James 1
1 James, Probhu Jisu Khrista aru Isor laga ekjon noukar pora, baroh ta jat kunkhan alag-alag jagate ase, taikhan logote etu chithi likhi kene salam jonai ase!
Ἰάκωβος, ˚Θεοῦ καὶ ˚Κυρίου ˚Ἰησοῦ ˚Χριστοῦ, δοῦλος, ταῖς δώδεκα φυλαῖς ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷ: χαίρειν.
2 Kitia dukh digdar khan lok pai, ami laga bhai khan, titia khushi koribi.
Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις,
3 Kilekoile apnikhan jani ase, kitia biswas ke porikha kore, etu pora dhorjo ulai.
γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν.
4 Etu dhorjo kora laga kaam pura hobole dibi, etu pora apuni khan pura hoi jabo, aru eku pora bhi komti nathakibo.
Ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι.
5 Jodi kunba manu gyaan lage, tai Isor logote mangi lobi, aru Tai kunke ki lage, etu hisab te manga khan ke Tai khushi pora diye.
Εἰ δέ τις ὑμῶν λείπεται σοφίας, αἰτείτω παρὰ τοῦ διδόντος, ˚Θεοῦ, πᾶσιν ἁπλῶς, καὶ μὴ ὀνειδίζοντος, καὶ δοθήσεται αὐτῷ.
6 Kintu tai biswas pora mangibo lage, monte eku bhabona nakori kene. Kelemane kun manu bhabona kori kene mange tai to hoile samundar laga hawa pora ekta jaga pora dusra jagate loija nisena ase.
Αἰτείτω δὲ ἐν πίστει, μηδὲν διακρινόμενος, ὁ γὰρ διακρινόμενος ἔοικεν κλύδωνι θαλάσσης, ἀνεμιζομένῳ καὶ ῥιπιζομένῳ.
7 Eneka manu to Probhu pora kiba ekta pabo koi kene bhabona na koribi.
Μὴ γὰρ οἰέσθω ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὅτι λήμψεταί τι παρὰ τοῦ ˚Κυρίου,
8 Eneka manu to duita mon thaka manu ase, aru sob rasta te thik nathake.
ἀνὴρ δίψυχος, ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ.
9 Kintu biswasi gorib bhai bhi jitia Isor he taike uthai dibo, titia khushi koribi,
Καυχάσθω δὲ ὁ ἀδελφὸς ὁ ταπεινὸς, ἐν τῷ ὕψει αὐτοῦ,
10 aru dhuni manu tai laga nomro kori diya sonman nimite khushi thakibi, kelemane tai nijor to jongol laga phul nisena ghas logote harai jabo.
ὁ δὲ πλούσιος, ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ, ὅτι ὡς ἄνθος χόρτου παρελεύσεται.
11 Kelemane suryo to gorom diye aru ghas khan ke bhi sukhai diye. Ghas laga phul khan giri jai, aru tai sundur dikhi thaka to harai jai. Etu nisena, dhuni manu rasta te safar kori thaka homoi te, taikhan bhi harai jai.
Ἀνέτειλεν γὰρ ὁ ἥλιος σὺν τῷ καύσωνι, καὶ ἐξήρανεν τὸν χόρτον, καὶ τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσεν, καὶ ἡ εὐπρέπεια τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἀπώλετο. Οὕτως καὶ ὁ πλούσιος ἐν ταῖς πορείαις αὐτοῦ μαρανθήσεται.
12 Kun pora porikha te thik dhorjo kori kene khara kori thake, tai asishit ase. Kilekoile etu porikha paar huwa pichete, jibon laga mukut, kuntu Isor ke morom kora khan nimite ase, etu tai pabo.
Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν, ὅτι δόκιμος γενόμενος, λήμψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
13 Kun bhi porikha aha homoi te eneka nokobi, “Moike Isor pora porikha kori ase,” kelemane Isor ke biya pora porikha nakore, aru Tai nijor bhi dusra ke porikha nakore.
Μηδεὶς πειραζόμενος λεγέτω, ὅτι “Ἀπὸ ˚Θεοῦ πειράζομαι.” Ὁ γὰρ ˚Θεὸς ἀπείραστός ἐστιν κακῶν, πειράζει δὲ αὐτὸς οὐδένα.
14 Kintu sob nijor laga itcha pora he porikha te gire, etu pora taike tani kene biya kaam kori bole nimite loijai.
Ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας, ἐξελκόμενος καὶ δελεαζόμενος.
15 Jitia itcha khan monte ulai, etu paap ke jonom diye, aru jitia paap to pura dangor hoijai, etu mrityu ke jonom diye.
Εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα, ἀποκύει θάνατον.
