootsoot rum taha.
Scitis autem quia per infirmitatem carnis evangelizavi vobis jampridem: et tentationem vestram in carne mea
14 Enoothong ngah khoisat ah sen suh lase kaabah uh sen ih tah chiik tahe, tah phanhaat tahe, erah thaknang ibah sen ih Rangte taangnawa rangsah tam ra hala ngeh banpoon tahe; sen ih Kristo Jisu suh kah banpoon ah jih banpoon tahe.
non sprevistis, neque respuistis: sed sicut angelum Dei excepistis me, sicut Christum Jesum.
15 Sen loong rapne ih roon tan ah! Mamah angta? Ngah ih jen baat mok erumha sen mik ah ejen doklot choi ang abah ngah suh kohe ngeh ah.
Ubi est ergo beatitudo vestra? testimonium enim perhibeo vobis, quia, si fieri posset, oculos vestros eruissetis, et dedissetis mihi.
16 Amiisak tiit ah baat rumha no ngah sen damdi piiara tam ehoon lang?
Ergo inimicus vobis factus sum, verum dicens vobis?
17 Wahoh loong ih sen suh neng thung ah koh ano sok halan, enoothong neng tenthun ah ese tah angka. Neng ih sen ah nga taangnawa pheehoom suh thun rumha, mamah liidih neng ih mongnook lam ih thun halan erah likhiik sen eh uh emamah toomwe ngaak thun an suh ah.
Æmulantur vos non bene: sed excludere vos volunt, ut illos æmulemini.
18 Sok thaak an, sen loong raangtaan ih timthan ese ang ah marah sen raangtaan ih ese ang ah erah doh senthung sentak ah mok koh an bah ah—arah bah saarookwe amiimi, ngah sen damdoh je ang doh luulu tah angka.
Bonum autem æmulamini in bono semper: et non tantum cum præsens sum apud vos.
19 Nga mongnook suh asah loong, Kristo dang ajang ah sen damdoh maang dongdong ngah noonuh nootup suh kasat ah likhiik, nga ten uh emamah ih sat lang.
Filioli mei, quos iterum parturio, donec formetur Christus in vobis:
20 Ngah amadoh sen damdoh angtang bah timthan ese ang thengta, ngah ih sen ah toongtang lam ih lamse nah siit theng rum taha. Ngah sen suh rapne ih sootsaam lang!
vellem autem esse apud vos modo, et mutare vocem meam: quoniam confundor in vobis.
21 Ngah ih jengkhaap cheng rum thaak ha, ngo ngo ah Hootthe lalih nah tong suh nook thaak ah: Hootthe ih timjih kali ah tatam kachaat kan?
Dicite mihi qui sub lege vultis esse: legem non legistis?
22 Eradi liiha Abraham suh heh sah enyi angta, wasiit ah danuh dowa sah angta, wasiit ah heh minuh mi dowa sah angta.
Scriptum est enim: Quoniam Abraham duos filios habuit: unum de ancilla, et unum de libera.
23 Heh sah dah nuh nawa tupta ah jojang ih tupta, enoothong heh minuh mi nawa tupta abah Rangte ih kakhamta jun ih tupta.
Sed qui de ancilla, secundum carnem natus est: qui autem de libera, per repromissionem:
24 Arah nyi tiit ah tiitthaak ngeh samthun theng: nunyi ah nuumiijeng enyi di toobaat ha. Noodek esiit tupta danuh men ah Hagar eno he ah langla Sinai hakong adi jengdang kakhamta rah to baatta.
quæ sunt per allegoriam dicta. Hæc enim sunt duo testamenta. Unum quidem in monte Sina, in servitutem generans, quæ est Agar:
25 Hagar ah Arabia hah nawa Senai kong raangtaan ih ngoot baat ha ah langla amadi Jerusalem samnuthung raang ih angla, erah samnuthung nyia erah ni tong rum ano dah rumla loong ah nyoot baat ha.
Sina enim mons est in Arabia, qui conjunctus est ei quæ nunc est Jerusalem, et servit cum filiis suis.
26 Enoothong rangmong dowa Jerusalem abah dah lakmong ni tah angka, heh ah seng loong nuh.
Illa autem, quæ sursum est Jerusalem, libera est, quæ est mater nostra.
27 Mamah liidih Rangteele ni liiha, “Tenroon ang an, ngo sumuh ang lan long ah! Tenroon ih riing araak an, ngo satup di lah thaak satte loong o! Mamah liidih neng miwah ih amah sah uh ladaap haatka minuh thaknang ibah neng miwah muh loong taangnah neng sah ehan ang ah.”
Scriptum est enim: [Lætare, sterilis, quæ non paris; erumpe et clama, quæ non parturis: quia multi filii desertæ, magis quam ejus quæ habet virum.]
28 Nga joonte loong Rangte ih kakhamta jun ih sen loong ah Rangte suh asah, Isak angta likhiik ah.
Nos autem, fratres, secundum Isaac promissionis filii sumus.
29 Erah tokdoh marah Rangte Chiiala jun ih tupta miwasah rah, jojang ih tupta miwasah rah ih siiwi ah; erah amadi emamah angla.
Sed quomodo tunc is, qui secundum carnem natus fuerat, persequebatur eum qui secundum spiritum: ita et nunc.
30 Enoothong rangteele ni mamah raangha? Eradi amah raangha “Danuh nyi heh sah miwah sah rah dok phanhaat ih an; mamah liidih danuh mong nawa dong taha miwasah rah heh wah jinnah wa nyamka ah tah choka, changte wah minuh mi dowa tupta miwah sah kah choh ah likhiik ah.”
Sed quid dicit Scriptura? Ejice ancillam, et filium ejus: non enim hæres erit filius ancillæ cum filio liberæ.
31 Erah raangtaan ih nga joonte loong, seng loong ah danuh sah ah tah angke enoothong changte minuh mi suh, seng loong ah heh sah.
Itaque, fratres, non sumus ancillæ filii, sed liberæ: qua libertate Christus nos liberavit.
