မဿဲ 2
1 ၁ ယုဒပြည်ဗက်လင်မြို့၌ ဟေရုဒ်မင်းကြီးလက်ထက်၊ ယေရှုသည် ဘွားမြင်ခြင်းကိုခံတော်မူပြီးမှ၊ မာဂု ပညာရှိတို့သည် အရှေ့ပြည်က ယေရုရှလင်မြို့သို့ ရောက်လာကြလျှင်။
อนนฺตรํ เหโรทฺ สํชฺญเก ราชฺญิ ราชฺยํ ศาสติ ยิหูทียเทศสฺย ไพเตฺลหมิ นคเร ยีเศา ชาตวติ จ, กติปยา โชฺยติรฺวฺวุท: ปูรฺวฺวสฺยา ทิโศ ยิรูศาลมฺนครํ สเมตฺย กถยมาสุ: ,
2 ၂ ယခု ဘွားမြင်သောယုဒရှင်ဘုရင်သည်၊ အဘယ်မှာရှိတော်မူသနည်း။ အရှေ့ပြည်၌ သူ၏ကြယ်ကို ငါ တို့မြင်ရသည်ဖြစ်၍ ဖူးတွေ့ပူဇော်ခြင်းငှါ ရောက်လာပြီဟု မေးမြန်းပြောဆိုကြ၏။
โย ยิหูทียานำ ราชา ชาตวานฺ, ส กุตฺราเสฺต? วยํ ปูรฺวฺวสฺยำ ทิศิ ติษฺฐนฺตสฺตทียำ ตารกามฺ อปศฺยาม ตสฺมาตฺ ตํ ปฺรณนฺตุมฺ อคมามฯ
3 ၃ ထိုစကားကိုကြားလျှင် ဟေရုဒ်မင်းကြီးသည် ယေရုရှလင်မြို့သူမြို့သားအပေါင်းတို့နှင့်တကွ စိတ်ပူပန် ခြင်းသို့ ရောက်သဖြင့်၊
ตทา เหโรทฺ ราชา กถาเมตำ นิศมฺย ยิรูศาลมฺนครสฺถิไต: สรฺวฺวมานไว: สารฺทฺธมฺ อุทฺวิชฺย
4 ၄ ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးတို့နှင့်လူတို့တွင် ကျမ်းပြုဆရာရှိသမျှတို့ကို စုဝေးစေ၍ ခရစ်တော်ကို အဘယ် အရပ်မှာ ဘွားမြင်လိမ့်မည်နည်းဟု မေးမြန်းတော်မူ၏။
สรฺวฺวานฺ ปฺรธานยาชกานฺ อธฺยาปกำศฺจ สมาหูยานีย ปปฺรจฺฉ, ขฺรีษฺฏ: กุตฺร ชนิษฺยเต?
ตทา เต กถยามาสุ: , ยิหูทียเทศสฺย ไพเตฺลหมิ นคเร, ยโต ภวิษฺยทฺวาทินา อิตฺถํ ลิขิตมาเสฺต,
6 ၆ အိုယုဒပြည်ဗက်လင်မြို့၊ အစိုးရသောယုဒမြို့တို့တွင်သင်သည် မြို့ငယ်မြို့ယုတ်မဟုတ်။ အကြောင်း မူကား၊ ငါ၏လူစုဣသရေလအမျိုးကို အုပ်စိုးရသောသခင်သည် သင်၏အထဲမှာပေါ်ထွန်းလတံ့ဟု ကျမ်းလာ ရှိပါ၏။ ထို့ကြောင့် ယုဒပြည်ဗက်လင်မြို့၌ ခရစ်တော်ကိုဘွားမြင်ရပါမည်ဟု မင်းကြီးအား ပြန်ကြားလျှောက် ထားကြ၏။
สรฺวฺวาโภฺย ราชธานีโภฺย ยิหูทียสฺย นีวฺฤต: ฯ เห ยีหูทียเทศเสฺย ไพเตฺลหมฺ ตฺวํ น จาวราฯ อิสฺราเยลียโลกานฺ เม ยโต ย: ปาลยิษฺยติฯ ตาทฺฤเคโก มหาราชสฺตฺวนฺมธฺย อุทฺภวิษฺยตี๚
