ဆာလံ 105
1 ၁ ထာဝရဘုရား၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်း ကြလော့။ နာမတော်ကို ပဌနာပြုကြလော့။ အမှုတော် တို့ကို လူများတို့အား ပြသကြလော့။
O give thanks unto the LORD; call upon his name: make known his deeds among the people.
2 ၂ ထာဝရဘုရားကို သီချင်းဆိုကြလော့။ ဆာလံ သီချင်းကို ဆိုကြလော့။ အံ့ဘွယ်သော အမှုတော်အပေါင်း တို့ကို ဟောပြောကြလော့။
Sing unto him, sing psalms unto him: talk ye of all his wondrous works.
3 ၃ သန့်ရှင်းသောနာမတော်၌ ဝါကြွား ဝမ်းမြောက် ကြလော့။ ထာဝရဘုရားကို ရှာသောသူတို့သည် စိတ်နှလုံး ရွှင်လန်းကြစေ။
Glory ye in his holy name: let the heart of them rejoice that seek the LORD.
Seek the LORD, and his strength: seek his face evermore.
5 ၅ စီရင်တော်မူသော အံ့ဩဘွယ်တို့ကို၎င်း၊ ထူးဆန်းသော အမှုတော်တို့နှင့် နှုတ်ထွက်ပညတ်တို့ကို၎င်း အောက်မေ့ကြလော့။
Remember his marvellous works that he hath done; his wonders, and the judgments of his mouth;
O ye seed of Abraham his servant, ye children of Jacob his chosen.
7 ၇ ကိုယ်တော်မြတ် ထာဝရဘုရားသည် ငါတို့ ဘုရားသခင်ဖြစ်တော်မူ၏။ မြေကြီးတပြင်လုံး၌ တရား စီရင်ပိုင်တော်မူ၏။
He [is] the LORD our God: his judgments [are] in all the earth.
He hath remembered his covenant for ever, the word [which] he commanded to a thousand generations.
Which [covenant] he made with Abraham, and his oath unto Isaac;
And confirmed the same unto Jacob for a law, [and] to Israel [for] an everlasting covenant:
Saying, Unto thee will I give the land of Canaan, the lot of your inheritance:
12 ၁၂ လူမျိုး အဆက် တထောင်တိုင်အောင် မိန့်မြွက်တော်မူသော နှုတ်ကပတ်တည်းဟူသော ဝန်ခံခြင်းတရားတော်ကို အစဉ်အမြဲ အောက်မေ့တော်မူ၏။
When they were [but] a few men in number; yea, very few, and strangers in it.
When they went from one nation to another, from [one] kingdom to another people;
14 ၁၄ သူတို့ကို ညှဉ်းဆဲစေခြင်းငှါ အဘယ်သူအားမျှ အခွင့်ပေးတော်မမူ။ သူတို့အတွက်လည်းရှင်ဘုရင်တို့ကို ဆုံးမလျက်၊
He suffered no man to do them wrong: yea, he reproved kings for their sakes;
[Saying], Touch not mine anointed, and do my prophets no harm.
16 ၁၆ တဖန်တုံ၊ ထိုပြည်၌ မွတ်သိပ်ခြင်းဘေးကို ခေါ်၍၊ အစာအာဟာရတည်းဟူသော အထောက်အပင့် ရှိသမျှကို ချိုးဖျက်တော်မူသောအခါ၊
Moreover he called for a famine upon the land: he brake the whole staff of bread.
He sent a man before them, [even] Joseph, [who] was sold for a servant:
Whose feet they hurt with fetters: he was laid in iron:
Until the time that his word came: the word of the LORD tried him.
20 ၂၀ လူတို့ကို အစိုးရသော အရှင်တည်းဟူသော ရှင်ဘုရင်သည် စေလွှတ်၍ သူ့ကိုနှုတ်ပြီးမှ ချမ်းသာ ပေးတော်မူ၏။
The king sent and loosed him; [even] the ruler of the people, and let him go free.
He made him lord of his house, and ruler of all his substance:
22 ၂၂ မှူးတော်မတ်တော်တို့ကို ဆုံးမပိုင် သော အခွင့်နှင့် နန်းတော်အုပ်၊ နိုင်ငံတော်အုပ်အရာ၌ ထိုသူကို ခန့်ထားတော်မူ၏။
To bind his princes at his pleasure; and teach his senators wisdom.
Israel also came into Egypt; and Jacob sojourned in the land of Ham.
And he increased his people greatly; and made them stronger than their enemies.
25 ၂၅ မိမိလူတို့ကို ရန်သူတို့သည်မုန်း၍၊ မိမိကျွန်တို့ကို ပရိယာယ်ပြုမည် အကြောင်း၊ ထိုသူတို့ စိတ်နှလုံးကို ပြောင်းလဲစေတော် မူ၏။
He turned their heart to hate his people, to deal subtilly with his servants.
He sent Moses his servant; [and] Aaron whom he had chosen.
27 ၂၇ အဲဂုတ္တုပြည်သားတို့တွင်၊ လက္ခဏာသက်သေ တော်တို့ကိုပြ၍၊ ဟာမအမျိုးနေရာပြည်၌ အံ့ဘွယ်သော အမှုတို့ကို ပြုကြ၏။
They shewed his signs among them, and wonders in the land of Ham.
He sent darkness, and made it dark; and they rebelled not against his word.
He turned their waters into blood, and slew their fish.
Their land brought forth frogs in abundance, in the chambers of their kings.
He spake, and there came divers sorts of flies, [and] lice in all their coasts.
He gave them hail for rain, [and] flaming fire in their land.
33 ၃၃ သူတို့စပျစ်နွယ်ပင်နှင့် သင်္ဘောသဖန်းပင်တို့ကို ထိခိုက်၍၊ တပြည်လုံး၌ရှိသော သစ်ပင်များကို ချိုးတော် မူ၏။
He smote their vines also and their fig trees; and brake the trees of their coasts.
He spake, and the locusts came, and caterpillers, and that without number,
And did eat up all the herbs in their land, and devoured the fruit of their ground.
He smote also all the firstborn in their land, the chief of all their strength.
He brought them forth also with silver and gold: and [there was] not one feeble [person] among their tribes.
Egypt was glad when they departed: for the fear of them fell upon them.
He spread a cloud for a covering; and fire to give light in the night.
40 ၄၀ သူတို့သည် တောင်းသောအခါ ငုံးများကို ဆောင်ခဲ့တော်မူ၍၊ သူတို့ကို ကောင်းကင်မုန့်နှင့် ရောင့်ရဲ စေတော်မူ၏။
[The people] asked, and he brought quails, and satisfied them with the bread of heaven.
He opened the rock, and the waters gushed out; they ran in the dry places [like] a river.
For he remembered his holy promise, [and] Abraham his servant.
And he brought forth his people with joy, [and] his chosen with gladness:
44 ၄၄ သူတို့သည် အထုံးအဖွဲ့တော်တို့အတိုင်း ကျင့်၍၊ ပညတ်တရားတော်ကို စောင့်ရှောက်မည်အကြောင်း၊ တပါးအမျိုးသားတို့၏မြေကို ပေးတော်မူသဖြင့်၊ သူတို့ သည် အခြားသောလူတို့၏ အလုပ်ထဲသို့ ဝင်စားရကြ၏။ ဟာလေလုယ။
And gave them the lands of the heathen: and they inherited the labour of the people;
45 ၄၅
That they might observe his statutes, and keep his laws. Praise ye the LORD.
