ဆာလံ 105
1 ၁ ထာဝရဘုရား၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်း ကြလော့။ နာမတော်ကို ပဌနာပြုကြလော့။ အမှုတော် တို့ကို လူများတို့အား ပြသကြလော့။
Give thanks to the LORD, call upon His name; make known His deeds among the nations.
2 ၂ ထာဝရဘုရားကို သီချင်းဆိုကြလော့။ ဆာလံ သီချင်းကို ဆိုကြလော့။ အံ့ဘွယ်သော အမှုတော်အပေါင်း တို့ကို ဟောပြောကြလော့။
Sing to Him, sing praises to Him; tell of all His wonders.
3 ၃ သန့်ရှင်းသောနာမတော်၌ ဝါကြွား ဝမ်းမြောက် ကြလော့။ ထာဝရဘုရားကို ရှာသောသူတို့သည် စိတ်နှလုံး ရွှင်လန်းကြစေ။
Glory in His holy name; let the hearts of those who seek the LORD rejoice.
Seek out the LORD and His strength; seek His face always.
5 ၅ စီရင်တော်မူသော အံ့ဩဘွယ်တို့ကို၎င်း၊ ထူးဆန်းသော အမှုတော်တို့နှင့် နှုတ်ထွက်ပညတ်တို့ကို၎င်း အောက်မေ့ကြလော့။
Remember the wonders He has done, His marvels, and the judgments He has pronounced,
O offspring of His servant Abraham, O sons of Jacob, His chosen ones.
7 ၇ ကိုယ်တော်မြတ် ထာဝရဘုရားသည် ငါတို့ ဘုရားသခင်ဖြစ်တော်မူ၏။ မြေကြီးတပြင်လုံး၌ တရား စီရင်ပိုင်တော်မူ၏။
He is the LORD our God; His judgments carry throughout the earth.
He remembers His covenant forever, the word He ordained for a thousand generations—
the covenant He made with Abraham, and the oath He swore to Isaac.
He confirmed it to Jacob as a decree, to Israel as an everlasting covenant:
“I will give you the land of Canaan as the portion of your inheritance.”
12 ၁၂ လူမျိုး အဆက် တထောင်တိုင်အောင် မိန့်မြွက်တော်မူသော နှုတ်ကပတ်တည်းဟူသော ဝန်ခံခြင်းတရားတော်ကို အစဉ်အမြဲ အောက်မေ့တော်မူ၏။
When they were few in number, few indeed, and strangers in the land,
they wandered from nation to nation, from one kingdom to another.
14 ၁၄ သူတို့ကို ညှဉ်းဆဲစေခြင်းငှါ အဘယ်သူအားမျှ အခွင့်ပေးတော်မမူ။ သူတို့အတွက်လည်းရှင်ဘုရင်တို့ကို ဆုံးမလျက်၊
He let no man oppress them; He rebuked kings on their behalf:
“Do not touch My anointed ones! Do no harm to My prophets!”
16 ၁၆ တဖန်တုံ၊ ထိုပြည်၌ မွတ်သိပ်ခြင်းဘေးကို ခေါ်၍၊ အစာအာဟာရတည်းဟူသော အထောက်အပင့် ရှိသမျှကို ချိုးဖျက်တော်မူသောအခါ၊
He called down famine on the land and cut off all their supplies of food.
He sent a man before them— Joseph, sold as a slave.
They bruised his feet with shackles and placed his neck in irons,
until his prediction came true and the word of the LORD proved him right.
20 ၂၀ လူတို့ကို အစိုးရသော အရှင်တည်းဟူသော ရှင်ဘုရင်သည် စေလွှတ်၍ သူ့ကိုနှုတ်ပြီးမှ ချမ်းသာ ပေးတော်မူ၏။
The king sent and released him; the ruler of peoples set him free.
He made him master of his household, ruler over all his substance,
22 ၂၂ မှူးတော်မတ်တော်တို့ကို ဆုံးမပိုင် သော အခွင့်နှင့် နန်းတော်အုပ်၊ နိုင်ငံတော်အုပ်အရာ၌ ထိုသူကို ခန့်ထားတော်မူ၏။
to instruct his princes as he pleased and teach his elders wisdom.
Then Israel entered Egypt; Jacob dwelt in the land of Ham.
And the LORD made His people very fruitful, more numerous than their foes,
25 ၂၅ မိမိလူတို့ကို ရန်သူတို့သည်မုန်း၍၊ မိမိကျွန်တို့ကို ပရိယာယ်ပြုမည် အကြောင်း၊ ထိုသူတို့ စိတ်နှလုံးကို ပြောင်းလဲစေတော် မူ၏။
whose hearts He turned to hate His people, to conspire against His servants.
He sent Moses His servant, and Aaron, whom He had chosen.
27 ၂၇ အဲဂုတ္တုပြည်သားတို့တွင်၊ လက္ခဏာသက်သေ တော်တို့ကိုပြ၍၊ ဟာမအမျိုးနေရာပြည်၌ အံ့ဘွယ်သော အမှုတို့ကို ပြုကြ၏။
They performed His miraculous signs among them, and wonders in the land of Ham.
He sent darkness, and it became dark— yet they defied His words.
He turned their waters to blood and caused their fish to die.
Their land teemed with frogs, even in their royal chambers.
He spoke, and insects swarmed— gnats throughout their country.
He gave them hail for rain, with lightning throughout their land.
33 ၃၃ သူတို့စပျစ်နွယ်ပင်နှင့် သင်္ဘောသဖန်းပင်တို့ကို ထိခိုက်၍၊ တပြည်လုံး၌ရှိသော သစ်ပင်များကို ချိုးတော် မူ၏။
He struck their vines and fig trees and shattered the trees of their country.
He spoke, and the locusts came— young locusts without number.
They devoured every plant in their land and consumed the produce of their soil.
Then He struck all the firstborn in their land, the firstfruits of all their vigor.
He brought Israel out with silver and gold, and none among His tribes stumbled.
Egypt was glad when they departed, for the dread of Israel had fallen on them.
He spread a cloud as a covering and a fire to light up the night.
40 ၄၀ သူတို့သည် တောင်းသောအခါ ငုံးများကို ဆောင်ခဲ့တော်မူ၍၊ သူတို့ကို ကောင်းကင်မုန့်နှင့် ရောင့်ရဲ စေတော်မူ၏။
They asked, and He brought quail and satisfied them with the bread of heaven.
He opened a rock, and water gushed out; it flowed like a river in the desert.
For He remembered His holy promise to Abraham His servant.
He brought forth His people with rejoicing, His chosen with shouts of joy.
44 ၄၄ သူတို့သည် အထုံးအဖွဲ့တော်တို့အတိုင်း ကျင့်၍၊ ပညတ်တရားတော်ကို စောင့်ရှောက်မည်အကြောင်း၊ တပါးအမျိုးသားတို့၏မြေကို ပေးတော်မူသဖြင့်၊ သူတို့ သည် အခြားသောလူတို့၏ အလုပ်ထဲသို့ ဝင်စားရကြ၏။ ဟာလေလုယ။
He gave them the lands of the nations, that they might inherit the fruit of others’ labor,
45 ၄၅
that they might keep His statutes and obey His laws. Hallelujah!