7 ၇ ထိုအခါ ဟေရုဒ်မင်းကြီးသည်၊ မာဂုပညာရှိတို့ကိုမထင်မရှားခေါ်၍ ကြယ်ပေါ်ထွန်းသောအချိန် ကာလကို စေ့စေ့မေးမြန်းပြီးမှ၊
ตทานีํ เหโรทฺ ราชา ตานฺ โชฺยติรฺวฺวิโท โคปนมฺ อาหูย สา ตารกา กทา ทฺฤษฺฏาภวตฺ, ตทฺ วินิศฺจยามาสฯ
8 ၈ သင်တို့သွား၍ ထိုသူငယ်ကိုကြိုးစားရှာကြပါ။ တွေ့လျှင် ငါ့ထံသို့ပြန်လာ၍ ငါလည်း ထိုသူငယ်ကို ဖူးတွေ့ပူဇော်ရအောင် ကြားပြောကြပါဟု မှာထားတော်မူလျက်၊ ဗက်လျင်မြို့သို့ စေလွှတ်လေ၏။
อปรํ ตานฺ ไพเตฺลหมํ ปฺรหีตฺย คทิตวานฺ, ยูยํ ยาต, ยตฺนาตฺ ตํ ศิศุมฺ อนฺวิษฺย ตทุทฺเทเศ ปฺราปฺเต มหฺยํ วารฺตฺตำ ทาสฺยถ, ตโต มยาปิ คตฺวา ส ปฺรณํสฺยเตฯ
9 ၉ ထိုသူတို့သည် မင်းကြီးစကားကိုနာခံပြီးလျှင်ထွက်သွားကြ၍ အရှေ့ပြည်၌မြင်ရသောကြယ်သည် သူတို့ ရှေ့ကသွားသဖြင့် သူငယ်တော်ရှိရာအရပ်အပေါ်သို့ရောက်၍ တည်လျက်နေ၏။
ตทานีํ ราชฺญ เอตาทฺฤศีมฺ อาชฺญำ ปฺราปฺย เต ปฺรตสฺถิเร, ตต: ปูรฺวฺวรฺสฺยำ ทิศิ สฺถิไตไสฺต รฺยา ตารกา ทฺฤษฺฏา สา ตารกา เตษามเคฺร คตฺวา ยตฺร สฺถาเน ศิศูราเสฺต, ตสฺย สฺถานโสฺยปริ สฺถคิตา ตเสฺยาฯ
ตทฺ ทฺฤษฺฏฺวา เต มหานนฺทิตา พภูวุ: ,
11 ၁၁ အိမ်သို့ဝင်လေသော်၊ မယ်တော်မာရိနှင့်တကွ သူငယ်တော်ကိုတွေ့မြင်လျှင် ပြပ်ဝပ်ကိုးကွယ်၍၊ မိမိတို့ ဘဏ္ဍာဥစ္စာတို့ကိုဖွင့်ပြီးမှ လောဗန်နှင့်မုရန် တည်းဟူသောနံ့သာမျိုးကို၎င်း၊ ရွှေကို၎င်း ဆက်ကပ်ပူဇော်ကြ၏။
ตโต เคหมธฺย ปฺรวิศฺย ตสฺย มาตฺรา มริยมา สาทฺธํ ตํ ศิศุํ นิรีกฺษย ทณฺฑวทฺ ภูตฺวา ปฺรเณมุ: , อปรํ เสฺวษำ ฆนสมฺปตฺตึ โมจยิตฺวา สุวรฺณํ กุนฺทุรุํ คนฺธรมญฺจ ตไสฺม ทรฺศนียํ ทตฺตวนฺต: ฯ
12 ၁၂ နောက်မှ ဟေရုဒ်မင်းကြီးထံသို့ မပြန်ရမည်အကြောင်းကိုအိပ်မက်တွင် ဗျာဒိတ်တော်ကိုရ၍ မိမိတို့ ပြည်သို့ အခြားသောလမ်းဖြင့်ပြန်သွားကြ၏။
ปศฺจาทฺ เหโรทฺ ราชสฺย สมีปํ ปุนรปิ คนฺตุํ สฺวปฺน อีศฺวเรณ นิษิทฺธา: สนฺโต 'เนฺยน ปถา เต นิชเทศํ ปฺรติ ปฺรตสฺถิเรฯ