16 Nijorke thogai nadibi, ami laga morom bhai khan.
Μὴ πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.
17 Sobse bhal uphar aru sobse thik uphar upor thaka Isor pora he ahe. Eitu khan jyoti laga Baba Isor pora he ahe. Tai logot te bodla-bodli nohoile andhera chaya nathake.
Πᾶσα δόσις ἀγαθὴ, καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστιν, καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων, παρʼ ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα.
18 Isor pora amikhan ke hosa laga kotha pora jonom dibole basi loise, etu pora amikhan Tai bona laga shristi bhitor te prothom ula phol hobole dise.
Βουληθεὶς, ἀπεκύησεν ἡμᾶς λόγῳ ἀληθείας, εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς ἀπαρχήν τινα τῶν αὐτοῦ κτισμάτων.
19 Apuni etu jane, ami laga bhai khan: Kintu sob manu huna te joldi hobi, aste pora kotha kobi, aru khong nauthibi.
Ἴστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί. Ἔστω δὲ πᾶς ἄνθρωπος ταχὺς εἰς τὸ ἀκοῦσαι, βραδὺς εἰς τὸ λαλῆσαι, βραδὺς εἰς ὀργήν,
20 Kelemane manu laga khong pora Isor laga dharmik kaam nacholai.
ὀργὴ γὰρ ἀνδρὸς, δικαιοσύνην ˚Θεοῦ οὐκ ἐργάζεται.
21 Etu nimite sob paap laga kaam khan chari dibi. Aru nomro hoi kene Isor laga kotha monte rakhibi, etu pora apuni laga atma bachai lobole paribo.
Διὸ ἀποθέμενοι πᾶσαν ῥυπαρίαν καὶ περισσείαν κακίας, ἐν πραΰτητι δέξασθε τὸν ἔμφυτον λόγον, τὸν δυνάμενον σῶσαι τὰς ψυχὰς ὑμῶν.
22 Kintu kotha huna nisena kaam bhi kori bhi, khali huni kene nathakibi, eneka kora to nijorke thogai diya he ase.
Γίνεσθε δὲ ποιηταὶ λόγου, καὶ μὴ μόνον ἀκροαταὶ παραλογιζόμενοι ἑαυτούς.
23 Jodi kunba Isor laga kotha to hune kintu kaam nakore, tai eneka ekjon ase kun ayna te nijor laga chehera ke sai.
Ὅτι εἴ τις ἀκροατὴς λόγου ἐστὶν, καὶ οὐ ποιητής, οὗτος ἔοικεν ἀνδρὶ κατανοοῦντι τὸ πρόσωπον τῆς γενέσεως αὐτοῦ ἐν ἐσόπτρῳ.
24 Tai kineka dikhe etu tai nijorke bhal pora sai loi, kintu bahar ula logote, tai laga chehera pahori jai.
Κατενόησεν γὰρ ἑαυτὸν καὶ ἀπελήλυθεν, καὶ εὐθέως ἐπελάθετο ὁποῖος ἦν.
25 Kintu kun manu bhal pora saikene niyom mani thake, aru hodai eneka kori thake, khali huni kene pahorija nohoi, kintu kaam bhi kore, etu manu tai laga sob kaam te asirbad pabo.
Ὁ δὲ παρακύψας εἰς νόμον τέλειον, τὸν τῆς ἐλευθερίας, καὶ παραμείνας, οὐκ ἀκροατὴς ἐπιλησμονῆς γενόμενος, ἀλλὰ ποιητὴς ἔργου, οὗτος μακάριος ἐν τῇ ποιήσει αὐτοῦ ἔσται.
26 Jodi kunba nijorke dhorom mani kene thaka manu ase bhabe, hoile bhi tai laga jiba to rukhai kene narakhe, aru nijor laga mon to thogai diye, titia hoile tai laga dhorom to eku kaam nai.
Εἴ τις δοκεῖ θρησκὸς εἶναι, μὴ χαλιναγωγῶν γλῶσσαν ἑαυτοῦ, ἀλλὰ ἀπατῶν καρδίαν αὐτοῦ, τούτου μάταιος ἡ θρησκεία.
27 Baba Isor usorte sapha aru bhal dhorom etu ase: baba nathaka aru bidhowa khan dukh paikene thaka homoi te modot kori bole, aru etu prithibi pora nijorke dagi nathaki kene rakhibole nimite ase.
Θρησκεία καθαρὰ καὶ ἀμίαντος παρὰ τῷ ˚Θεῷ καὶ Πατρὶ αὕτη ἐστίν: ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανοὺς καὶ χήρας ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτὸν τηρεῖν ἀπὸ τοῦ κόσμου.