13 ၁၃ ထိုသူတို့ သွားကြသည်နောက်၊ ယောသပ်သည်အိပ်မက်ကိုမြင်သည်မှာ၊ ထာဝရဘုရား၏ ကောင်းကင် တမန်သည်ထင်ရှား၍၊ သင်ထလော့။ မယ်တော်နှင့် သူငယ်တော်ကိုဆောင်ယူပြီးလျှင်၊ အဲဂုတ္တုပြည်သို့ပြေး၍၊ တဖန် ငါပြောဆိုသည်တိုင်အောင် ထိုပြည်၌နေလော့။ ဟေရုဒ်မင်းကြီးသည် သူငယ်တော်ကို သတ်အံ့သောငှာ ရှာလိမ့်မည်ဟုဆိုလေ၏။
อนนฺตรํ เตษุ คตวตฺมุ ปรเมศฺวรสฺย ทูโต ยูษเผ สฺวปฺเน ทรฺศนํ ทตฺวา ชคาท, ตฺวมฺ อุตฺถาย ศิศุํ ตนฺมาตรญฺจ คฺฤหีตฺวา มิสรฺเทศํ ปลายสฺว, อปรํ ยาวทหํ ตุภฺยํ วารฺตฺตำ น กถยิษฺยามิ, ตาวตฺ ตไตฺรว นิวส, ยโต ราชา เหโรทฺ ศิศุํ นาศยิตุํ มฺฤคยิษฺยเตฯ
14 ၁၄ ထိုအခါ ယောသပ်သည် ထ၍ မယ်တော်နှင့်သူငယ်တော်ကို ညဉ့်အချိန်၌ ဆောင်ယူပြီးလျှင် အဲဂုတ္တု ပြည်သို့ ထွက်သွား၍၊
ตทานีํ ยูษผฺ อุตฺถาย รชนฺยำ ศิศุํ ตนฺมาตรญฺจ คฺฤหีตฺวา มิสรฺเทศํ ปฺรติ ปฺรตเสฺถ,
15 ၁၅ ဟေရုဒ်မင်းကြီး အနိစ္စရောက်သည်တိုင်အောင် ထိုပြည်၌နေလေ၏။ ဤအကြောင်းအရာကား၊ ငါ့သား ကို အဲဂုတ္တုပြည်မှငါခေါ်ခဲ့ပြီဟု ထာဝရဘုရားသည် ပရောဖက်ဖြင့်ထားတော်မူသောဗျာဒိတ်တော် ပြည့်စုံမည် အကြောင်းတည်း။
คตฺวา จ เหโรโท นฺฤปเต รฺมรณปรฺยฺยนฺตํ ตตฺร เทเศ นฺยุวาส, เตน มิสรฺเทศาทหํ ปุตฺรํ สฺวกียํ สมุปาหูยมฺฯ ยเทตทฺวจนมฺ อีศฺวเรณ ภวิษฺยทฺวาทินา กถิตํ ตตฺ สผลมภูตฺฯ
16 ၁၆ ထိုအခါ ဟေရုဒ်မင်းကြီးသည် မာဂုပညာရှိတို့ လှည့်ဖြားသည်ကိုသိလျှင်၊ ပြင်းစွာအမျက်ထွက်၍ လူကို စေလွှတ်သဖြင့်၊ မာဂုပညာရှိတို့၌ စေ့စေ့မေးမြန်းပြီးသော ကြယ်၏အချိန်ကာလကိုထောက်၍၊ ဗက်လင်မြို့မှ စသော ကျေးလက်ရှိသမျှတို့၌ နှစ်နှစ်အရွယ်မှစ၍ ထိုအရွယ်အောက်ယုတ်သော သူငယ်ယောက်ျားအပေါင်း တို့ကို သတ်စေ၏။
อนนฺตรํ เหโรทฺ โชฺยติรฺวิทฺภิราตฺมานํ ปฺรวญฺจิตํ วิชฺญาย ภฺฤศํ จุโกป; อปรํ โชฺยติรฺวฺวิทฺภฺยเสฺตน วินิศฺจิตํ ยทฺ ทินํ ตทฺทินาทฺ คณยิตฺวา ทฺวิตียวตฺสรํ ปฺรวิษฺฏา ยาวนฺโต พาลกา อสฺมินฺ ไพเตฺลหมฺนคเร ตตฺสีมมเธฺย จาสนฺ, โลกานฺ ปฺรหิตฺย ตานฺ สรฺวฺวานฺ ฆาตยามาสฯ
อต: อเนกสฺย วิลาปสฺย นินาท: กฺรนฺทนสฺย จฯ โศเกน กฺฤตศพฺทศฺจ รามายำ สํนิศมฺยเตฯ สฺวพาลคณเหโตไรฺว ราเหลฺ นารี ตุ โรทินีฯ น มนฺยเต ปฺรโพธนฺตุ ยตเสฺต ไนว มนฺติ หิ๚
18 ၁၈ ရာမအရပ်၌ သည်းစွာသောညည်းတွားငိုကြွေး၊ မြည်တမ်းခြင်းအသံကိုကြားရ၍၊ ရာခေလသည် မိမိ သားတို့ မရှိသောကြောင့်ငို၍ စိတ်မပြေနိုင်ဟူသောစကားသည် ထိုအခါ၌အမှန်ကျသတည်း။
ยเทตทฺ วจนํ ยิรีมิยนามกภวิษฺยทฺวาทินา กถิตํ ตตฺ ตทานีํ สผลมฺ อภูตฺฯ
19 ၁၉ ဟေရုဒ်မင်းကြီး အနိစ္စရောက်သည်နောက်၊ ယောသပ်သည် အဲဂုတ္တုပြည်၌ အိပ်မက်ကိုမြင်ပြန်သည် မှာ၊ ထာဝရဘုရား၏ ကောင်းကင်တမန်သည်ထင်ရှား၍၊
ตทนนฺตรํ เหเรทิ ราชนิ มฺฤเต ปรเมศฺวรสฺย ทูโต มิสรฺเทเศ สฺวปฺเน ทรฺศนํ ทตฺตฺวา ยูษเผ กถิตวานฺ
20 ၂၀ သင်ထလော့။ မယ်တော်နှင့် သူငယ်တော်ကိုဆောင်ယူပြီးလျှင် ဣသရေလတိုင်းသို့သွားလော့။ သူငယ် တော်ကိုသတ်အံ့သောငှါ ရှာသောသူတို့သည် သေကြပြီဟုဆိုလေ၏။
ตฺวมฺ อุตฺถาย ศิศุํ ตนฺมาตรญฺจ คฺฤหีตฺวา ปุนรปีสฺราเยโล เทศํ ยาหี, เย ชนา: ศิศุํ นาศยิตุมฺ อมฺฤคยนฺต, เต มฺฤตวนฺต: ฯ
21 ၂၁ ထိုအခါ ယောသပ်သည် ထ၍ မယ်တော်နှင့်သူငယ်တော်ကို ဆောင်ယူပြီးလျှင် ဣသရေလတိုင်းသို့ သွား၍ ရောက်သည်ရှိသော်၊
ตทานีํ ส อุตฺถาย ศิศุํ ตนฺมาตรญฺจ คฺฤหฺลนฺ อิสฺราเยลฺเทศมฺ อาชคามฯ
22 ၂၂ ဟေရုဒ်မင်းကြီး၏ အရာ၌ သားတော်အာခေလသည် ယုဒပြည်တွင်မင်းပြုကြောင်းကို ကြားရလျှင်၊ ထိုပြည်သို့ မသွားဝံ့၍ အိပ်မက်၌ ဗျာဒိတ်တော်ကိုရပြန်ပြီးမှ ဂါလိလဲပြည်သို့သွား၍၊
กินฺตุ ยิหูทียเทเศ อรฺขิลายนาม ราชกุมาโร นิชปิตุ เรฺหโรท: ปทํ ปฺราปฺย ราชตฺวํ กโรตีติ นิศมฺย ตตฺ สฺถานํ ยาตุํ ศงฺกิตวานฺ, ปศฺจาตฺ สฺวปฺน อีศฺวราตฺ ปฺรโพธํ ปฺราปฺย คาลีลฺเทศสฺย ปฺรเทไศกํ ปฺรสฺถาย นาสรนฺนาม นครํ คตฺวา ตตฺร นฺยุษิตวานฺ,
23 ၂၃ ခရစ်တော်ကို နာဇရက်လူဟုခေါ်ဝေါ်ကြလတံ့ဟူသော ပရောဖက်တို့၏ နှုတ်ထွက်နှင့်အညီ၊ နာဇရက် အမည်ရှိသောမြို့သို့ရောက်၍ အမြဲနေလေ၏။
เตน ตํ นาสรตียํ กถยิษฺยนฺติ, ยเทตทฺวากฺยํ ภวิษฺยทฺวาทิภิรุกฺตฺตํ ตตฺ สผลมภวตฺฯ
